Μικρές Κυκλάδες

Μια γωνιά ηρεμίας μόνο λίγα μέτρα από την πολύβουη Βουλιαγμένης, που εστιάζει στις πολύ καλές πρώτες ύλες αλλά και που πρέπει να εξελίξει τη μαγειρική της τεχνική στον ευαίσθητο τομέα του ψαριού στον οποίο ειδικεύεται.

Γειτονιά off Broadway Εκ πρώτης όψεως φαίνεται αρκούντως παράτολμο να ανοίξεις εστιατόριο σε μια τόσο ήσυχη γειτονιά, από την οποία κανείς δεν έχει λόγο να περάσει εκτός αν μένει εκεί ή πάει επίσκεψη σε φίλους και συγγενείς. Ο Αντώνης Κωβαίος όμως το τόλμησε, φτιάχνοντας μια περιποιημένη ταβέρνα κι επιμένοντας στην ποιότητα των πρώτων υλών, που τις φέρνει από την πατρίδα του, τη Σχοινούσα, και από το ευρύτερο Αιγαίο. και με τα χρόνια οι «Μικρές Κυκλάδες» απέκτησαν φανατικούς οπαδούς. Τόσο που λειτουργούν καθημερινά από το μεσημέρι. Και αυτό είναι ατού, διότι ξέρεις ότι στο Λεκανοπέδιο υπάρχει ένα μέρος με καλό φαγητό για να χαλαρώσεις, όταν γύρω σου η πόλη τρέχει με εξαντλητικούς ρυθμούς.

Η σάλα του μαγαζιού είναι απλή και ανοιχτόκαρδη, με πολλά παράθυρα και τζαμωτά που αφήνουν το φως να την κατακλύζει. Στο εξωτερικό­ της μέρος η στέγη είναι σκεπασμένη με καλάμια και η βεράντα δίνει στο μαγαζί άπλα, αίσθηση που ούτως ή άλλως προσφέρουν γενναιόδωρα τα μεγάλα τραπέζια. Καθισμένος λοιπόν χαζεύεις ένα μικρό αλσάκι με πυκνά πεύκα, που υπογραμμίζει την αίσθηση της γειτονιάς και σου δίνει μια εικόνα πώς ήταν η Ηλιούπολη πριν από την εξάπλωση της αστικοποίησης της Αθήνας.

Ψαρεύοντας νοστιμιά Ο υπότιτλος στην ταμπέλα των «Μικρών Κυκλάδων» είναι «περιπλάνηση γεύσεων» κι εκφράζει τη φιλοσοφία του Αντώνη Κωβαίου, ο οποίος θέλει καταρχάς να φέρνει στο μαγαζί του εξαιρετικά προϊόντα από το νησί του αλλά και από τα υπόλοιπα κυκλαδονήσια, τα Δωδεκάνησα, την Κρήτη και το Βορειοανατολικό Αιγαίο, συμπληρώνοντας με καλούδια τόσο από το Μεσολόγγι όσο και από την Εύβοια. Γι’ αυτό αξίζει πάντα να ρωτάτε για τα εποχικά πιάτα, διότι είναι πολύ πιθανό να χαρείτε διαμαντάκια, όπως το φανταστικό ξινοτύρι Σχοινούσας, που καταφθάνει όπου να ’ναι.

Εμείς βρήκαμε αλμύρα, η οποία ήρθε στακάτη και νόστιμη, για να προσφέρει ωραία και ιδιότυπη δροσιά στο γεύμα μας. Στο μενού του μαγαζιού υπάρχουν πάρα πολλές προτάσεις, άλλες πιο κλασικές και άλλες πιο ασυνήθιστες, όλες όμως έχουν κοινό παρονομαστή τα πολύ καλά­, φρέσκα ψάρια των οποίων την ποιότητα διαπιστώνεις με το που ανοίξει το ψυγείο. Σε αυτές τις ασυνήθιστες σπεσιαλιτέ που δεν φεύγουν ποτέ από τον κατάλογο συγκαταλέγονται σίγουρα τα γιουβαρλάκια ψαριού. σε τέρπει η οικειότητα της γεύσης τους και το ψάρι τούς ταιριάζει μια χαρά –σχεδόν καλύτερα και από το κρέας, που λέει ο λόγος–, αλλά για να αναδειχτούν στο μέγιστο­ το πλούσιο αβγολέμονό τους και τα ίδια τα γιουβαρλάκια πρέπει να στύψετε πάνω τους μπόλικο λεμόνι.

Τότε είναι που αξίζει να βουτήξετε μια πιρουνιά αλμύρα στο ξινούτσικο αβγολέμονο και να χαρείτε έναν πολύ ωραίο αυτοσχεδιαστικό συνδυασμό. Η αλήθεια, πάντως, είναι ότι θα περίμενα καλύτερες επιδόσεις από την κουζίνα, δεδομένης της ποιότητας των πρώτων υλών. Αυτό μου γίνεται σαφές με τις αχνιστές καραβίδες, που τις είχα δει ολόφρεσκες πριν από λίγα λεπτά­ στο ψυγείο: έρχονται παραμαγειρεμένες, γεγονός που τους στερεί πολλούς πόντους, με την υφή τους να χάνει στα σημεία, ενώ από την άλλη το ζουμί τους είναι πεντανόστιμο –γουλιά και συχώριο– για να κάνεις άπειρες βούτες με το ωραιότατο, ψημένο στη σχάρα ψωμί. Ακριβώς το ίδιο σκηνικό επαναλήφθηκε στα λινγκουίνι με τα γάμπαρη.

Από τη μία παραβρασμένα ζυμαρικά και γαρίδες που δεν καταφέρνουν να σε κερδίσουν και από την άλλη, στο ίδιο πιάτο, μια σάλτσα με γλυκό σκορδοβούτυρο και ντομάτα κονφί με τόσο βαθιά νοστιμάδα, που σε κάνει να κολλάς στη γεύση της. Είναι κρίμα, αλλά δυστυχώς συμβαίνει να τα καταφέρνει η κουζίνα τόσο καλά στις σάλτσες, πράγμα που δείχνει και την πρόθεσή της, να μην ελέγχει όμως τους χρόνους μαγειρέματος και ψησίματος. Το πρόβλημα­ είναι εμφανές και στη σχάρα, αφού μια γευστική σκορπίνα ήρθε, δυστυχώς, στεγνή.

Τα μύδια λαδορίγανη, από την άλλη ήταν πιο προσεκτικά αχνισμένα και άρα χυμώδη, με μοναδικό ελάττωμα το πολύ αλμυρό ζουμί τους, ενώ και τα μπαρμπούνια σε γενικές γραμμές ήταν σωστά τηγανισμένα. Ωραία είναι και η βελουτέ ταραμοσαλάτα, αρκετά αλμυρή και ξινή βέβαια, κατά το ελληνικό στιλ, το οποίο προσωπικά το βρίσκω εκφραστικό μέσα στη μικρή υπερβολή του. Στα γλυκά, τέλος, ξεχωρίζουν μια αρωματική πορτοκαλόπιτα με πολύ ωραία, μεστή υφή, που θυμίζει ρεβανί και όχι τις συνήθεις πλαδαρές εκδοχές του είδους, και το εκμέκ με τριμμένα δάκρυα μαστίχας επάνω του να τραγανίζουν ωραία (εξαιρετική ιδέα) και να σκορπίζουν το άρωμά τους στο στόμα.

Η επίσκεψη του κριτικού στο εστιατόριο έγινε στις 9/5.

ΜΙΚΡΕΣ ΚΥΚΛΑΔΕΣ Πανταζή 56, Ηλιούπολη, 2109709150. Ωράριο λειτουργίας: Και μεσημέρι. Τιμή: € 30-40 (το άτομο χωρίς ποτά και κουβέρ). Πρόσβαση ΑμεΑ: Όχι. Πάρκινγκ: Στους γύρω δρόμους.