Τηλέμαχος Art Grill

Αυτήν την περίοδο δεν μπορούν να υπερηφανεύονται πολλά εστιατόρια ότι μια Τρίτη βράδυ δεν βαράνε μύγες... Κι όμως, το μπροστινό κομμάτι του μαγαζιού ήταν σχεδόν γεμάτο, την ίδια στιγμή που στην αυλή του είναι παρκαρισμένα ακριβά SUVs. Το «Τηλέμαχος Art Grill» δεν είναι τυχαίο μαγαζί. Είναι δεμένο με την Κηφισιά και το βλέπεις στα τραπέζια του, όπου μπορεί να κάθονται από καλοβαλμένες κυρίες που έχουν πιάσει τα «-ήντα» μέχρι στελέχη σε after work χαλάρωση ή business τραπεζώματα. Το σαββατοκύριακο, δε, γίνεται βόρειο πατείς με πατώ σε.

Η ιστορία του ξεκινάει κάπου στα τέλη της δεκαετίας του ’50· από τον παππού και τον πατέρα που ξεκίνησαν μια απλή ταβέρνα, ο Γιώργος και ο Κώστας Τσιλιγκίρης κληρονομήσαν γνώσεις κι εμπειρία, δημιουργώντας ένα όνομα που έχει συμβάλει πολύ στην εξέλιξη της ελληνικής κρεατοφαγίας. Και όχι μόνο: εδώ η αισθητική της ταβέρνας εξελίχτηκε, ακολουθώντας τις κοινωνικές φάσεις και καταλήγοντας σήμερα σε ένα ασυνήθιστο κολάζ ατμόσφαιρας και στιλ. Έτσι λοιπόν το μπροστινό κομμάτι, που είναι και το παλιότερο, διατηρεί την όψη μιας περιποιημένης κλασικής ταβέρνας.

Στην επόμενη σάλα-wine room με τα χαρακτηριστικά βαριά ξύλινα τραπέζια και καρέκλες, που συνδέεται με την πρώτη μέσω ενός διαδρόμου ντυμένου με τουβλάκια, τον τόνο δίνουν τα βαρελάκια που υπάρχουν παντού και, φυσικά, η εντυπωσιακή, κλεισμένη με τζαμαρία κάβα, που στεγάζει... τον έρωτα του Γιώργου Τσιλιγκίρη με το νοτιοαφρικάνικο κρασί. Κάπου στο 2004 ένας ζωγράφος ζωγράφισε στο διάδρομο, απέναντί της, μια ωραία τοιχογραφία με την Ελευθερία του Ντελακρουά, που δίνει –μαζί με το βαρύ τραπέζι τα ξερά λουλούδια και τα κεριά– μπαρίστικη αύρα στο χώρο. Τις καθημερινές μπορεί να μην είναι ανοιχτή, αλλά τα weekends ανοίγει και η τελευταία σάλα με τη χρυσοποίκιλτη ξύλινη στέγη που έρχεται από την προ κρίσης εποχή.

Όμως, όσο κι αν αλλάζει η ατμόσφαιρα ανάλογα με το πού θα καθίσεις, το φαγητό σε προσγειώνει πάντα σε μια ψαγμένη ταβέρνα. Ο δίσκος προτείνει κλασικούς μεζέδες, όπως η ξεχωριστή καροτοσαλάτα με κάρι, η φάβα, το ταμπουλέ, η καπνιστή μελιτζανοσαλάτα και πολλές σαλάτες. Από τις τελευταίες αξίζει σίγουρα να πάρεις ταραξάκο και ζοχούς –αν υπάρχουν βέβαια– για την ωραία πικράδα τους, διευκρινίζοντας όμως να μην τα παραβράσουν (τους ξέφυγαν τα δικά μας), όπως και μια καλή με ρόκα, ντομάτα και φέτα. Με τίποτα δεν πρέπει να παραλείψετε όμως τις λαδερές μελιτζάνες: λευκές, βιολογικές και από το κτήμα των Τσιλιγκίριδων, μαγειρεύονται έτσι ώστε να γλυκομελώσουν, κρατώντας όμως την υφή τους, σε μια πολύ ωραία πικάντικη σάλτσα ντομάτας με κωνσταντινουπολίτικη γευστική απόχρωση· το δίχως άλλο ένα από τα καλύτερα λαδερά που έχω φάει τον τελευταίο χρόνο.

Γενικά οι πίτες του «Τηλέμαχου» έχουν ψυχή… Κάτι που διαπίστωσα για άλλη μία φορά με μια χορτοτυρόπιτα, που κάτω από το χοντρό της φύλλο κρύβει ένα μυρωδάτο, χορταστικό μείγμα από βότανα και φέτα. Ψυχή όμως έχουν και οι κεφτέδες, που είναι διαφορετικοί απ’ ό,τι τους βρίσκεις συνήθως: δεν είναι το άρωμα του δυόσμου που ξεχωρίζει, αλλά η χαρακτηριστική γευστικότητα του ωραίου κρέατος από το οποίο φτιάχνονται και η χοντρόκοκκη υφή του που ταιριάζει σε αυτό το γευστικό στιλ. Μπορεί να τους λείπει λίγο η αφράτη ζουμερότητα που έχουν τα «ξαδέρφια» τους, τα μπιφτέκια, αυτά όμως είναι κατώτερα σε γευστική ένταση.

Γενικά μιλώντας, ως προς το κοκορέτσι και τα διαφορετικά στιλ του σφάζονται παλικάρια. Αυτό που βάζει στη σούβλα αυτήν την περίοδο ο «Τηλέμαχος» ανήκει στο μέγεθος extra large, με πολύ συκώτι και λιγότερο έντερο· είναι μεν νόστιμο και ωραία τραγανό εξωτερικά, αλλά πιστεύω ότι το μικρότερο μέγεθος δίνει ένα πιο ζουμερό και νόστιμο αποτέλεσμα, με μεγαλύτερη αναλογία υπέρ του εντέρου. Κατά τα άλλα η σούβλα είναι από τα δυνατά χαρτιά του μαγαζιού. Η σπάλα του αρνιού με τα παΐδια, λ.χ., είναι κρέας θεάρεστο, με τραγανή πετσούλα και σάρκα χυμώδη από κάτω. Η τεράστια βοδινή μπριζόλα με το όντως ασυνήθιστο σούβλισμα είναι από τις πιο χαρακτηριστικές σπεσιαλιτέ του μαγαζιού. Έρχεται τρυφερότατη μεν, αλλά όχι με τόσο βαθιά γεύση όπως έχουμε συνηθίσει στον «Τηλέμαχο» της Πανεπιστημίου, εκτός από τις άκρες της, που βγαίνουν καραμελωμένες, με το πεντανόστιμο λιπάκι να κάνει θαύματα πάνω τους. Το σουβλάκι προβάτου είναι αξία εδώ. Τα αρνίσια παϊδάκια είναι νόστιμα μεν, αλλά έχασαν την αέρινη υπόσταση που θα τα ανέβαζε στα κορυφαία του είδους, καθώς ψήθηκαν λίγο παραπάνω.

Το γεύμα τελειώνει ωραία με στακάτο ρεβανί και καρυδόπιτα ή και με πάστα μους σοκολάτας της Νανάς Γιώτη. Εδώ αξίζει να πιεις ωραία νοτιοαφρικάνικα κρασιά, που τα εισάγουν οι ίδιοι. Η περιποίηση πολύ επαγγελματική.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 19/2.

ΤΗΛΕΜΑΧΟΣ ART GRILL Φραγκοπούλου 19, Κάτω Κηφισιά, 2108074015. Ωράριο λειτουργίας: Σάβ. και μεσημέρι Κυρ. μόνο μεσημέρι. Τιμή: € 25-35 (χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Ναι. Πάρκινγκ: Valet service.