Η «Ροή του μέλλοντος» λογίζεται μεν ως φετινή κυκλοφορία των ΒήταΠεις, ξεκίνησε όμως να αποκαλύπτεται κομμάτι-κομμάτι από τον Νοέμβριο του 2019, κουμπώνοντας ανέλπιστα, λίγο μετά, με το κλίμα που δημιούργησαν οι καραντίνες. Κινήθηκε έτσι πέρα από τάσεις και έγινε παράγοντας συσπείρωσης της χιπ χοπ κοινότητας. κάτι που επιβεβαιώνει τώρα η αθηναϊκή συναυλία παρουσίασής του (Σάββατο 27/11, «Fuzz»), η οποία έχει γίνει ήδη sold-out.
Με το καινούργιο αυτό άλμπουμ, το γκρουπ ακολουθεί τη ροή μιας νέας δεκαετίας, μέσα στην οποία θα συμπληρωθούν και τα είκοσι χρόνια από το ξεκίνημά τους. Δεν τρέφουν, ωστόσο, αυταπάτες. «Δύσκολοι καιροί κι ο κόσμος εν υπνώσει», ραπάρουν στο φρέσκο κομμάτι «Ραψωδοί του μίσους» – και η διαμάχη που ξέσπασε στο Facebook με μερίδα οπαδών η οποία τους κατηγορεί ότι έγιναν συστημικοί επειδή η συναυλία στο «Fuzz» είναι μόνο για εμβολιασμένους, δείχνει ότι οι μέρες έχουν γίνει παράξενες ακόμα και για εκείνους, που δεν διακύβευσαν ποτέ και για κανέναν την ανεξαρτησία τους. Ούτε καν όταν χρειάστηκε να κοντραριστούν με τον Dask, με αποτέλεσμα την αποχώρησή του.
Ωστόσο, αν κάτι έχει αποδειχθεί σε αυτά τα (πάνω-κάτω) είκοσι χρόνια δράσης, είναι ότι πρόκειται για μια ομάδα που δεν χάνει ποτέ. Άλλωστε, η ραπ μηχανή τους δεν δείχνει καμία διάθεση φρεναρίσματος: είναι λες και όντως την τροφοδοτούν «εξωγήινοι σαμάνοι», όπως λέει κι ένας στίχος στο ομότιτλο τραγούδι της καινούργιας δουλειάς. Κι ας έχει ήδη γραφτεί σημαντική ιστορία, με τον Άσαρκο και τον Hatemost να κατατάσσονται πλέον στους χαρακτηριστικότερους Έλληνες ράπερ. Το δε πνεύμα ανεξαρτησίας παραμένει ακλόνητο, αφού η «Ροή του μέλλοντος», όπως και κάθε τους δουλειά, διατέθηκε εντελώς δωρεάν – η όποια αμοιβή των ΒήταΠεις ήταν και είναι αποκλειστικά ηθική.
Στις μέρες μας, βέβαια, που το εγχώριο χιπ χοπ βιώνει εκ νέου έκρηξη δημοφιλίας, ίσως δεν είναι σαφές γιατί στάθηκαν μια κομβική μπάντα. Καλώς ή κακώς, χρειάζεται να έχεις βιώσει το πρώτο μεγάλο «μπαμ» του είδους κατά τη δεκαετία του 1990, ώστε να υπάρχει πλήρης επίγνωση του σκηνικού δημιουργικής ξεραΐλας που διαμορφώθηκε σταδιακά μετά το 2001. Γι’ αυτό έκανε τέτοιο γκελ το οπωσδήποτε άγουρο σε ήχο, γραφή και σερβίρισμα ντεμπούτο τους «Το Αθάνατο» (2003), συστήνοντας στο κοινό τόσο τον Άσαρκο όσο και κομμάτια που πλέον συγκαταλέγονται στα κλασικά τους, σαν π.χ. το «Όνειρα σβήνουνε».
Από εκεί και πέρα τα πάντα κινήθηκαν ανοδικά για το γκρουπ, το οποίο κορύφωσε την πρώτη του περίοδο με το άλμπουμ «Για τους οπαδούς» (2006), αλλάζοντας επιτυχώς ήχο στη συνέχεια –παρά τις διαμαρτυρίες ορισμένων παλιότερων– με το «Εύφλεκτον» και το «Βάπτισμα πυρός». Ο Δεκέμβρης του 2012, άλλωστε, δικαίωσε κάθε ως τότε δύσκολη επιλογή: το εντυπωσιακό πλήθος των 3.500 ατόμων που μάζεψαν στο γήπεδο του Σπόρτιγκ χάρισε ένα ιστορικό ορόσημο στο ελληνικό χιπ χοπ, θυμίζοντας ότι η κουλτούρα αυτή μπορούσε να ριζώσει στον τόπο μας καλλιτεχνικά και εισπρακτικά, δίχως μεσοβέζικες συνδιαλλαγές με τους λαϊκοπόπ αστέρες.
Ταυτόχρονα, το Σπόρτιγκ έδειξε και γιατί οι ΒήταΠεις λειτούργησαν ως γέφυρα ανάμεσα στους φίλους του παλιότερου χιπ χοπ και στους πιτσιρικάδες που ετοιμάζονταν να επανδρώσουν το νέο ραπ και είχαν κολλήσει μαζί τους χάρη σε μαχητικά τραγούδια σαν το «Αλήθεια λέω» ή το «Λένε για μας». Η ιδιότυπη αυτή συμμαχία, η οποία μόνο δεδομένη δεν πρέπει να θεωρείται, διατηρήθηκε έκτοτε ακμαία (βλέπε και τις μετέπειτα συναυλίες, π.χ. αυτή στο Ιβανώφειο της Θεσσαλονίκης το 2015) και φαίνεται να ανανεώθηκε ξανά χάρη στη «Ροή του μέλλοντος».
Περισσότερες πληροφορίες
Βήτα Πεις
Παρουσιάζουν το τελευταίο τους δισκογραφικό εγχείρημα, «Ροή του Μέλλοντος» που ήρθε να αναζοπυρώσει τον ενθουσιασμό μίας ολόκληρης γενιάς οπαδών.
