AMENRA: "Η μουσική μας διαχειρίζεται το τραύμα, το υπαρξιακό κενό και τη μοναχικότητα"

Η τελευταία δεκαετία ανέδειξε τους Βέλγους σε ένα από τα σημαντικότερα γκρουπ για τον σύγχρονο σκληρό ήχο, σφυρηλατώντας, παράλληλα, ιδιαίτερες σχέσεις με τη χώρα μας. Έτσι, λίγο πριν την 6η τους εμφάνιση στην Αθήνα («Gagarin», Παρασκευή 24/3), βρήκαμε την ευκαιρία για μια κουβέντα με τον ηγέτη και τραγουδιστή τους Colin H. van Eeckhout.

Amenra_front © Jeroen Mylle

Έχετε έρθει στην Ελλάδα αρκετές φορές. Τι μάθατε να προσδοκάτε από τις επισκέψεις σας εδώ; 
Το ελληνικό κοινό μας υποδέχεται με ευγνωμοσύνη, σε κάθε μας ερχομό. Το λέμε με κάθε ειλικρίνεια, οι πρώτες-πρώτες μας συναυλίες στη Θεσσαλονίκη θα μείνουν για πάντα χαραγμένες στις καρδιές και στις αναμνήσεις μας. Νιώσαμε καλοδεχούμενοι στη χώρα σας, ήδη από τα πρώιμα στάδια της ύπαρξής μας σαν συγκρότημα. Κι αυτό είναι κάτι που δεν το ξεχνάς. 

Παρά την ποιότητα της στούντιο δουλειάς σας, η εμπειρία μιας AMENRA συναυλίας δείχνει σαν να μην έχει ανάλογο. Στοχεύετε σε κάτι τέτοιο; Ή απλά έτσι συμβαίνει;
Δεν στοχεύουμε σε τίποτα, πέρα από ό,τι αισθανόμαστε πως χρειάζεται να γίνει. Αλλά πάντα υπάρχει η ανάγκη να τιμήσουμε τον σκοπό και το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να δώσουμε ό,τι έχουμε. Γι' αυτό και στις συναυλίες μας δημιουργείται κάτι μη απτό και χειροπιαστό: η υλική/ορατή διάσταση της ζωντανής εμπειρίας δεν γίνεται να ηχογραφηθεί ή να βιντεοσκοπηθεί. Πάντα το προσπαθούμε, όμως είναι κάτι με το οποίο πρέπει να ζήσουμε εκείνη τη στιγμή, ώστε να αντιληφθούμε πλήρως τη φύση του.

Οι ρυθμίσεις του στούντιο, από την άλλη, είναι πάντοτε τεχνητές –οι ηχογραφήσεις συνιστούν απλώς ένα ξεκίνημα. Από τη στιγμή που γίνει αυτό, το τραγούδι μπορεί να ανθίσει στον κόσμο, σε όλο το φάσμα των δυνατοτήτων του.

Η πρόσφατη πανδημία έφερε μια παγκόσμια αίσθηση απώλειας και αβεβαιότητας, σε μια κλίμακα δίχως προηγούμενο για τη δική σας (και όχι μόνο) γενιά. Μήπως, όμως, τέτοιες συνθήκες βοηθούν ώστε να συναισθανθεί κανείς βαθύτερα τη μουσική που φτιάχνετε; 
Το συλλογικό τραύμα δημιούργησε μεγάλη σοφία. Όχι για όλους, μα για μερικούς –κι αυτό είναι ήδη κάτι όμορφο. Υποψιάζομαι ότι η πανδημία επέβαλε την ιδέα της απομόνωσης και της μεταξύ μας αποσύνδεσης. Και η μουσική μας είναι ήδη, σε μεγάλο βαθμό, χτισμένη γύρω από τέτοια συναισθήματα και ανάλογες εμπειρίες: διαχειρίζεται το τραύμα, το υπαρξιακό κενό και τη μοναχικότητα. Οπότε μπορείς πράγματι να πεις ότι η πανδημία κούμπωσε μαζί της ακόμα περισσότερο.

Amenra_01
© Stefaan Temmerman

Γιατί το τελευταίο σας άλμπουμ, το "De Doorn" (2021), για το οποίο περιοδεύετε τώρα, δεν ήταν το 7ο μέρος του έως τώρα Mass κύκλου;
Το "De Doorn" γράφτηκε με διαφορετικό τρόπο. Έτσι, καθώς τελειώναμε την ηχογράφησή του, αναρωτηθήκαμε αν είναι το "Mass VII". Και συμφωνήσαμε όλοι ότι όχι, δεν ήταν. Ίσως γιατί οι δίσκοι του Mass κύκλου προέρχονταν από το προσωπικό τραύμα κάποιου μέλους της μπάντας και τα τελευταία χρόνια γλιτώσαμε από τέτοια βιώματα. 

Στον δικό μας τουλάχιστον κόσμο, ήταν τόσο απλό. Γιατί τα περισσότερα πράγματα από όσα κάνουμε πηγάζουν από μέσα μας. Οπότε εμπιστευόμαστε τα συναισθήματά μας, περισσότερο από οτιδήποτε άλλο. Με τους AMENRA, τώρα, τίποτα δεν τελειώνει έως ότου τελειώσει. Δεν υπάρχει κάποια ποσόστωση ή συγκεκριμένες παράμετροι, προκειμένου να δημιουργηθεί ένα "Mass" άλμπουμ. Απλά χρειάζεται να νιώσουμε ότι είναι κάτι τέτοιο.

Εντωμεταξύ, στο "Mass VI" (2017) ήταν η πρώτη φορά που σας ακούσαμε να τραγουδάτε στα φλαμανδικά. Ήταν ο θεμέλιος λίθος για να φτιάξετε ένα ολόκληρο άλμπουμ στη μητρική σας γλώσσα, όπως ήταν το "De Doorn";
Ναι, ήταν οπωσδήποτε ένα βήμα προς την κατεύθυνση που πήρα στιχουργικά για το "De Doorn". Έτσι κι αλλιώς, με μας, κάθε προηγούμενο άλμπουμ εμπεριέχει τον σπόρο για το επόμενο, καθώς όλοι εξελισσόμαστε –και σαν μουσικοί και ως άνθρωποι. Πιστεύω ότι κάναμε αυτό που χρειαζόταν, ό,τι νιώσαμε πως έπρεπε να γίνει. Όπως πάντα.

Amenra_02
© Jan Opdekamp

Είναι δύσκολο να φανταστούμε τους AMENRA ως fans του Nick Drake. Τι σας τράβηξε στο τραγούδι του "Days Done", το οποίο διασκευάσατε πρόσφατα; 
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας ψάχναμε για τραγούδια που θα μας κρατούσαν συνδεδεμένους στην κοινή συναισθηματική επικράτεια που έχουμε ως μπάντα. Οπότε μείναμε απασχολημένοι ηχογραφώντας διασκευές σε αγαπημένα κομμάτια. Και στις περισσότερες επιλογές μας υπήρχε πάντα μια αίσθηση μελαγχολίας και θλίψης, όπως ακριβώς και στο "Days Done". Μοιάζει σαν μια κοινή, συλλογική ιστορία, η οποία είναι συνεχώς παρούσα στον χρόνο.

Τέλος, φέτος συμπληρώνονται 20 χρόνια από τότε που πρωτακούσαμε τη μουσική σας, στο EP του 2003 "Mass I: Prayer I - VI". Σχεδιάζετε κάτι εορταστικό; 
Δεν το έχουμε καν σκεφτεί. Οι AMENRA παραμένουν μια μπάντα που κοιτά προς το μέλλον.

Διαβάστε Επίσης

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Μουσική

Οι prog/power metallers Suburst επιστρέφουν για μία μεγάλη συναυλία στην Αθήνα

Special guests στη συναυλία στο "Κύτταρο" θα είναι οι Oria και Corrupted Symmetry.

22/10/2025

Ο Διονύσης Σαββόπουλος και ο Αριστοφάνης

"Ο "Πλούτος" είναι η σάτιρα του νεοπλουτισμού και του λάιφ στάιλ" δήλωνε στη μεγάλη συνέντευξή του "α" ο τραγουδοποιός για την παράσταση που ανέβαζε στην Επίδαυρο το 2013.

Το περιβόλι του τρελού, ο Διονύσης Σαββόπουλος και του ‘60 οι εκδρομείς

Ο Διονύσης Σαββόπουλος μιλά για τα ελληνικά 60s όταν ετοιμαζόταν να γιορτάσει τα 40 χρόνια από την κυκλοφορία του άλμπουμ του "Το περιβόλι του τρελού".

Ο Διονύσης Σαββόπουλος έφυγε αλλά οι χοροί ας κρατήσουν για πάντα

Αποχαιρετούμε τον Διονύση Σαββόπουλο, τον κορυφαίο των Ελλήνων τραγουδοποιών, τον αγαπητό Νιόνιο που δεν είναι πια μαζί μας.

"From Cabaret to Rock n' roll... and Αll that Jazz!": Μια λαμπερή μουσική παράσταση στο Τρένο στο Ρουφ

Η εποχή του ρετρό ζωντανεύει μέσα από μια παράσταση γεμάτη από ήχους και ρυθμούς από το 1890 ως το 1960.

Μάριος Στρόφαλης και Roman Gomez: Δυο μαέστροι του nuevo tango συνομιλούν

Οι διεθνώς αναγνωρισμένοι μαέστροι βαδίζουν σε Tango και Jazz μονοπάτια.

Δύο βραδιές με τον Wim Mertens στο Ωδείο Αθηνών

Ο Βέλγος συνθέτης παρουσιάζει το νέο του δίσκο σε πρώτη παγκόσμια πρεμιέρα στην Αθήνα.