Papillon

Ωραία ενέργεια και πανέμορφο deco concept σε αυτό το μπιστρό, που έχει αέρα Ευρώπης και Νέας Υόρκης μαζί.

Το πανέμορφο μπιστρό του Ψυχικού έγινε πολύ γρήγορα darling των Αθηναίων και ξεχώρισε σε μια πιάτσα που σφύζει από ζωή. Με το που μπαίνεις τα θετικά vibes, πασπαλισμένα με πολλά χαμόγελα, φωτίζουν κι εσένα. Και τις δύο φορές που το επισκέφθηκα οι νεότεροι κυριαρχούσαν, ενώ πολλά ήταν τα τραπέζια με μεγάλες παρέες στιλάτων γυναικών (δυναμικές κοπέλες που συναντιούνται και καλοπερνούν, όπως και μεγαλύτερες που έχουν το μεσημεριανό τους ραντεβού στη γειτονιά τους) και οι οικογενειακές ή επαγγελματικές συναντήσεις.

Στην επιτυχία του παίζει μεγάλο ρόλο το σκηνικό του «Papillon», που καταφέρνει με τις δύο σάλες του να σε ταξιδέψει σε έναν κόσμο γλυκό, όπως τα ευρωπαϊκά μπιστρό, καθώς ντύνει το χώρο με τα συμβολικά τους στοιχεία, δημιουργώντας μια χημεία τόσο γοητευτική και οικεία που σε ψήνει με τη μία να το κάνεις στέκι σου. Οι εξαιρετικές ιδέες που έχει υλοποιήσει ο αρχιτέκτονας Μηνάς Κοσμίδης, εκτός από την εικόνα του χώρου, στηρίζουν ουσιαστικά το concept του μαγαζιού. Να λ.χ. η ντυμένη με βιενέζικη ψάθα μπάρα (τα ποτά επιμελείται ο Γιάννης Σαμαράς) στην πρώτη σάλα χαμηλώνει στις άκρες της για να τρώει πιο άνετα ο κόσμος τσιμπολογώντας σαν σε τραπέζι.

Κάτι άλλο που μου άρεσε πολύ και το χειροκροτώ είναι το πρωτότυπο κρέμασμα των πινάκων τόσο ψηλά που ακουμπούν στο ταβάνι. πρόκειται ουσιαστικά για επιζωγραφισμένες φωτογραφίες αλλά κι εξώφυλλα του «New Yorker», που τοποθετημένα εκεί ψηλά δίνουν απρόσμενη δυναμική. Δρύινο πάτωμα και μωσαϊκό, βιενέζικες ξανθές και μαύρες πολυθρόνες και καρέκλες, θεατρικά σκηνογραφημένες λεπτομέρειες, μαρμάρινα τραπέζια με «ζωντανή» επιφάνεια, μπιστρό μαχαιροπίρουνα με ωραία γκρίζα πατίνα – όλα είναι πολύ πειστικά σεταρισμένα. Η πίσω σάλα είναι πιο ήρεμη κι έχει τα δικά της αστέρια. Τη λούζει το φως της ημέρας, που περνάει από το γυάλινο ταβάνι και οι κρεμασμένες γλάστρες το κάνουν να μοιάζει με σέρα, το λειτουργικό deli bar μοιάζει με ευρωπαϊκή μπουτίκ του 19ου αιώνα, το tailor-made ροζ-καφέ κεραμικό πλακάκι που απλώνεται σε πάτωμα, τοίχο και ταβάνι, μαζί με το έκκεντρα τοποθετημένο πορτρέτο και τους καθρέφτες, σε κάνουν να νομίζεις ότι το σκηνικό έχει βγει από ταινία.

Το «Papillon» είναι ανοιχτό όλη την ημέρα, σερβίροντας και breakfast, με διαφορετικούς καταλόγους μεσημεριανού και βραδινού, οι οποίοι όμως έχουν πολλά κοινά στοιχεία. Χάρηκα­ τις αγκινάρες a la Bretonne, περασμένες από το φούρνο και το τηγάνι, έτσι μυρωδάτες και στεγνές που ήρθαν συνοδεία βελούδινης μπεαρνέζ και ταιριαστής γευστικής έντασης παρμεζάνας. «Μάλιστα, αυτό είναι bistrot food που ταιριάζει γάντι σε αυτό το εστιατόριο», σκέφτηκα και το πολύ νόστιμο steak tartare, μαζί με μια απαλή κολοκυθόσουπα με κάστανα και πράσινο μήλο, το επιβεβαίωσαν. Είναι εμφανές ότι η κουζίνα έχει δυναμικό και τα καταφέρνει καλά σε γενικές γραμμές σε αυτό το είδος του comfort φαγητού. Τις είχα σταμπάρει από την πρώτη στιγμή τις παπαρδέλες με σιγομαγειρεμένη πάπια και πράσινες ελιές και η λιτή, ουσιαστική τους γεύση δικαίωσε τις προσδοκίες μου.

Ακριβώς γι’ αυτό οι αστοχίες της κουζίνας χτυπάνε. Στο βολ-ο-βαν με τα σαλιγκάρια, ας πούμε, η σφολιάτα ήταν πολύ μέτρια, το χταπόδι με σάλτα ρομέσκο συμπαθές, αλλά είχε καεί λίγο στη σχάρα και πίκριζε, το ριζότο με κολοκύθα και κάστανα ήταν γευστικό μεν, με τα τηγανητά φύλλα φασκόμηλου να του δίνουν ωραίο δράμα, αλλά το al dente μέλωμα που θα το έκανε να ξεχωρίζει δυστυχώς έλειπε, ο πουρές που συνοδεύει το μπούτι της πάπιας με κόκκινο κρασί πολύ αδύναμος. Το πιο σημαντικό ατύχημα όμως συνέβη στην κοτολέτα μιλανέζε. η μεγάλη μοσχαρίσια μπριζόλα με το τρυφερό κρέας πανάρεται με μια κρούστα υπερβολικά χοντρή, που καταπιέζει το ντελικάτο κρέας.

Την ίδια στιγμή, βέβαια, η κουζίνα δείχνει επιτυχημένα και μερικές πιο ψαγμένες ιδέες. Ο συνδυασμός χτενιών με ζουμερή χοιρινή πορκέτα μαζί με ντελικάτα μανιτάρια enoki και πουρέ καρότου είναι απολαυστικός και τα ραβιόλια με πεκορίνο, τρούφα και βούτυρο έχουν ωραία ιταλική αύρα. Ιδιαίτερη μνεία αξίζει στο εξαιρετικό καλκάνι, του οποίου η θεάρεστη φινέτσα καρυκεύεται με μια πολύ πρωτότυπη, γλυκιά και αλμυρή κρούστα παλαμίδας που μου θύμισε κάπως Ιαπωνία. Τα γλυκά στέκονται σωστά και ξεχώρισα τη σοκολάτα, που ηρεμεί τους choco-maniacs, και το τιραμισού.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 21/2.

PAPILLON Λεωφ. Κηφισίας 242 & Σολωμού 1, Νέο Ψυχικό, 2106744441. Ωράριο λειτουργίας: All day. Τιμή: € 35-55 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.