© Ανδρέας Σιμόπουλος
Ανακοινώνεται ότι, λόγω της συμμετοχής εργαζομένων της Εθνικής Λυρικής Σκηνής στη 48ωρη απεργία, ακυρώνονται οι προγραμματισμένες για απόψε –Τετάρτη 1 Φεβρουαρίου– παραστάσεις του "Φάλσταφ” στην Αίθουσα Σταύρος Νιάρχος και της "Στρέλλας” στην Εναλλακτική Σκηνή. Τα Ταμεία της ΕΛΣ θα ενημερώσουν τηλεφωνικά τους κατόχους των εισιτηρίων για τις δυνατότητες επιστροφής των χρημάτων τους ή της μεταφοράς των εισιτηρίων τους σε άλλες παραστάσεις.
Διαβάστε Επίσης
Περισσότερες πληροφορίες
«Φάλσταφ»
Το κύκνειο άσμα του Τζουζέπε Βέρντι, που βασίζεται στην κωμωδία του Σαίξπηρ «Οι εύθυμες κυράδες του Ουίνδσορ» παρουσιάζεται σε μουσική διεύθυνση Πιέρ Τζόρτζιο Μοράντι και σκηνοθεσία του διακεκριμένου σκηνοθέτη και καλλιτεχνικού διευθυντή του Φεστιβάλ Όπερας του Γκλάιντμπορν Στίβεν Λάνγκριτζ. Στον επώνυμο ρόλο ο κορυφαίος Έλληνας βαρύτονος Δημήτρης Πλατανιάς.
«Στρέλλα»
Η βραβευμένη ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα, μια ταινία-σταθμός στον σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, γίνεται όπερα δωματίου κατόπιν ανάθεσης της ΕΛΣ στο συνθέτη Μιχάλη Παρασκάκη. Το λιμπρέτο είναι της Αλεξάνδρας Κ*, η μουσική διεύθυνση του Κωνσταντίνου Τερζάκη και η φρέσκια σκηνοθετική ματιά του Γιώργου Κουτλή. Τον πρωταγωνιστικό ρόλο ερμηνεύει η διεμφυλική καλλιτέχνις Λέττα Κάππα. Η όπερα, ανάθεση της ΕΛΣ, πραγματεύεται τη συνάντηση του Γιώργου, ενός σαρανταοκτάχρονου άνδρα που μόλις αποφυλακίστηκε, με τη Στρέλλα, μια νεαρή τρανς εργάτρια του σεξ που λατρεύει τη Μαρία Κάλλας. Το μέλλον φαντάζει ανοιχτό και για τους δυο τους για πρώτη φορά μετά από πολύ καιρό. Καθώς, όμως, οι λογαριασμοί του Γιώργου με το παρελθόν εκκρεμούν ακόμα, η ιστορία του επανέρχεται για να τον στοιχειώσει. Μαζί με τη Στρέλλα, θα πρέπει να βρουν ένα δρόμο προς τη λύτρωση. Η κινηματογραφική ιστορία της Στρέλλας, όπως εκτυλίσσεται στο σενάριο των Πάνου Χ. Κούτρα και Παναγιώτη Ευαγγελίδη, έχει όλα τα στοιχεία ενός ρεαλιστικού μουσικοθεατρικού δράματος, καθώς ακουμπάει στην αρχαία τραγωδία με ευθείες αναφορές στον μύθο του Οιδίποδα και όρους οπερατικού βερισμού. Δεκατέσσερα χρόνια μετά, η θεματική της ταινίας παραμένει εξίσου επίκαιρη με την εποχή της δημιουργίας της. Στη σύγχρονη πραγματικότητα, όπου η τόλμη και η αλήθεια είναι απολύτως αναγκαίες, τα πρόσωπα της ταινίας, και συνακόλουθα της όπερας, αντιμετωπίζονται όχι ως καρικατούρες αλλά ως άνθρωποι που ερωτεύονται, αγαπούν και πονούν.
