Έκσταση είναι η λέξη-κλειδί που συνδέει τη μουσική με τη λατρεία σε διαχρονική βάση. Έτσι οι φετινές Ημέρες Λατρευτικής Μουσικής της Εναλλακτικής Σκηνής της ΕΛΣ (22/3-3/4), μέσα από πολλούς δρόμους, μας οδηγούν με τις εκδηλώσεις τους ακριβώς σε αυτό το στοιχείο.
«Piano trance»
Το στοιχείο της μινιμαλιστικής επανάληψης –που ορίζει την «trance» και οδηγεί στην έκσταση– εδώ επιτυγχάνεται με δύο πιανιστικά ντουέτα, από τους Στέφανο Θεοδωρόπουλο - Πρόδρομο Συμεωνίδη και Μπεάτα Πίντσετιτς - Χρήστο Σακελλαρίδη, πάνω σε μουσικές του Τεν Χολτ («Canto Ostinato») και του Ολιβιέ Μεσιάν («Visions de l’Amen»). (22/3)
«Χου;»
Ο Θύμιος Ατζακάς, πάνω σε ποίηση και κείμενα Εμπειρίκου και Καζαντζάκη, συνθέτει ένα modal oratorium με τη συμμετοχή του Τούρκου χορευτή Ζίγια Αζάζι, των λυρικών τραγουδιστών Νίκου Σπανού (κόντρα τενόρος) και Σπύρου Σακκά (βαρύτονος) καθώς και χορωδών, ψαλτών και μουσικών της ευρύτερης ανατολικοδυτικής μουσικής παράδοσης. (23-24/3)
«I had enough»
Ιδιαίτερη μουσικοχορευτική παράσταση με επίκεντρο το έργο του Μπαχ. Η μεσόφωνος/χορεύτρια Λένια Ζαφειροπούλου και ο χορογράφος Τάσος Καραχάλιος, με τη Ζωή Ζενιώδη (πιάνο) και τον Δημήτρη Κούντουρα (φλάουτο), έχουν οδηγό την καντάτα «Αρκετά πια» του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ και μας πάνε αλλού μέσω της φωνής, των σωμάτων και των κινήσεων. (27/3)
«Εκστατική αγαλλίαση»
Το μπαρόκ και η αβανγκάρντ –με doom και industrial αισθητικές πρακτικές– συμπλέουν μέσα από τη συνεργασία του Dissenso Duo, που αποτελείται από τους «ειδικούς» Γιώργο Σαμοΐλη (μπαρόκ βιολί) και Αλέξη Μαστιχιάδη (τσέμπαλο, όργανο), με τους MMMD (δηλαδή τους Mohammad), τον Νίκο Βελιώτη (τσέλο) και τον Ilios (γεννήτριες). (28/3)
«Ο αλησμόνητος κήπος»
Ένας κήπος όπου συνυπάρχουν αρμονικά όλα τα μουσικά χρώματα. Μια μπόρα που δεν λέει να σταματήσει αναγκάζει κάποιους ανθρώπους να κλειστούν σε ένα καφέ του Σέντραλ Παρκ – και έτσι όλοι αρχίζουν να παίζουν τις μουσικές τους! Μια ανατολικοδυτική μουσική συνύπαρξη από τον Κυριάκο Καλαϊτζίδη και το γκρουπ «Εν Χορδαίς», σε στίχους και κείμενα της Βασιλικής Νευροκοπλή. (30-31/3)
«Η τέχνη της φούγκας»
Μια κορυφαία πιανίστρια, η Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου, σολίστ με διεθνή καριέρα και μεγάλες διακρίσεις, παρουσιάζει το μνημειώδες έργο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ «Η τέχνη της φούγκας». Είναι μια μονοθεματική σειρά από φούγκες και κανόνες, κυριολεκτικά έργο ζωής για τον Μπαχ αφού το ολοκλήρωσε καθ' υπαγόρευσιν λίγο πριν τον θάνατό του, βάζοντας πάνω του τη σφραγίδα του. (1/4)
«Ο ξεπεσμένος δερβίσης»
Βασισμένη στο διήγημα του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, η Φένια Παπαδόδημα μετατρέπει τις αριστουργηματικές λογοτεχνικές ατμόσφαιρες και εντυπώσεις σε μουσικές που συνδυάζουν βυζαντινό μέλος, ινδικές κλίμακες, τζαζικές τεχνοτροπίες, αυτοσχεδιαστικό ιμπρεσιονισμό κ.ά. με ένα κουιντέτο που αποτελούν η ίδια και οι Παναγιώτης Κωστόπουλος, Ντέιβιντ Λιντς, Γιώργος Παλαμιώτης, Ανδρέας Πολυζωγόπουλος. (3/4)
Περισσότερες πληροφορίες
«I had enough»
Η μεσόφωνος Λένια Ζαφειροπούλου και ο χορογράφος Τάσος Καραχάλιος, με μουσικούς συνοδοιπόρους τη Ζωή Ζενιώδη (πιάνο) και τον Δημήτρη Κούντουρα (φλάουτο), εξερευνούν σε μια βραδιά μουσικής, χορού και χορευτικού αυτοσχεδιασμού το πλατύ καλλιτεχνικό και φιλοσοφικό πεδίο του Γιόχαν Σεμπάστιαν Μπαχ
«Εκστατική αγαλλίαση»
Ένα πρωτόγνωρο baroque-doom μουσικό ιδίωμα εκστατικής αγαλλίασης με το Dissenso Duo και τους MMMD (aka Mohammad)
«Ο αλησμόνητος κήπος»
Ένα έργο που εκτυλίσσεται σε οκτώ τραγούδια και τρεις οργανικές συνθέσεις του Κυριάκου Καλαϊτζίδη, με κείμενα και στίχους της Βασιλικής Νευροκοπλή. Με το σχήμα Εν Χορδαίς και προσκεκλημένους καλλιτέχνες
«Η τέχνη της φούγκας»
Το μνημειώδες έργο του Γ.Σ. Μπαχ παρουσιάζεται στο σύνολό του, σε μια εκστατική εμπειρία με την καταξιωμένη πιανίστα Αλεξάνδρα Παπαστεφάνου
«Piano Trance»
Πιανιστικά ντουέτα με έργα των Μεσιάν, Κούρταγκ και Τεν Χολτ ερμηνεύουν οι Στέφανος Θωμόπουλος, Πρόδρομος Συμεωνίδης και Piano for two (Μπεάτα Πίντσετιτς, Χρήστος Σακελλαρίδης)
«O ξεπεσμένος δερβίσης»
Ένα σύγχρονο jazz κουιντέτο αναβιώνει την ατμόσφαιρα του αριστουργηματικού αθηναϊκού διηγήματος του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, αποτυπώνοντας με αυθεντικό, πρωτότυπο και αυτοσχεδιαστικό τρόπο το παιχνίδι των λέξεων, των ήχων, των μελωδιών και των ρυθμών.
«Χου;»
Ένα σύγχρονο modal oratorium του Θύμιου Ατζακά για δύο τραγουδιστές, μικρή βυζαντινή χορωδία, ensemble εννέα μουσικών και περιστρεφόμενο δερβίση
