Bob Mould (Hüsker Dü): "Μην αφήνεις την επιστήμη να σταθεί εμπόδιο στην τέχνη."

Με τέσσερις δεκαετίες δημιουργίας πίσω του, από την ακατέργαστη ενέργεια των Hüsker Dü και των Sugar μέχρι τη μεστή προσωπική του δισκογραφία, ο Bob Mould παραμένει ένας από τους πιο ειλικρινείς και ανθεκτικούς δημιουργούς του αμερικανικού alternative ήχου. Το νέο του άλμπουμ δε, το εξαιρετικό Here We Go Crazy αποτελεί μια απίστευτα ώριμη δημιουργία που κινείται ανάμεσα στον έλεγχο και το χάος, την πειθαρχία και την παράδοση, την ατέλεια και την αλήθεια.

Λίγο πριν τις συναυλίες του στην Ελλάδα, μιλά στο Αθηνόραμα για το τι σημαίνει να παραμένεις αυθεντικός σε έναν κόσμο γεμάτο δεδομένα και ειδοποιήσεις, για το πώς η τεχνολογία επηρεάζει την ενσυναίσθηση και για τη χαρά του να βρίσκεται ακόμα εκεί που ξεκίνησαν όλα: στη σκηνή. Ο Bob Mould εμφανίζεται ζωντανά την Παρασκευή 14 Νοεμβρίου, στο "Gazarte Ground Stage" (Αθήνα) και το Σάββατο 15 Νοεμβρίου, στο "Eightball Club" (Θεσσαλονίκη).

Το Here We Go Crazy καταπιάνεται με μια θεματική γύρω από τον "έλεγχο και το χάος". Σε αυτό το στάδιο της ζωής σου, νιώθεις πιο κοντά στην πειθαρχία ή στην παράδοση;
Με βάζεις να επιλέξω ανάμεσα σε δύο άκρα, κι όμως καμία από τις δύο απαντήσεις δεν με εκφράζει απόλυτα. Πάσο!

Ο ήχος του άλμπουμ ακούγεται εσκεμμένα ανθρώπινος. Οι κιθάρες τρίζουν, η φωνή σπάει. Η ατέλεια είναι μέρος του μηνύματος;
Σχεδόν τα πάντα στον κόσμο είναι ατελή. Πώς θα μπορούσε η δημιουργία να είναι τέλεια;

Έχεις δει ολόκληρους κύκλους μουσικών ειδών να γεννιούνται και να σβήνουν. Punk, grunge, indie. Πώς βλέπεις σήμερα τη διάρκεια ζωής ενός μουσικού είδους;
Υπάρχει υπερπληροφόρηση παντού. Πάρα πολλές ευκαιρίες για να αποσπαστεί η προσοχή. Τα μουσικά υποείδη δε, διανύουν πολύ γρήγορα τους κύκλους ζωής τους.

Συνεργάζεσαι χρόνια με το ίδιο rhythm section. Τι είδους εμπιστοσύνη ή "τηλεπάθεια" έχει δημιουργηθεί ανάμεσα σε σένα, τον Jon Wurster και τον Jason Narducy;
Μοιραζόμαστε μια κοινή μουσική γλώσσα που εξελίσσεται με τον χρόνο. Χτίστηκε πάνω στη μουσική που αγαπήσαμε όταν ήμασταν νέοι, στα τραγούδια που γράφω για να αναδείξουν τις ικανότητές μας και στη χαρά του να παίζουμε μαζί σαν συγκρότημα.

Στίχοι σου αναφέρονται συχνά στα κινητά, στην αποσύνδεση, στον εθισμό στην απόσπαση. Πιστεύεις ότι η τεχνολογία έχει αλλάξει την ενσυναίσθηση;
Ναι, και προς το χειρότερο. Τα κινητά δημιουργούν ψηφιακή σύνδεση, αλλά μπορούν να οδηγήσουν σε αναλογική και φυσική αποσύνδεση. Ο εθισμός στον ψηφιακό κόσμο αλλάζει τα συναισθηματικά όρια του καθενός. Εγώ προτιμώ να ορίζω τα δικά μου, μόνος μου. Να επιλέγω τη δική μου περιπέτεια, θα έλεγα.

Το "Workbook" υπήρξε σημείο καμπής στην ενδοσκόπηση σου. Επιστρέφεις ποτέ σ’ εκείνο το συναισθηματικό τοπίο ή το έχεις αφήσει πίσω;
Bob Mould: Το Workbook αφηγείται μια πολύ συγκεκριμένη περίοδο της ζωής μου. Είναι μέρος της συνολικής μου ιστορίας. Δεν έχω κανένα πρόβλημα να ξαναπώ μια καλή ιστορία όπως αυτή!

Πολλές φορές έχεις μιλήσει για την "ανιδιοτελή αγάπη" ως αντίδοτο στο χάος. Είναι προσωπική σου φιλοσοφία ή κάτι που αφορά ευρύτερα την κοινωνία;
Και τα δύο, θα έλεγα. Χωρίς την αγάπη, τίποτα δεν στέκει.

Έχοντας ζήσει στην DIY punk κουλτούρα, τι θα συμβούλευες έναν νέο καλλιτέχνη που προσπαθεί να μείνει αυθεντικός μέσα σε έναν κόσμο με metrics και αλγορίθμους;
Μην αφήνεις την επιστήμη να σταθεί εμπόδιο στην τέχνη. Μην αφήνεις τα στατιστικά να καταπιούν το δημιουργικό σου ένστικτο. Μείνε πιστός σε αυτό που θέλεις να κάνεις!

Όταν ανέβεις στη σκηνή της Αθήνας ή της Θεσσαλονίκης αυτόν τον Νοέμβριο, μετά από τέσσερις δεκαετίες τραγουδοποιίας, ποιο συναίσθημα  πιστεύεις πως θα έρθει πρώτο;
Απόλαυση. Χαρά. Το να είμαι πάνω στη σκηνή είναι το καλύτερο συναίσθημα όπως και να ‘χει!

Προπώληση εισιτηρίων μέσω more.com