Μια ανάσα μακριά από τη συνάντηση-σημείο αναφοράς για τους λάτρεις του βινυλίου Vinyl is Back, που φέτος συμπληρώνει πενταετή παρουσία στο ιστορικό του, αναζητήσαμε βινυλιοφάγους, μουσικούς και παραγωγούς στα δισκάδικα του κέντρου. Ο ιχνηλάτης του caribbean sound Blend Mishkin, ο Μάρκος Κούμαρης από τους Locomondo, ο Γιάννης Αλεξίου από το περιοδικό «Ήχος», η Djane ή αλλιώς Τζέην Σαμπανίκου, ο μουσικός παραγωγός Πέτρος Αδάμ και ο Γιώργος Μουχταρίδης από τον ραδιοφωνικό σταθμό Pepper ξεσκονίζουν τις δισκοθήκες τους και μιλούν για τα δισκογραφικά διαμάντια που σημάδεψαν τα μουσικά τους ταξίδια, λίγο πριν ανέβουν στο stage της τριήμερης γιορτής (16-18/3).
Blend Mishkin, Musical Youth - «Pass the Dutchie»
Οι Musical Youth είναι μια μπάντα από παιδιά, ηλικίας 9 έως 11 ετών. Το «Pass the Dutchie», το δημοφιλέστερο κομμάτι του ομώνυμου δίσκου (1982), είναι μια διασκευή του «Pass the Kutchie» των Μighty Diamonds που είχε κυκλοφορήσει στην Τζαμάικα μερικά χρόνια νωρίτερα.
Γνωρίζοντας πως στην Μ. Βρετανία της Thatcher το 1982 ο στίχος θα λογοκριθεί (Kutchie είναι άλλη μια λέξη για την κάνναβη στην τζαμαϊκάνικη slang), αλλάζουν το Kutchie σε Dutchie μετά από προτροπή του μάνατζερ τους (Dutchie σημαίνει κατσαρόλα) και με την κυκλοφορία του single πηγαίνουν στο νούμερο ένα των βρετανικών charts. Το τραγούδι παίζεται από τα πιο mainstream ραδιόφωνα του κόσμου και φυσικά το γκρουπ εμφανίζεται στο Top of the Pops να τραγουδά «Pass the Dutchie on the left hand side».
Ο Blend Mishkin είναι μουσικός παραγωγός και dj σε μια διαδρομή 20 ετών έχει ηχογραφήσει 10 προσωπικά άλμπουμ, έχει συμμετάσχει σε σημαντικά φεστιβάλ σε Ελλάδα και Ευρώπη και έχει συνεργαστεί με μεγάλα ονόματα της παγκόσμιας reggae κοινότητας (βλ. Gappy Ranks, Carlton Livingston, Skarra Mucci κά).
Μάρκος Κούμαρης, Bruce Springsteen – «Born To Run»
Το «Born To Run» του Bruce Springsteen που κυκλοφόρησε το 1975 είναι το άλμπουμ που έκανε τον Bruce γνωστό στο ευρύ κοινό. Το διάλεξα κυρίως γιατί είναι ένα κομβικό σημείο για τη ζωή του αγαπημένου μου καλλιτέχνη. Με ήδη δύο άλμπουμ που δεν είχαν την αναμενόμενη ανταπόκριση ο Boss με την E Street Band τα παίζουν όλα για όλα. Ο Springsteen γράφει, παίζει και τραγουδάει γνωρίζοντας ότι είναι η τελευταία του ευκαιρία να εκπληρώσει το όνειρό του, η τελευταία του ευκαιρία να γλυτώσει από κάτι που έμοιαζε μια ζωή χωρίς νόημα στη συντηρητική αμερικάνικη επαρχία. Και τα καταφέρνουν!
Ο Bruce και οι ως επί το πλείστον παιδικοί του φίλοι, αυτοδίδακτοι και ερασιτέχνες μουσικοί από το Jersey γράφουν το ένα αριστούργημα πίσω από το άλλο και βάζουν τις βάσεις για αυτό που θα ακολουθήσει. Μια παγκόσμια και διαχρονική επιτυχία. Εκτός από το ομώνυμο κομμάτι ξεχωρίζω το «Thunder road», το «Junglelland» και το «Backstreets».
Υ.Γ. Οι εισαγωγές που γράφει ο (κατά τα άλλα κιθαρίστας) Springsteen στο πιάνο είναι από τις πιο όμορφες που έχω ακούσει .
Ο Μάρκος Κούμαρης είναι τραγουδιστής και ιδρυτικός μέλος των Locomondo. Αυτό τον καιρό ετοιμάζει μαζί με την υπόλοιπη μπάντα το νέο τους άλμπουμ.
Γιάννης Αλεξίου, Grahame Bond – «Love Is the Law»
O Βρετανός μουσικός Grahame Bond είναι από τις περιπτώσεις που η ιδιοφυία ενός ανθρώπου οδηγεί στην τρέλα. Έκανε την μουσική άνω-κάτω συμμετέχοντας σε διάφορα συγκροτήματα που καθόρισαν την βρετανική κουλτούρα κι «έφυγε» στα 36 του, το 1974 μετά από ισχυρό νευρικό κλονισμό πέφτοντας τις γραμμές του σταθμού Piccadilly στο Finsbury Park του Λονδίνου.
Το πρώτο σόλο άλμπουμ του «Love Is the Law» (1968) είναι ένα σπάνιο μείγμα blues – rock, jazz-rock, ψυχεδέλειας. Το Hammond Organ του σπάει κόκκαλα! Ένας σπάνιος δίσκος του που χρειάζεται πολύ ψάξιμο για να τον ανακαλύψεις πια. Σίγουρα, είναι ένας από τους πέντε από την τεράστια δισκοθήκη μου που θα έπαιρνα μαζί σε περίπτωση ανάγκης…
Ο Γιάννης Αλεξίου αρθρογραφεί στον περιοδικό «Ήχος» από το 1997 έως σήμερα και τα τελευταία χρόνια στο Ogdoo.gr. Έχει κυκλοφορήσει το βιβλίο «Βινύλιο, τα καλύτερά μας χρόνια!» (εκδόσεις Φαρφουλάς) και τώρα τώρα έχει έτοιμο το νέο βιβλίο του. Η συλλογή του αγγίζει σήμερα τους 11.000 δίσκους.
Τζέην Σαμπανίκου, Beatles - Sgt Pepper's Lonely Hearts Club Band
To «Sgt Pepper’s Lonely Hearts Club Band» (1967) των Beatles με το διπλό εξώφυλλο είναι ένα από τα πιο σημαντικά άλμπουμ της δισκοθήκης μου, μιας και είναι το πρώτο άλμπουμ που αγόρασα ποτέ, την επόμενη κιόλας ημέρα που οι γονείς ανακοίνωσαν σε μένα και την αδελφή μου ότι πρόκειται να υποκύψουν στις πιέσεις μας και να μας πάρουν ηχοσύστημα με πικάπ. Στο οπισθόφυλλο έχω σημειώσει το όνομά μου (δεν ήξερα τότε τι βλακεία έκανα) και την ημερομηνία αγοράς (σε πολυτονικό, φυσικά): η επένδυση έγινε το 1982 έναντι 120 δραχμών!
Οι Beatles ήταν οι «ηθικοί αυτουργοί» που με μπάσανε στην περιπέτεια της ροκ μουσικής (με την ευρύτερη έννοια) δίχως να ξέρω αν θα μπορέσω να βρω την πόρτα εξόδου. Δεν την έψαξα ποτέ. Αυτό που έμαθα μερικά χρόνια αργότερα, πάντως, ήταν ότι η πρώτη ενστικτώδης μου προτίμηση ταυτιζόταν με ένα από τα πιο επιδραστικά άλμπουμ στην ιστορία της μουσικής. Αν είχα γεννηθεί λίγες δεκαετίες αργότερα το αντίστοιχο άλμπουμ θα ήταν ίσως το Nevermind των Nirvana.
Η Τζέην Σαμπανίκου (DJane) ακούει μουσική τόσα χρόνια που, πλέον, δεν ακούει καλά γενικώς. Το soundtrack της ζωής περιέχει πολλές σκληρές κιθάρες ενώ έχει δηλώσει ότι το ροκ είναι η ευχή και η κατάρα της. Kάθε Παρασκευή θα τη βρείτε πίσω από τα (ψηφιακά) decks στο Buy Or Die-The Bar (Θεμιστοκλέους 68), στην Πλατεία Εξαρχείων.
Πέτρος Αδάμ, Dan Fogelberg - «Home Free»
Είναι πολύ δύσκολο μέσα στα μουσικά χαρακώματα των παλιών και νέων κυκλοφοριών αλλά και στα ράφια των δίσκων που στέκονται περήφανα στο σπίτι μου να διαλέξω ένα από τα πιο αντιπροσωπευτικά. Θεωρώ ωστόσο ότι ο το πρώτο lp του Dan Fogelberg («Home Free», 1972) άλλαξε την οπτική μου στη folk μουσική αλλά και στο soft rock (ή όπως ονομάζεται «Αμερικάνικο FM») ενώ χάραξε για μένα νέους δρόμους αναζήτησης στη γενικότερη δισκογραφία της δεκαετίας του 70’ σε Ευρώπη και Αμερική.
Μου το είχε προτείνει στο «Music Haus», στο δισκάδικο μεταχειρισμένων βινυλίων πριν από 25 χρόνια ο μετρ της folk μουσικής, ο αείμνηστος Λέανδρος Κουντουρής και προτείνω να το μελετήσετε με μεγάλη προσοχή. Τον ευχαριστώ ακόμα γι αυτό. Let the good music roll.
Ο Πέτρος Αδάμ είναι μουσικός παραγωγός, δημοσιογράφος και dj. Αυτό τον καιρό ασχολείται με τη συγγραφή του πρώτου του βιβλίου γύρω από τη μουσική και τη πολιτική ενώ προετοιμάζει τη νέα του ραδιοφωνική εκπομπή και παράλληλα επενδύει μουσικά τις Παρασκευές και τα Σάββατα στο «Monk Grapes and Spirits», στο κέντρο της Αθήνας.
Γιώργος Μουχταρίδης, Bruce Springsteen – «Darkness On the Edge Of Town»
«Όταν είδα τη φωτογραφία που αργότερα θα γινόταν το εξώφυλλο του “Darkness On the Edge Of Town” [σ.σ. 1978] είπα: “αυτός είναι ο τύπος που είναι μέσα στα τραγούδια”» δήλωσε πριν από μερικά χρόνια ο Bruce Springsteen για τις περίφημες φωτογραφίες της περιόδου του Darkness…
Για την ακρίβεια κάθε αγόρι ηλικίας 17 έως 25 χρονών θα αναγνώριζε σε εκείνη την φωτογραφία ένα μεγάλο κομμάτι του ατίθασου και μελαγχολικού εαυτού του. Θυμάμαι σχεδόν κάθε βράδυ τον εαυτό μου μετά από το φροντιστήριο Αγγλικών να κοιτάζω μαγεμένος την βιτρίνα του δισκοπωλείου στου Ζωγράφου και στο κέντρο της να λάμπει το πιο μελαγχολικό και θλιμμένο εξώφυλλο του 1979!
Ο Bruce Springsteen στα 10 τραγούδια του δίσκου έμοιαζε βαρύς αλλά ταυτόχρονα καθαρός σαν το απάτητο χιόνι. Είχε μόλις ξεμπερδέψει από μια μεγάλη δικαστική περιπέτεια με την δισκογραφική του, είχε επιβιώσει από την δήλωση του δημοσιογράφου Jon Landau «είδα το μέλλον του ρoκ εν ρόλ και το όνομά του είναι Bruce Springsteen» (25 χρόνια αργότερα το ίδιο βάρος του σωτήρα του ροκ εν ρόλ δεν άντεξε να το σηκώσει ο Kurt Cobain) και είχε ηχογραφήσει μερικά από τα πιο Σπρινκστινικά τραγούδια του με την βοήθεια του Jon Landau και του Stevie Van Zandt. «Poor man wanna be rich,rich man wanna be king and a king aint satisfied till he rules everything…» λέει σε ένα από τα πιο δυνατά του δισκογραφικά ανοίγματα, το Βadlands. Το Darkness On the Edge Of Town έλιωσε για δύο χρόνια στο πικ απ του μεγάλου μου αδελφού ,μέχρι την κυκλοφορία του «The River».
Ο Γιώργος Μουχταρίδης είναι δημοσιογράφος, ραδιοφωνικός παραγωγός και διευθυντής του Pepper 96.6
Το Vinyl is back κλείνει φέτος πέντε χρόνια ιστορίας και φτάνει το 12ο ραντεβού του, διοργανώνοντας ένα τριήμερο από τις 16 έως και τις 18 Μαρτίου, στο Μουσείο Αυτοκινήτου. Στα vibes της βελόνας, αμέτρητα boxes για diggin’, dj sets με μουσικούς παραγωγούς, ανεβαστικό lineup στο stage κι ένα ρετρό δισκοπωλείο με free πικαπάκια προς ακρόαση είναι μερικά από όσα περιμένουν το μουσικόφιλο κοινό. Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα εδώ.
