Η απόφαση αυτή της Χαρούλας Αλεξίου μπορεί να δημοσιοποιήθηκε χθες, Τετάρτη 3 Ιουνίου, στην εκπομπή του Φώτη Απέργη στο Β’ πρόγραμμα της ΕΡΤ, όμως ήταν ειλημμένη εδώ και δυο-τρία χρόνια και είχε με κάποιο τρόπο δρομολογηθεί η απομάκρυνσή της από τις συναυλιακές σκηνές και τη νύχτα. Ήδη η Χάρις Αλεξίου είχε στραφεί σε events θεατρικού χαρακτήρα όπως το σπουδαίο «Χειρόγραφο» που έκανε με τον Γιώργο Νανούρη το 2016. Και συνέχισε…
Φυσικά, συμμετείχε στην μεγάλη συναυλία του Θάνου Μικρούτσικου και πρωταγωνίστησε στο αφιέρωμα στον Ζαμπέτα που έκανε ο Σταύρος Ξαρχάκος στο «Gazarte». Όμως η ίδια είχε την αυτογνωσία να θεωρεί πως δεν μπορούσε πια να υπερβεί τις τεχνικές δυσκολίες που απαιτούσε από τη φωνή της – γιατί σε ότι αφορά την εκφραστικότητά της δεν τίθεται θέμα: ακόμα και ένας ψίθυρός της φέρει απείρως περισσότερες συγκινήσεις από όσες μπορούμε συνήθως να καταναλώσουμε. Έτσι, η Χάρις Αλεξίου αποχωρεί μεν από την actual τραγουδιστική τέχνη – παραμένει όμως δημιουργική και αυτό πρέπει να το θεωρούμε σίγουρο. Και, βέβαια, υπάρχουν οι ηχογραφήσεις και οι μαγνητοσκοπήσεις και, το κυριότερο, οι μνήμες από τις ιδιαίτερες στιγμές που έχουμε ζήσει μέσα από τη λαμπρή της πορεία που κρατάει εδώ και σχεδόν 50 χρόνια. [Δεν ξέρω αν έχει ηχογραφηθεί εκείνο το υπέροχο αφιέρωμα στον Nino Rota που είχε κάνει πριν από μερικά χρόνια]. Τέλος, κυκλοφορεί ο πιο πρόσφατος «ξεχασμένος» δίσκος της, «Τραγούδια της ξενητιάς» από τα mid-eighties, μια πολύ καρποφόρα περίοδό της.