Ethno-dub; Arabtronica; Oriental techno; Όσες ορολογίες κι αν σκεφτούμε για τα διάφορα είδη ηλεκτρονικής μουσικής ανακατεμένα με αραβικές κλίμακες καμία δεν πρόκειται να ξεπεράσει σε ακρίβεια την έμπνευση του γκρουπ απ’ τη Γαλλία που κυκλοφορεί με το όνομα «Acid Arab» και φέρνει ανατολίτικο αέρα στα κλαμπ του Παρισιού, αλλά και στο αθηναϊκό Sonar (11/10). Ξεκινώντας ως ένα εβδομαδιαίο πάρτυ με κομμάτια από μεμονωμένους καλλιτέχνες που συνδυάζουν beats με oriental ήχους, οι Guido Minisky και Hervé Carvalho αποφάσισαν να προχωρήσουν με το δικό τους σχήμα και να δημιουργήσουν μία νέα μουσική τάση.
Φυσικά, δεν ήταν οι πρώτοι δυτικοί καλλιτέχνες που εμπνεύστηκαν από την κουλτούρα της ανατολής. Από το Κάιρο μέχρι και Μουμπάι, διάφορες μπάντες ήδη από τα 80’s αποφάσισαν να εξερευνήσουν τον αραβικό κόσμο και την Ινδία μέσα από τα synths τους. Πιο αφοσιωμένος εγκέφαλος στο πρότζεκτ υπήρξε ο Stephen Luscombe, κιμπορντίστας των Blancmange. Η ινδική επιρροή ήταν διάχυτη ήδη από το ντεμπούτο της μπάντας το 1982, «Happy Families». Στο τρίτο και πιο χαρακτηριστικό τους single «Living on the ceiling» ινδικά tablas (τύμπανα) και σιτάρ μπλέχτηκαν με new wave ήχους και κατάφεραν να τους φτάσουν στην έβδομη θέση των Βρετανικών charts. Όμως αυτό δεν του ήταν αρκετό: αγκαζέ με τον Vince Clark των Depeche Mode και τον Pandit Dinesh στα τύμπανα, προσέγγισαν την κορυφαία Bollywood τραγουδίστρια Asha Bhosle και δημιούργησαν το 1984 τους West India Company. Το γκρουπ επέζησε μέχρι το 1991 έχοντας πολύ σποραδική δράση, σύστησε την Bhosle στο ευρωπαϊκό και αμερικάνικο κοινό και έγινε η πρώτη ολοκληρωμένη μείξη δύσης και ανατολής στην electropop και new wave μουσική.
Κι αν οι West India Company χάθηκαν στην ιστορία, μεμονωμένες απόπειρες από άλλες μπάντες της εποχής δεν είχαν την ίδια μοίρα. Την ίδια χρονια με τους Blancmange, οι Cabaret Voltaire κυκλοφορούν το «Yashar» και αναθέτουν το remix του στον παραγωγό dance μουσικής John Robie, διεκδικώντας τη θέση τους στα κλαμπ και την εμπορική επιτυχία. Οι Tuxedomoon είχαν βάλει ήδη το λιθαράκι τους το 1981 με το άλμπουμ «Desire» και το ανατριχιαστικό κομμάτι «Jinx», ενώ αραμπέσκ αναζητήσεις βρίσκουμε και στους Siouxsie And The Banshees και Sisters of Mercy (στα «Cities of dust», «Flood I» αντίστοιχα).
Η επόμενη εικοσαετία είχε λιγότερες εμφανίσεις ανατολίτικων ήχων, αυτές όμως έγιναν στις περισσότερες περιπτώσεις τα μεγαλύτερα χορευτικά χιτ: οι Chemical Brothers σάμπλαραν ανατολή στο «Galvanize», ενώ εμφανίστηκε και το αντίθετο φαινόμενο. Το Ισραήλ έγινε μία από τις πατρίδες του trance και εισέβαλε στα ευρωπαϊκά κλαμπ, με τους Infected Mushroom και το «Becoming Insane» να κρατούν το σκήπτρο μέχρι και σήμερα.
Μέσα στο 2016, και αφού η παριζιάνικη electro σκηνή πυρπολήθηκε τόσο από διάφορα μουσικά εγχειρήματα που προσπαθούσαν να συνδυάσουν ανατολικές και δυτικές μουσικές κουλτούρες όσο και από τα εβδομαδιαία πάρτυ των Minisky και Carvalho, το ντουέτο από τη Γαλλία αποφάσισε να διαφοροποιηθεί από τους προκατόχους του και να προσεγγίσει γνωστούς καλλιτέχνες αραβικών χωρών. Οι πρώτοι μετά τους West India Company και με προσανατολισμό περισσότερο τον αραβικό κόσμο παρά την Ινδία, προσπάθησαν να εγχύσουν στοιχεία και από τις δύο κουλτούρες σε ένα κοινό καλούπι και όχι απλώς να εισάγουν ανατολίτικους ρυθμούς στο δικό τους ήχο.
Αυτή ήταν και η πραγματική τους επιτυχία: ότι απέφυγαν όλες τις μπανανόφλουδες του οριενταλισμού και δημιούργησαν ένα δίσκο-αντιδάνειο («Musique de France»), στον οποίο οι δύο κουλτούρες μπλέκονται αρμονικά χωρίς στερεότυπα και προκαταλήψεις. Αρκετά πρωτότυπο για να τραβήξει την προσοχή και αρκετά οικείο για να δημιουργήσει ένα σταθερό κοινό, το νέο fushion τους έχει ανανεώσει τη γαλλική ηλεκτρονική σκηνή και έχει πυροδοτήσει ένα νέο, πολλά υποσχόμενο μουσικό φαινόμενο.
Περισσότερες πληροφορίες
Sónar Athens
Με ονόματα όπως οι Modeselektor, Acid Arab, DJ Koze, Boys Noize, ανερχόμενους καλλιτέχνες όπως οι HAAi & Patrick Topping και κορυφαίους της σύγχρονης αβανγκάρντ όπως οι Caterina Barbieri, Tim Hecker, Rival Consoles και Shigeto.
