Arca: Cyborg ποπ στα άκρα

© UNAX LAFUENTE

Πρωτοεμφανίστηκε στα μουσικά τεκταινόμενα ως Nuuro, όμως σύντομα ανακάλυψε πως το όνομα που πραγματικά χωράει την έμπνευσή της είναι το Arca: μια κιβωτός, δηλαδή, με πολύτιμα αντικείμενα της τη δεινότητα στη μουσική παραγωγή, την ανεξάντλητη έμπνευσή μα και την ανάγκη και επιθυμία της να σπάσει τα ετεροκανονικά στερεότυπα που διέπουν τη δημοφιλή μουσική στη Βενεζουέλα της και γενικά στις λατινοαμερικάνικες χώρες. Έτσι κρατάει τα μοτίβα της dembow μουσικής (ο τζαμαϊκανός "πατέρας" του ρεγκετόν) και τα διαρρηγνύει με μπόλικο θόρυβο και ηλεκτρονικούς ήχους, τα εμποτίζει με hip hop στοιχεία και spoken word και τελικά δημιουργεί ένα ολόδικό της, τελείως απελευθερωτικό κράμα. 

Οι στίχοι της είναι σεξουαλικά φορτισμένοι και προφανείς όσο δεν πάει• με τον τρόπο αυτό, όμως, καταφέρνει να αναστρέψει τον κυρίαρχο cis λόγο που επικρατεί σχεδόν αποκλειστικά στα mainstream είδη από τα οποία εμπνέεται και να ορίσει μια νέα queer οπτική για το macho ("Mequetrefe") ή να αντικαταστήσει τη "δυσφορία που ένιωθε για το φύλο της με την ευφορία" ("Calor"). Παρουσιάζει τον εαυτό της στα εξώφυλλα των δίσκων και στα videoclip της με εξωγήινα και cyborg στοιχεία, όπως πρόσθετα μέλη, φορώντας ταυτόχρονα "τυπικά" θηλυκά εσώρουχα. Οπτικοποιεί με αυτόν τον τρόπο τις αντωνυμίες που χρησιμοποιεί, εναλλάσσοντας το θηλυκό με το ουδέτερο γένος, και κάνοντάς μας να σκεφτούμε πάνω στο "πώς είναι να βλέπεις τον εαυτό σου ως αντικείμενο". 

Η μουσική της είναι γεμάτη από μείξεις και προσμείξεις: τα ισπανικά, η γλώσσα στην οποία νιώθει πιο άνετα να εκφράζεται, μπλέκονται με τα αγγλικά· οι ποπ ρυθμοί συναντούν techno διακλαδώσεις· κυκλοφορεί ένα single 62 (!) λεπτών ("@@@@@", 19/2, 2020) και στο καπάκι μια πενταλογία δίσκων ("Kick" i – iiiii, 20/3/2020-3/12/2021), καθένα από τα οποία εξερευνά διαφορετικούς ήχους, χωρίς όμως να χάνουν τη συνοχή τους ή να παρεκκλίνουν από τη φιλοσοφία της Arca. Και, τελικά, έπειτα από πάνω από μία δεκαετία διαρκούς παρουσίας στα μουσικά πράγματα, (αρχίζει πλέον να) κατακτά τη φήμη και την αποδοχή που δικαιούται. 

Γιατί μπορεί να έχει συνεργαστεί ως παραγωγός με τον Kanye West στο πολυσυζητημένο "Yeezus" και να έχει συνυπογράψει όλα τα τραγούδια στο "EP2" της FKA Twigs (2013 και τα δύο), μεταξύ πολλών επιτυχημένων συνεργασιών, όμως έπρεπε να φτάσουμε στο 2021 και στο "Kick I" για να προταθεί για Grammy. Κι αν απ’ το 2022 και μετά ακούμε μόνο συμμετοχές και remix της σε δουλειές άλλων (όπως η πρόσφατη τη "Aquamarine" της up and coming Addison Rae σε "Arcamarine"), τα δύο single της "Sola" και "Puta" που κυκλοφόρησαν μόλις λίγες μέρες πριν την επερχόμενη συναυλία της στο Δημοτικό Θέατρο Λυκαβηττού (31/5) αφήνουν ένα πολύ καλό δείγμα για το τι έπεται στην καριέρα της: περισσότερη τρυφερότητα σε συνδυασμό με εξτράβαγκαντ σεξουαλικότητα ή αλλιώς μια ειλικρινή απεικόνιση του τι σημαίνει να ζεις στον πλανήτη αυτό ως "she" και "it" ταυτόχρονα.