Οι Meatbodies έρχονται για πρώτη φορά στην Αθήνα, κουβαλώντας μαζί τους την εκρηκτική ενέργεια της καλιφορνέζικης psych/garage σκηνής και ένα άλμπουμ που σηματοδοτεί την πιο προσωπική στιγμή της μέχρι τώρα πορείας τους. Το "Flora Ocean Tiger Bloom" γεννήθηκε μέσα από μια περίοδο χάους, κρίσης ταυτότητας και αναγέννησης για τον Chad Ubovich, ιδρυτή και βασικό δημιουργό της μπάντας, και αποτελεί ένα πολυεπίπεδο έργο που ξεπερνά τον fuzz ήχο των πρώτων δίσκων για να αγγίξει shoegaze, britpop και ψυχεδελικές αναφορές. Λίγο πριν βρεθούν στη σκηνή του Aux Club στις 28 Σεπτεμβρίου, συνομιλούμε με τον Ubovich για το χάος και τη δημιουργικότητα, την εξέλιξη του ήχου τους και το πώς η μουσική μπορεί να λειτουργήσει ως προσωπική αλλά και συλλογική λύτρωση.
To "Flora Ocean Tiger Bloom" μοιάζει με το πιο προσωπικό σου έργο μέχρι σήμερα. Ποιο ήταν το αρχικό ερέθισμα για αυτό το άλμπουμ και πώς άρχισε να διαμορφώνεται;
Το "FOTB" ξεκίνησε το 2017. Βίωνa μια κρίση ταυτότητας σε σχέση με τη θέση μου στη μουσική και με το προς τα πού κατευθυνόταν οι Meatbodies. Έκανα ένα χρόνο διάλειμμα από τις περιοδείες και δούλεψα ως λαντζέρης σε ένα μπαρ-εστιατόριο, προσπαθώντας να ξεχάσω για λίγο τη μουσική. Δεν άντεξα όμως για πολύ. Ένα χρόνο αργότερα είχα ήδη έτοιμα κάποια demos για ένα άλμπουμ με διαφορετικό ήχο. Επικοινώνησα με τον Dylan Fujioka, που είχε μόλις αρχίσει να παίζει ντραμς με τους Meatbodies πριν την παύση. Του έδειχνα ρυθμούς που μου άρεσαν πολύ, εκείνος τους έπαιζε για πέντε λεπτά, και μετά εγώ γυρνούσα σπίτι, άκουγα τις ηχογραφήσεις και έφτιαχνα κομμάτια πάνω τους. Μερικές από αυτές τις συνεδρίες έγιναν τραγούδια, άλλα ήταν ήδη γραμμένα, και μερικά βρέθηκαν τελικά στο "333". Tο 90% του άλμπουμ προέρχεται από προσωπικές εμπειρίες.
Μουσικά, το άλμπουμ ξεφεύγει πολύ από τον fuzz-garage ήχο με τον οποίο σας γνωρίσαμε - αγγίζοντας shoegaze, britpop, ακόμη και country υφές. Πόσο συνειδητή ήταν αυτή η στροφή και τι σε ενέπνευσε να την ακολουθήσεις;
Ήταν απολύτως συνειδητή. Η φιλοσοφία μου για τους Meatbodies ήταν πάντα να αλλάζουν συνεχώς και να παραμένουν αυθεντικοί σε ό,τι βιώνω καλλιτεχνικά τη δεδομένη στιγμή. Μου αρέσει πολύ η ψυχεδελική μουσική των ’60s, αλλά υπάρχει και ένα δεύτερο κύμα ψυχεδέλειας στα ’80s που με ενέπνευσε έντονα για το "FOTB". Συχνά με κατατάσσουν στις ταμπέλες "psych" ή "garage", όμως η τρέχουσα έννοια της ψυχεδελικής μουσικής δεν ταιριάζει με αυτό που εγώ θεωρώ ψυχεδελικό. Ήθελα λοιπόν να την επαναπροσδιορίσω.
Τα κομμάτια μοιάζουν να συνθέτουν μια συνολική αφήγηση. Το αντιμετώπισατε ως concept album;
Όχι. Μετά το "Alice", που ήταν εννοιολογικό άλμπουμ, ήθελα να απομακρυνθώ από αυτήν την προσέγγιση.
Έχεις υπάρξει βασικό πρόσωπο της garage/psych σκηνής της Καλιφόρνια εδώ και πάνω από δέκα χρόνια, συνεργαζόμενος με καλλιτέχνες όπως ο Ty Segall και ο John Dwyer. Πώς επηρέασαν αυτές οι συνεργασίες την ταυτότητα των Meatbodies;
Όταν συνεργάζεσαι καλλιτεχνικά με κάποιον, πάντα αποκομίζεις κάτι που σε επηρεάζει με κάποιον τρόπο. Είναι σημαντικό να περιβάλλεσαι από ανθρώπους με τους οποίους ευθυγραμμίζεσαι φυσικά, και να αφήνεις την ενέργεια που γεννιέται αυθόρμητα ανάμεσά σας να ανθίσει και να διαμορφώσει την εξέλιξή σου.
Νιώθεις ότι το νέο άλμπουμ σηματοδοτεί μια καμπή, όχι μόνο μουσικά αλλά και στη συνολική πορεία της μπάντας;
Ναι, και ελπίζω σε περισσότερα.
Αν οι προηγούμενοι δίσκοι των Meatbodies βασίζονταν στην ακατέργαστη ενέργεια και στο fuzz, τι θα έλεγες ότι χαρακτηρίζει τον ήχο σας σήμερα;
Πιστεύω ότι ο ήχος των Meatbodies ήταν πάντα περισσότερο ζήτημα αυθεντικής έκφρασης παρά θεματικών επιλογών. Ό,τι συμβαίνει εκείνη τη στιγμή μέσα στη μπάντα είναι απλώς αντανάκλαση του πού βρισκόμαστε καλλιτεχνικά. Είναι σημαντικό να δημιουργείς συνεχώς νέες ιδέες. Δουλειά του καλλιτέχνη είναι να τρέχει με τις καλές ιδέες — όποιες κι αν είναι — και να απορρίπτει τις αδύναμες. Από εκεί και πέρα, είναι δουλειά του ακροατή να τις αντιληφθεί με τον δικό του τρόπο. Άρα ο σημερινός ορισμός των Meatbodies είναι όπως τον προσλαμβάνουν οι ακροατές.
Η μουσική σας συχνά περιγράφεται ως χαοτική αλλά και βαθιά συναισθηματική. Βλέπεις το χάος ως δημιουργική δύναμη και όχι ως κάτι καταστροφικό;
Πιστεύω ότι η ζωή είναι χάος. Ένα διαρκώς εξελισσόμενο καζάνι από εκρήξεις εκφράσεων, σκέψεων, ιδεών, επιθυμιών και καταστροφών σε πολλαπλά, εξατομικευμένα επίπεδα. Το χάος είναι η βάση των πάντων και τελικά γεννά τη δημιουργικότητα. Στην ουσία, είναι η ίδια η δημιουργικότητα· το αποτέλεσμα του χάους.
Αυτή της 28ης Σεπτεμβρίου (Aux Club) θα είναι η πρώτη σας εμφάνιση στην Αθήνα. Ποιες είναι οι προσδοκίες σου;
Έρχομαι σε αυτή τη συναυλία χωρίς προσδοκίες. Έχω ακούσει τόσο όμορφες περιγραφές για την Ελλάδα και ανυπομονώ να τη γνωρίσω. Το κοινό μπορεί να περιμένει μια αρκετά δυνατή συναυλία· αν και δεν θα έχουμε τον συνηθισμένο εξοπλισμό μας, θα δώσουμε τον καλύτερό μας εαυτό. Οι συναυλίες των Meatbodies είναι πάντα γεμάτες ένταση και ενέργεια.
Διαβάστε Επίσης
