Είναι μακρά η σχέση των Boy Harsher με το σινεμά: γνωρίστηκαν στη σχολή κινηματογράφου, όταν η Jae "δούλευε σε κάτι πολύ περίεργα VHS φιλμάκια" και ήδη στη συνέντευξη μαζί τους το 2019 συζητούσαμε για μια πιθανή στροφή τους στη μεγάλη οθόνη. Τρία χρόνια αργότερα, αυτή είναι πλέον πραγματικότητα και θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε το "The Runner", τη μικρού μήκους ταινία τους που μπλέκει στοιχεία τρόμου και μετα-ντοκιμαντέρ, στην Ταινιοθήκη, την Παρασκευή 21/1 και λίγο πριν κυκλοφορήσει το σαραντάλεπτο κόνσεπτ άλμπουμ που θα τη συνοδεύσει. Με αφορμή την προβολή θυμόμαστε τη συνέντευξη που μας είχαν παραχωρήσει λίγο πριν την εμφάνιση τους στο Plissken του 2019.
Δεν συμπαθούν ιδιαίτερα τον όρο "darkwave" και αν τους ρωτήσεις, προτιμούν να ακούνε μουσική που πηγάζει από κάτι ειλικρινές, πέρα από είδη και κατηγοριοποιήσεις. Το "Careful" όμως είναι ένας από τους πιο σωματικούς και σκληρούς δίσκους της χρονιάς και σίγουρα ένας από τους πιο ενδιαφέροντες· η πορεία όμως για την ολοκλήρωση του υπήρξε εξαντλητική και καθαρτική για τη Jae Matthews, το εν ήμισι της μπάντας.
Ο ξαφνικός θάνατος του πατέρα της, οι συνεχείς υποτροπές της μητέρας της στον αλκοολισμό, ο χωρισμός της με τον Gus Muller (το άλλο μισό των Boy Harsher) και το προσωρινό hiatus της μπάντας την έφεραν σε μία οριακή συναισθηματική κατάσταση. Η ταλαντούχα στιχουργός και περφόρμερ με την αδυναμία στον Raymond Carver μετουσίωσε τον πόνο της σε γραπτά, ενώ κυκλοφόρησε την ίδια περίοδο και το πρώτο βιβλίο της με τίτλο "WANT". Όσο το δίδυμο συζητάει για μία πιθανή μετάβαση στο σινεμά και περιοδεύει σε Ευρώπη και Αμερική, κατάφεραν να μας απαντήσουν σε μερικές ερωτήσεις για τη νέα τους δημιουργική περίοδο.
Πείτε μας λίγα πράγματα για την ιστορία σας. Πώς γνωριστήκατε και πώς σχηματίστηκαν οι Boy Harsher;
Gus: Γνωριστήκαμε στη Σαβάνα, όταν πηγαίναμε και οι δύο σε σχολή κινηματογράφου. Η Jae δούλευε σε κάτι πολύ περίεργα VHS φιλμάκια. Τότε συλλάβαμε την ιδέα να τα ντύσω με ζωντανή μουσική, όσο εκείνη θα διάβαζε πρόζα παράλληλα.
Jae: Είναι μία μικρή πόλη, οπότε "κόβαμε" ο ένας τον άλλον για κάποιο καιρό. Καταλήξαμε να δουλεύουμε μαζί σε αρκετά πρότζεκτ, ταινίες και σόου. Δουλεύουμε πολύ καλά μαζί και είναι πολύ όμορφο να βρίσκεις κάτι τέτοιο σε έναν άλλον άνθρωπο.
Απ’ ότι καταλαβαίνω και οι δύο προέρχεστε από ένα κινηματογραφικό υπόβαθρο, το οποίο συχνά μεταφράζεται και στα βίντεο κλιπ σας. Εμπνέεστε από συγκεκριμένες ταινίες ή κινηματογραφικά είδη;
Jae: Σίγουρα μας τραβάει ένα συγκεκριμένο στυλ, ίσως οι μυστηριώδεις, ανατριχιαστικοί εφιάλτες… Κάθε τραγούδι προσφέρεται για μία ιστορία και προσπαθούμε να μείνουμε πιστοί στην κάθε επιμέρους ιδέα.
Για ποια ταινία θα θέλατε να είχατε γράψει το soundtrack;
Gus: Θα ήθελα κάτι όπως το "Δεν Ήσουν Ποτέ Εδώ" της Λιν Ράμσει.
Jae: Θα ήθελα να δουλέψω με την Κλερ Ντενί, τους αδερφούς Σαφντί ή τον Χάρμονι Κορίν.
Ποια είναι η δημιουργική διαδικασία που ακολουθείτε;
Gus: Συνήθως ξεκινάμε με τη μουσική. Πρώτα εντοπίζουμε τα βασικά στοιχεία και μετά δίνουμε την έμφαση στα φωνητικά.
Στο "Careful" πάτε ένα βήμα παραπέρα. Είναι ένας πολύ εμβυθιστικός δίσκος, που ισορροπεί ανάμεσα στην ανάγκη για απόδραση και στην αναζήτηση της μοναξιάς. Ήταν μια συνειδητή επιλογή; Τα τραγούδια σας συνδέονται με συγκεκριμένες προσωπικές εμπειρίες;
Jae: Γράφω από προσωπικές εμπειρίες, συναισθήματα ή φαντασιώσεις. Οι στίχοι είναι πολύ απλοί, αλλά έρχονται από κάπου εσωτερικά. Πολύ απ’ το περιεχόμενο του "Careful" έχει να κάνει με τη μοναξιά μου· πέρασα μια δύσκολη διετία και ορισμένες στιγμές με τσάκισαν, με έκαναν να αποζητώ τη μοναξιά και την παρωδικότητα. Αλλά στην τελική, όλα αυτά είναι υλικό για ιστορίες ή τραγούδια.
Υπάρχουν πολλά σαρκικά στοιχεία τόσο στον ήχο όσο και στην εικονοποιεία σας. Πώς καταφέρνετε να συνδυάζετε τα βαθιά, εσωτερικά συναισθήματα με τα σωματικά vibes;
Gus: Θέλω η μουσική να είναι συναισθηματική και ευαίσθητη, αλλά να έχει παράλληλα και μία σκοτεινή πλευρά που αναστατώνει.
Jae: Είναι απλό: ίσως αυτό ακριβώς να κάνει τη μουσική πιο άμεση στον ακροατή.
