Dustin O'Halloran: "Η μουσική με την οποία μεγάλωσες μένει για πάντα μαζί σου"

Καλησπέρα από την Αθήνα! Πώς είναι τα πράγματα εκεί στο Ρέικιαβικ; 
Καλησπέρα! Mάλλον θα έχετε άνοιξη στην Αθήνα, αλλά εδώ τα πράγματα δείχνουν άσχημα, καθώς περνάμε τον χειρότερο χειμώνα των τελευταίων χρόνων. Αυτή τη στιγμή έξω μαίνεται η χιονοθύελλα. Δεν μπορούμε ούτε να βγούμε από το σπίτι.

Ούτε κατά διάνοια δεν ζούμε κάτι ανάλογο, πάντως έχει ακόμα κρύο. Ώσπου να έρθεις, βέβαια, τα πράγματα αναμένονται καλύτερα.
Ανυπομονώ! Άλλωστε ακόμα και κρύο αν κάνει, αποκλείεται να έχετε τις εδώ θερμοκρασίες. Αυτή θα είναι η πρώτη μου συναυλία στην Αθήνα, μα και η πρώτη φορά που θα έρθω εκεί γενικότερα. Έχω ξαναεπισκεφθεί την Ελλάδα σαν τουρίστας, όμως πήγα κατευθείαν στα νησιά.  

Τι θα ακούσουμε στη βραδιά με τους Ergon Ensemble, τη Δευτέρα 28/3, στο Κέντρο Πολιτισμού Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος;
Τα τελευταία 8 χρόνια ασχολήθηκα με κάμποσα διαφορετικά εγχειρήματα, ενώ δούλεψα αρκετά και με τους A Winged Victory For The Sullen. Φτιάχνοντας λοιπόν το άλμπουμ Silfur (2021), με καινούριες εκδοχές πάνω σε παλιότερό μου υλικό, ήταν σαν να θυμήθηκα πού έχω σταματήσει στην προσωπική μου πορεία και πώς την επηρεάζει ο χρόνος καθώς περνά. Μαζί με τους Ergon Ensemble σκοπεύω να παρουσιάσω επιλογές από όλον μου τον κατάλογο. Ακόμα και κομμάτια που σπάνια παίζω live ή δεν έχω παίξει και ποτέ, καθώς και ορισμένες νέες συνθέσεις.

Πόσο εύκολο ήταν αυτό το παιχνίδι με το ίδιο σου το παρελθόν, στο οποίο βασίστηκε το Silfur; 
Βρήκα κομμάτια που δεν είχαν πια αντίκτυπο μέσα μου, μα και υλικό που ακόμα με αφορούσε κι έτσι μπορούσα να το αναδιαπραγματευτώ από τη θέση στην οποία βρίσκομαι σήμερα. Στην τέχνη νομίζω πως, με ό,τι παράγουμε, κάπως καταγράφουμε και το ποιοι είμαστε σε ένα δεδομένο χρονικό σημείο. Δεν υπάρχει περίπτωση να ξαναγράψω κάτι με τον τρόπο που το έκανα πριν 10 χρόνια, όμως ήταν ωραίο που για λίγο ξανάνιωσα όπως τότε. 
Οπότε βρήκα ενδιαφέρουσα την πρόκληση της επανηχογράφησης. Γιατί δεν ήταν μόνο ζήτημα τεχνικής. Είχε να κάνει και με το πώς αλλάζεις ως άνθρωπος, με το πού πηγαίνεις, με το ποιος ήσουν σε ένα σημείο όπου δεν γίνεται να επιστρέψεις. Ακόμα κι αν βρεις ότι σε διέκρινε ένα είδος αφέλειας, έχει κι αυτό την ομορφιά του: είναι τμήμα του να μεγαλώνεις.

Το Silfur ήταν η δεύτερή σου συνεργασία με τη Deutsche Grammophon. Πώς είναι να δουλεύεις με μια εταιρία τέτοιου πρεστίζ;
Ποτέ δεν με φαντάστηκα σαν κλασικό καλλιτέχνη, άλλωστε δεν έχω και τέτοιου είδους εκπαίδευση. Αντιλαμβάνομαι ασφαλώς το σημείο στο οποίο δημιουργείται η σύνδεση με τη δική μου δουλειά, σίγουρα όμως δεν είμαι ένας απίθανος βιρτουόζος, όπως π.χ. ο Víkingur Ólafsson. Με τιμά λοιπόν το ότι βρέθηκα στη Deutsche Grammophon: οι άνθρωποί της στάθηκαν γενναιόδωροι, ανοιχτόμυαλοι και πολύ υποστηρικτικοί. Νομίζω όμως ότι η πραγματική πρόκληση στο να δουλεύω μαζί τους βρίσκεται στο να μην ξεχάσω ποιος είμαι.
Στο κάτω-κάτω η πορεία μου περιλαμβάνει και διαφορετικές κατευθύνσεις, ηλεκτρονικές ή και πιο rock, αν μετρήσουμε και τους Dévics. Η μουσική με την οποία μεγάλωσες μένει για πάντα μαζί σου, με κάποιον τρόπο. Κι εγώ μεγάλωσα ακούγοντας πολλά βρετανικά πράγματα, κυρίως δίσκους της 4AD. Αλλά και Γάλλους και Ιταλούς συνθέτες που έγραψαν για τον κινηματογράφο στις δεκαετίες του 1960 και 1970.

Πάντως η Deutsche Grammophon δείχνει να προσφέρει σταθερή στέγη σε καλλιτέχνες που, όπως κι εσύ, ξεκίνησαν από τον alternative pop/rock κόσμο και επεκτάθηκαν έπειτα στο πιάνο και στα soundtracks. Βλέπουμε εδώ το μέλλον της κλασικής μουσικής;
Είναι αλήθεια ότι, για ένα διάστημα, αρκετοί άνθρωποι μάλλον το είδαν κάπως έτσι. Ίσως γιατί θέλησαν να απεγκλωβίσουν την κλασική μουσική από τη διασύνδεση με συνθέτες πεθαμένους εδώ και πολύ καιρό. 
Στην πραγματικότητα, όμως, ποτέ δεν συνέβαινε κάτι τέτοιο· γιατί υπάρχουν σύγχρονοι δημιουργοί με καταπληκτικές δουλειές, οι οποίοι σιγά-σιγά βρίσκουν το κοινό τους. Νομίζω επίσης ότι η δεδομένη κλασική μουσική θα έχει πάντα μια θέση στα πράγματα. Θα έλεγα έτσι ότι αυτό που σχηματίζεται είναι απλά ένα νέο κλαδί στο ήδη υπάρχον δέντρο.

Μιας και αναφέρθηκες στους Dévics, πώς τους αποτιμάς 15 χρόνια μετά την παύση εργασιών σας;
Οι Dévics ήταν το δικό μου σχολείο: εκεί έμαθα να γράφω τραγούδια, να τα ενορχηστρώνω, να πειραματίζομαι με τους ήχους. Ήμουν ακόμα στη μπάντα όταν έφτιαξα το πρώτο μου πιανιστικό άλμπουμ· μια πολύ lo-fi υπόθεση, την οποία δεν σκόπευα να κυκλοφορήσω. Όμως ο Simon Raymonde, ο μπασίστας των Cocteau Twins που μας είχε υπογράψει στη Bella Union, με έπεισε να το βγάλω. Κι αυτό με έβαλε σε μια πιο ενεργή συνθετική διαδικασία. Μετά το ένα έφερε το άλλο, καταλήγοντας στο soundtrack για την ταινία της Sofia Coppola Marie Antoinette (2006), που πυροδότησε όλη τη μετέπειτα διαδρομή μου.

Στην οποία διαδρομή έχεις σταθερό ενδιαφέρον για τον μινιμαλισμό. Είναι ένας τρόπος να δημιουργείς πολλά με λιγοστά μέσα;
Ο μινιμαλισμός είναι μια λέξη που χρησιμοποιείται συχνά, αλλά όχι απαραίτητα με το ίδιο περιεχόμενο. Στη Νέα Υόρκη των 1970s, για παράδειγμα, σχετίστηκε με την απόρριψη των κυρίαρχων κλασικών τονικοτήτων. Για μένα, πάλι, συνδέεται με την επίτευξη ενός καθάριου ήχου, ικανού να συγκινεί δίχως να χρειάζεται πρόσθετα "διακοσμητικά" στοιχεία. Προσωπικά μου αρέσει πολύ το ευθύ συναίσθημα που επικοινωνείται μέσω μιας τέτοιας καθαρότητας, γιατί συνδυάζει την ευαισθησία με την άμεση προσβασιμότητα. 
Αγαπώ και άλλες μουσικές, βέβαια –πιο παράξενες και πιο πειραματικού χαρακτήρα. Όμως εκ φύσεως απευθύνονται σε πολύ λιγότερους ανθρώπους. Το οποίο είναι μια χαρά, απλά εμένα σαν δημιουργό με ενδιαφέρει η πιο καθολική απήχηση. Το αγαπημένο μου κοινό είναι αυτό στο οποίο ανακατεύονται πολλές ηλικίες και διαφορετικοί άνθρωποι. Γενικά βλέπω τη μουσική ως μορφή επικοινωνίας. Οπότε καθένας παίρνει τις δικές του αποφάσεις για το τι θέλει να επικοινωνήσει και σε ποιους.

Με τους A Winged Victory For The Sullen, τι γίνεται; Υπάρχει περίπτωση να κάνετε ζωντανές εμφανίσεις μέσα στο 2022;
Πραγματικά δεν ξέρω. Πριν 2 χρόνια βρισκόμασταν στη μέση μιας περιοδείας όταν ξεκίνησε η πανδημία, αναγκάζοντάς μας να ακυρώσουμε τα πάντα. Το να ξαναβάλουμε λοιπόν τον όλο μηχανισμό σε μια τροχιά, είναι κάπως σύνθετο. Σίγουρα σε κάποιο σημείο θα ξανακάνουμε συναυλίες, απλά δεν το βλέπω να συμβαίνει άμεσα. Πέρα άλλωστε από τα δικά μου σόλο σχέδια ξέρω ότι και ο Adam βρίσκεται στη διαδικασία κάποιας νέας κυκλοφορίας, ενώ θα σκέφτεται να κάνει και πράγματα με τους Stars Of The Lid.

Αυτά τα σόλο σχέδιά σου, περιλαμβάνουν κάποια νέα κυκλοφορία; Είπες και πριν ότι στην Αθήνα θα παίξετε και νέα κομμάτια με τους Ergon Ensemble...
Ναι, έρχεται μια καινούρια δουλειά, σε συνεργασία με τη σύντροφό μου Herdís Stefánsdóttir. Βασικά μόλις τελειώσαμε ένα soundtrack για τη νέα τηλεοπτική σειρά της Apple TV+ The Essex Serpent. Θα κυκλοφορήσει στις 13 Μαΐου, όταν θα κάνει πρεμιέρα και το σίριαλ.

Σε μια περσινή συνέντευξη είπες ότι ο σπόρος της δημιουργικότητας βρίσκεται στη βαρεμάρα. Η μοντέρνα τεχνολογία, πάλι, δείχνει να την απεχθάνεται. Τι σημαίνει αυτό για το μέλλον;
(γελάει) Δεν ξέρω την απάντηση σε αυτό! Πάντως στις μέρες μας ζούμε ένα μεγάλο κοινωνικό πείραμα, καθώς λίγοι άνθρωποι έχουν κρατηθεί σε απόσταση από την καθημερινή χρήση της τεχνολογίας. Φυσικά δεν μπορώ να μιλήσω εκ μέρους όλων, σίγουρα όμως βλέπω πώς έχει επηρεάσει εμένα. Θα πρότεινα να διαβάζουμε περισσότερα βιβλία· να αφήσουμε λίγο παράμερα τα κινητά μας τηλέφωνα και να ξεφύγουμε από το Facebook. Να μάθουμε να ζούμε με τη μοντέρνα τεχνολογία με έναν καλύτερο τρόπο.