Greek Sting Fan Club: "Οι Scorpions μέχρι και τα mid 90s ήταν μια καλολαδωμένη μηχανή που μας έδινε το ένα διαμάντι μετά το άλλο"

Πότε ξεκίνησε να δραστηριοποιείται το fan club, πόσα μέλη αριθμεί και ποιες είναι
δραστηριότητές του;
Το Greek Sting Fan Club ξεκίνησε το 1997 από την αγάπη κάποιων ανθρώπων για τους Scorpions. Τότε δεν υπήρχε internet και πλατφόρμες όπως το Facebook για να μπορέσουμε να κάνουμε τους οπαδούς να γνωρίσουν το fan club οπότε όπως καταλαβαίνεις τα πάντα έγιναν με δημοσιεύσεις σε περιοδικά και στόμα με στόμα! Η πρώτη συνάντηση έγινε στα τέλη του 1997 στη πλατεία Βικτωρίας σε ένα καφέ και από κει και πέρα το νερό μπήκε στο αυλάκι. Απαριθμούμε πια αρκετές χιλιάδες μέλη από όλο τον κόσμο. Μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια έχουμε κάνει αρκετά ταξίδια στο εξωτερικό, ακολουθήσαμε και τις 2 μεγάλες περιοδείες στην Ελλάδα, το 2009 και το 2010,  έχουμε κάνει αμέτρητα επιτυχημένα parties, meet and greet και συναντήσεις με μέλη της μπάντας και άλλα πολλά και ωραία. 

Τι είναι αυτό που ωθεί έναν οπαδό να μπει στη διαδικασία δημιουργίας ενός fan
club;
Η ανάγκη να βρεθεί με κόσμο και να μιλήσει για το αγαπημένο του συγκρότημα. Με τα παιδιά από το βασικό πυρήνα μας έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι αφού τρέχουμε για τη μπάντα πολλά χρόνια. Βρισκόμαστε για καφέ, φαγητό πάμε μαζί σε συναυλίες και γενικά είμαστε μια οικογένεια.

Σαν ελληνικό fan club είσαστε σε επαφή τόσο με το ίδιο το συγκρότημα ή με αντίστοιχες λέσχες οπαδών στον υπόλοιπο κόσμο;
Με το συγκρότημα είναι λίγο δύσκολο να έρθεις σε επαφή. Βέβαια αν εξαιρέσουμε τον Klaus, τον Rudolf και τον Matthias οι υπόλοιποι όπως και παλιά μέλη έχουν έρθει και σε parties που έχουμε διοργανώσει, έχουμε φάει και έχουμε πιει μαζί τους. Στα Χανιά είχαμε πάρει τον Pawel από το ξενοδοχείο μετά το φαγητό και τον πήγαμε σε γνωστό πισινοbeach bar στο Πλατανιά και τον κάναμε φέσι τον άνθρωπο!

Ποιο είναι κατά τη γνώμη σου το στοιχείο που προσδίδει στους Scorpions τη
διαχρονικότητά τους;
Τραγούδια που μιλάνε στη καρδιά, απίστευτη ενέργεια και αίσθηση της μελωδίας και φυσικά η φωνή των Θεών … Ο Klaus ο οποίος στα 75 του σβήνει τους πάντες. Βέβαια έχει προσέξει πολύ, δεν έκανε καταχρήσεις και γι’ αυτό μπορεί και σε τέτοια ηλικία να βρίσκεται σε αυτή τη κατάσταση.

Υπάρχει μία ξεχωριστή σχέση ανάμεσα στους Scorpions και το Ελληνικό κοινό;
Είμαστε από τους πιο φανατικούς οπαδούς του συγκροτήματος; Πως εξηγείς τη
σχέση αυτή;
Εμείς που είμαστε πιο μεγάλοι μπορούμε να βεβαιώσουμε ότι στα late 80s δεν υπήρχε σπίτι στην Ελλάδα που να μην είχε ένα δίσκο Scorpions. Ειδικά το κλασσικό λευκό best of που είχε φτιάξει ο Κουτουβός με τον Ξυδού πρέπει να είναι το πιο εμπορικό βινύλιο στην Ελλάδα. Από κει και πέρα όσες φορές έχουν έρθει στην Ελλάδα τα έχουν δώσει όλα με αποτέλεσμα κάποιος που τους είδε, πέρασε καλά οπότε είναι σίγουρο ότι θα τους ξαναδεί. Δε μπορείς να κοροϊδέψεις τόσο κόσμο τόσες φορές.

Ποιες πιστεύεις πως είναι οι κορυφαίες δισκογραφικές στιγμές στην πορεία της
μπάντας;
Ο καθένας έχει και κάποιο άλμπουμ που θεωρεί αγαπημένο. Νομίζω όμως ότι οι δουλειές τους από το "Fly To The Rainbow" μέχρι και το "Face The Heat" είναι όλες κορυφαίες. Εννοείται ότι αλμπουμς όπως τα "Blackout", "Lovedrive", "Taken By Force", "Love At First Sting", "Savage Amusement""Virgin Killer", "Animal Magnetism", "In Trance", κλπ δε μπορεί να τα αγγίξει κανείς. Από κει και πέρα ο καθένας έχει τα γούστα του αλλά θεωρώ ότι οι Scorpions μέχρι και τα mid 90s ήταν μια καλολαδωμένη μηχανή που μας έδινε το ένα διαμάντι μετά το άλλο. Αν με ρωτάς εμένα προσωπικά η πεντάδα μου είναι τα "Love At First Sting", "Blackout", "Savage Amusement", "Taken By Force" και "Lovedriver".

Από τις συναυλίες που έχουν δώσει μέχρι στιγμή στην Ελλάδα ποια είναι αυτή που
δεν μπορείτε να ξεχάσεις και για ποιον λόγο;
Αν μιλάμε για Ελλάδα θα πω σίγουρα αυτή του 1990 που ήταν η πρώτη φορά που τους είδαμε και μάλιστα ήταν και η κλασσική πεντάδα με Francis και Herman και φυσικά τη πυραμίδα! Εκπληκτική εμφάνιση είχαν και το 2005 που δε το περίμενε κανείς, ήρθαν και έκαναν sold out το Καραϊσκάκη και έγινε της κακομοίρας. Τέλος το 2009 ήταν άλλη μια εξαιρετική συναυλία αφού είχαν μαζί τους Uli, Herman, Michael και ένα μυθικό setlist. Το καλύτερό τους Live όμως το έχω δει το 2006 στο Wacken όπου εκτός των καλεσμένων, έπαιξαν σχεδόν 3 ώρες κομμάτια που είχε ψηφίσει ο κόσμος. Είδαμε για πρώτη φορά το "In Search of The Peace of Mind" από το "Lonesome Crow" και ήταν η μοναδική φορά που δεν ακούσαμε το "Wind Of Change" αφού στη ψηφοφορία βγήκε τελευταίο κάτι που δείχνει ότι το κοινό τους δε θέλει τα ίδια και τα ίδια.

Ποια τραγούδια πιστεύεις πως δεν μπορούν να λείψουν από κάθε συναυλία του
συγκροτήματος;
Προφανώς μερικά από τα all time classics δεν μπορούν να λείψουν. Άσχετα αν για παράδειγμα το "No One Like You" το έχουν ξεχάσει αρκετές φορές. Αν ρωτήσεις 100 fans θα σου δώσουν όλοι ένα διαφορετικό set list.

Με ποια λογική πιστεύεις πως χτίζει το συγκρότημα το set list του και πόσο
ικανοποιημένος είσαι από αυτό;
Καταλαβαίνω ότι η μπάντα χτίζει το setlist της με βάση κομμάτια που γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος. Αλλά καταλαβαίνω και τους fans που ζητάνε και κομμάτια που δεν τα παίζουν. Σε μια μπάντα με τέτοια δισκογραφία προφανώς και θα θέλαμε να "ανοίξει λίγο το setlist” και να μην ακούμε πάντα τα ίδια 20 με 25 κομμάτια. Αλλά πια, εγώ προσωπικά έχω πάψει να γκρινιάζω για τις μεγάλες μπάντες που τις άκουγα πιτσιρικάς και μεγάλωσα με αυτές. Δυστυχώς τα χρόνια περνάνε και δε νομίζω να είμαστε τυχεροί και να τους απολαμβάνουμε για πολύ καιρό ακόμη οπότε όταν παίζουν πάω τους βλέπω και χαίρομαι.  

Υπάρχει κάποιο προσωπικό σου απωθημένο σχετικά με τις εμφανίσεις του
συγκροτήματος;
Βασικά είχαμε πολλά απωθημένα κυρίως όσον αφορά το setlist. Αλλά βρήκαμε το κόλπο και ακούσαμε κάποια κομμάτια που ήμασταν σίγουροι ότι δεν θα τα ακούσουμε ποτέ. Για παράδειγμα… θέλαμε να ακούσουμε το μυθικό "We’ll Burn The Sky". Για χρόνια βομβαρδίζαμε το site και το forum τους με το συγκεκριμένο κομμάτι. Κάθε φορά που τους βλέπαμε τους λέγαμε πότε θα το ακούσουμε. Μάλλον βαρέθηκαν να τους πρήζουμε και το έβαλαν στο setlist. Κάτι τέτοιο έγινε και με το "Top Of The Bill" ένα από τα καλύτερα κομμάτια τους το οποίο δεν ήξεραν καν ότι είναι δικό τους. Το είχαν ξεχάσει βλέπεις. Το συγκεκριμένο κομμάτι είχε γίνει κάτι σαν inside joke για το fan club και λέγαμε για πλάκα ότι στο επόμενο λαιβ θα το ακούσουμε και γελάγαμε! Και ήρθε λοιπόν ο καιρός μετά από άπειρο ψηστήρι να μπει το συγκεκριμένο έπος στο medley της προηγούμενης περιοδείας και να το χαρούμε αρκετές φορές! Αυτό που πραγματικά όμως μας λείπει είναι μια τελευταία περιοδεία με την κλασσική 80s σύνθεση (Klaus, Rudi, Matthias, Francis, Herman) μαζί με παλιά μέλη και κυρίως τον Uli Roth και ίσως ένα τελευταίο δίσκο με παραγωγό τον εμβληματικό Dieter Dierks.  

Ποια ήταν η πρώτη σου αντίδραση όταν το συγκρότημα πριν από μερικά χρόνια
αποφάσισε να αποχωρήσει από την ενεργό δράση και ποια όταν τελικά ανακοίνωσαν πως επιστρέφουν;
Δεν υπήρχε καμία περίπτωση να αποχωρήσουν από την ενεργό δράση. Όλα αυτά ήταν παιχνίδια των διοργανωτών και των manager. Ο Ozzy έχει σταματήσει 100 φορές, οι Priest άλλες τόσες, οι Kiss, οι Motley Crue… όλοι έχουν αποσυρθεί μέχρι να επιστρέψουν. ‘Όταν είσαι Θεός (γιατί αυτό είναι μπάντες τέτοιου βεληνεκούς) δε μπορείς να σταματήσεις. Όταν καθημερινά σε προσκυνάνε τόσες χιλιάδες άνθρωποι, και τραγουδάνε τα τραγούδια σου υπάρχει περίπτωση να σταματήσεις? Και να κάνεις τι? Να πάς και να παίζεις γκολφ με τους φίλους σου? Δε γίνονται αυτά τα πράγματα. Καλά κάνουν και συνεχίζουν … όσο μπορούν και αντέχουν εμείς θα είμαστε εδώ να τους παρακολουθούμε. 

Πιστεύεις ότι οι Scorpions εκτός από ένα μεγάλο μουσικό συγκρότημα, αποτελούν
και ένα κοινωνικό φαινόμενο;
Εντάξει δε νομίζω ότι οποιαδήποτε μπάντα είναι κοινωνικό φαινόμενο. Η μουσική είναι ο καλύτερος τρόπος για να διασκεδάζουμε αλλά και για να λάβουμε ορισμένα μηνύματα και σκέψεις από τους δημιουργούς τους. Από εκεί έως να πούμε ότι είναι κοινωνικό φαινόμενο η απόσταση είναι τεράστια!

Ποια είναι κατά τη γνώμη σου η επιρροή/συνεισφορά των Scorpions στη Rock
σκηνή;
Είναι πραγματικά τεράστια. Και νομίζω ότι είναι πολύ μεγαλύτερη απ’ ότι οι ίδιοι νομίζουν. Σκέψου ότι έχει κυκλοφορήσει ένα εξαιρετικό βιβλίο (German Metal Machine) με συνεντεύξεις από μπάντες και μουσικούς κυρίως από την Αμερική αλλά και την Ευρώπη οι οποίοι εκθειάζουν τη μπάντα. Και δε μιλάμε για τυχαίους… μέλη των Judas Priest, Anvil, Slayer, Exodus, Megadeth και άλλοι πολλοί μιλάνε για την επιρροή των Σκορπιών στη μουσική τους. Να μην αναφέρω πόσο επηρεασμένος είναι ο Kirk Hammett των Metallica ο οποίος στα Live τους έπαιζε το Sails Of Charon. Γενικά η παρακαταθήκη τους στη rock και metal μουσική είναι τεράστια!

Θα μπορούσες να σκιαγραφήσεις με λίγες λέξεις τα προφίλ των τριών παλιών
μελών της μπάντας;
Για ποιους θέλεις να πούμε; Αν είναι για τους 3 κλασσικούς μιλάμε για τον τεράστιο Uli Roth, τον εμβληματικό τους μπασίστα Francis Buchholz και τον Herman Rarebell. Είμαι τυχερός που τους έχω δει όλους live. Κατ’ αρχήν ο Uli είναι ένας από τους εξαιρετικούς ανθρώπους που μπορεί να γνωρίσει κάποιος. Προσγειωμένος, φοβερός μουσικός και πάντα θα κάτσει με τους fans για να μιλήσει μέχρι το πρωί. Τον έχω δει καμιά 15αρία φορές live και πάρα πολλές φορές έχουμε κάτσει μαζί παρέα με παιδιά από το fan club για να μιλήσουμε για ότι μπορείς να φανταστείς. Πάντα θα παίξει πάνω από 2 ώρες, πολλές φορές 2.5 με 3, θα βάλει διαφορετικά κομμάτια στο setlist και δεν υπάρχει περίπτωση να αφήσει κανένα δυσαρεστημένο. Τη πρώτη φορά που ήρθε στην Ελλάδα είχαμε πάει στο αεροδρόμιο να τον υποδεχτούμε και ενώ από την παραγωγή τον τραβούσαν για να φύγει αυτός κάθισε υπέγραψε και έβγαλε φωτογραφίες με όλους. Ο Francis ήταν ο βασικός τους μπασίστας από το "Fly To The Rainbow" το 1974 έως και το 1992. Είναι ο αγαπημένος μου σκορπιός και ήμασταν τυχεροί που τον είδαμε με τη μπάντα του Uli Roth στην Αθήνα και στη Θεσσαλονίκη όπου σε 3 κομμάτια του "Fly To The Rainbow" ανέβηκε και ο Jurgen Rosenthal και μπροστά στα μάτια μας είχαμε τα 3/5 του συγκεκριμένου δίσκου!  Τέλος ο Herman είναι ένας εξαιρετικός άνθρωπος, πολύ προσιτός. Έχει έρθει σα καλεσμένος σε parties του fan club και συνέβαλε τα μέγιστα στο να γίνουν οι Scorpions η τεράστια μπάντα που ήταν στα 80s.

Ποια η άποψή σου για το τελευταίο τους album το "Rock Believer”;
Το "Rock Believer" έσκασε σα βόμβα στο κοινό! Μιλάμε για ένα από τους καλύτερους δίσκους τους και σίγουρα το καλύτερό τους από την εποχή του "Face The Heat!" Μετά την πτώση και τη παρακμή των mid 90s έως και το 2004 όπου επανήλθαν με το εξαιρετικό "Unbreakable", κυκλοφόρησαν πολύ καλές δουλειές, όπως το πειραματικό "Humanity" και το συγκλονιστικό "Sting In The Tail". Μέχρι και το προηγούμενο είχε τεράστια κομμάτια αν και υπήρχαν και μερικά fillers. Το Rock Believer όμως μας άφησε με το στόμα ανοιχτό. Μεγάλη ποικιλία κομματιών, το ένα καλύτερο από το άλλο, το κορυφαίο τους κομμάτι για εμένα από την εποχή "Face The Heat" και μετά (Seventh Sun) και επιτέλους μετά από καιρό καλή μπαλάντα. Και δεν είναι μόνο ότι έχει καλά κομμάτια. Έχει ζωντανή παραγωγή και η μπάντα δείχνει να το διασκεδάζει. Ο Klaus ακούγεται λες και είναι έφηβος! Δεν είναι περίεργο που οι κριτικές που έχει πάρει από τον τύπο είναι διθυραμβικές.  

Ποια είναι η απάντησή σου το ερώτημα "πάλι Scorpions";
Εντάξει αυτό το λένε οι κλασσικοί rawkers που βλέπουν ένα λαιβ κάθε πέντε χρόνια για να μη ξεχάσουν πως είναι οι συναυλιακοί χώροι. Πρώτο δε σε αναγκάζει κανείς να πας να τους δεις. Δεύτερον αν πήγες και πέρασες καλά γιατί να μη ξαναπάς; Τρίτον σε όλο τον κόσμο οι μπάντες περιοδεύουν και κάνουν πολλά live σε κάθε χώρα. Εδώ στη μπανανία γκρινιάζουμε γιατί μπάντες έρχονται συνέχεια. Εντωμεταξύ η πλάκα είναι ότι οι Scorpions δεν είναι καν στη δεκάδα των συγκροτημάτων με τα περισσότερα live στην Ελλάδα. Όποιος δε θέλει απλά δε πάει. Εμείς που έχουμε δει εκατοντάδες live στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και έχουμε αφήσει πολύ χρήμα για εισιτήρια και μετακινήσεις θα πάμε και θα περάσουμε και καλά.

Είσαι και ο ίδιος μουσικός. Που κινείται μουσικά η δική σου μπάντα και ποια συγκροτήματα ακούς πέραν των Scorpions;
Εγώ έχω ξεκινήσει το 1991 με τη παλιά μου μπάντα τους Reflection με τους οποίους κυκλοφόρησα ένα 7’’EP, ένα split EP με τους Inner Wish και 3 album. Από το 2013 και μετά παίζω με τους Achelous με τους οποίους έχουμε κυκλοφορήσει 1 demo, 2 EP και 2 albums. Η μπάντα κινείται σε Epic Metal μονοπάτια με πολλά live σε Ελλάδα και εξωτερικό με πιο πρόσφατο αυτό στο Gagarin στο θρυλικό festival Up The Hammers. Τα ακούσματά μου βρίσκονται κυρίως στα 80s. Βρίσκομαι με το ένα πόδι στο κλασσικό Heavy Metal και με το άλλο στο melodic Rock/Aor. Μερικές αγαπημένες μου μπάντες είναι οι Warlord, Candlemass, Accept, Saxon, Twisted Sister, Solitude Aeturnus, Shok Paris, Cinderella, FM, Motley Crue, Romeo’s Daughter και άλλοι πολλοί. Μέχρι και σήμερα συνεχίζω και ψάχνομαι για νέες μπάντες (κυρίως με πιο 80s - early 90s ήχο), αγοράζω συνέχεια βινύλια και cds και το πιο πιθανό είναι να με συναντήσεις σε κάποιο συναυλιακό χώρο … είτε των 100 ατόμων είτε των 100.000!

Από τον Χάκο Περβανίδη