1. "Diamond Jubilee", Cindy Lee
Δεν ακούς αυτό το δίωρο άλμπουμ. Εθίζεσαι σ’ αυτό το άλμπουμ, κολλάς. Το ακούω μέρες ολόκληρες και δεν θέλω να κάνω τίποτα άλλο μέσα στη μέρα. Η δουλειά, τα ψώνια, το συγύρισμα είναι το πρόσχημα για ν’ ακούω παράλληλα το "Diamond Jubilee". Για πολλούς, ο δίσκος της χρονιάς. Του χρόνου ίσως έχει ξεχαστεί. Αλλά τι σημασία έχει; Ζούμε στο τώρα. Και το τώρα έχει σημασία. Τριάντα δύο τραγούδια για τη μέρα που είναι νύχτα. Και για τη νύχτα που είναι νύχτα.
2. "Here in the Pitch", Jessica Pratt
Κάποιες φορές ένας δίσκος δεν χρειάζεται να διαρκεί παραπάνω από τριάντα λεπτά. Το τέταρτο άλμπουμ της Πρατ είναι ό,τι πρέπει για να το ακούς σ’ ένα άδειο σπίτι, χωρίς έπιπλα. Μόνο ένα ράντζο, μερικά βιβλία, πεταμένα στο πάτωμα, κι ένα πορτατίφ για τη νύχτα, ενώ η οθόνη του λάπτοπ σου σχηματίζει ένα ψηφιακό ερωτηματικό για μια απάντηση που δεν πρόκειται να έρθει από την απέναντι πλευρά και δεν ξέρεις τι άλλο να κάνεις. Ίσως πρέπει να κοιμηθείς. Αλλά δεν μπορείς να κοιμηθείς: "Νομίζω πως θα είμαστε μαζί. Και η ιστορία συνεχίζεται για πάντα".
3. "Dance of Love", Tucker Zimmerman
Αν δεν ήταν η Άντριαν Λένκερ και οι Big Thief, δεν θα είχα μάθει ποτέ γι’ αυτόν το δίσκο. Ούτε θα είχα ψάξει τον παλαιότερο κατάλογο τραγουδιών του Ζίμερμαν. Ακούστε για παράδειγμα το "Standin’ on the Stone". ένα από τα καλύτερα τραγούδια που άκουσα φέτος. Κι ας κυκλοφόρησε το ’83. Εδώ, η ογδοντάχρονη φωνή του Ζίμερμαν, ταλαιπωρημένη και καπνισμένη, και η φωνή της Λένκερ, ίσως η καλύτερη τραγουδίστρια της γενιάς της, μας εξηγούν παρέα τι σημαίνει να είσαι ζωντανός και ν’ αγαπάς, παρά τις δυσκολίες. Ακούω το δίσκο και νομίζω πως βρίσκομαι σ’ ένα ξύλινο σπίτι στο βουνό. Δίπλα μου, ένα μαλλιαρό σκυλί. Τζάκι, αναμμένο. Γύρω από το σπίτι, το δάσος. Σε λίγο θα χιονίσει: "Μην τρελαθείς".
4. "Resuscitate!", Bill Callahan
Ένα απόγευμα άνοιξα την πόρτα του διαμερίσματος που έμενα τότε και έπειτα από λίγο εμφανίστηκε μπροστά μου ένας άνθρωπος που είχε μόλις επιστρέψει από ένα μεγάλο ταξίδι. Είχα βάλει στο λάπτοπ να παίζει το "Keep Some Steady Friends Around", κι όταν με πλησίασε, άρχισα να χορεύω γύρω του σαν τρελός και αυτός με πήρε αγκαλιά γελώντας: "Αλλά μη μείνεις μακριά για πολύ. Γιατί σ’ αγαπάμε πάρα πολύ. Αλλά μη μείνεις μακριά τόσο πολύ. Γιατί σ’ αγαπάμε τόσο πολύ". Η πιο ωραία στιγμή του καλοκαιριού. Για μένα, σίγουρα.
5. "If I don’t make it, I love u", Still House Plants
Μόλις έχει βρέξει και φοβάσαι μη γλιστρήσεις και είναι νύχτα και η πόλη μοιάζει ξανά με τεθλασμένη γραμμή που δεν οδηγεί πουθενά ενώ ακούς τη φωνή της Τζες λες και έχει σφηνώσει στ’ ακουστικά σου, αλλά είναι σαν να βγαίνει μέσα από τη βρεγμένη άσφαλτο και αναρωτιέσαι πώς στο διάολο θ’ αλλάξουν τα πράγματα και περπατάς χωρίς να μπορείς να σκεφτείς καμία ικανοποιητική απάντηση και φτάνεις στο σπίτι και ξεκλειδώνεις την πόρτα και ακούς το στίχο: "Ξέρω ότι το σώμα μου είναι ό,τι είναι το σώμα μου". Αλλά εγώ δεν το ξέρω. Μήπως έγινα έφηβος ξανά;
Διαβάστε Επίσης
