ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΣ ΚΟΛΟΜΒΟΣ. Η ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΤΗΣ ΑΜΕΡΙΚΗΣ

Μια αποτυχημένη υπερπαραγωγή, που θυμίζει τις ψευδοϊστορικές θαλασσινές περιπέτειες της Τσινετσιτά στη δεκαετία του ’60, χωρίς όμως να έχει την αφελή γοητεία τους. Βαρετή στη δραματουργική της εξέλιξη, ελάχιστα γοητευτική ως υπερθέαμα, αδυνατεί να συγκινήσει ακόμα και τα μέτρα και τα σταθμά ενός τηλεοπτικού σίριαλ, η επιλογή του Τζον Γκλεν στη σκηνοθεσία δεν προμηνυούσε βέβαια τίποτα το διαφορετικό, ούτε όμως το σενάριο του Μάριο Πούζο έχει να επιδείξει καμιά σημαντική καινοτομία. Κάπως προς το τέλος προσπαθεί ν’ απομυθοποιήσει τον Κολόμβο, αλλά το παιχνίδι έχει ήδη κριθεί.Ο Μάρλον Μπράντο περιφέρεται ως διακοσμητικό στοιχείο σε μερικά πλάνα της ταινίας, ενώ ο Γιώργος Χωραφάς κάνει ένα ατυχές κινηματογραφικό ντεμπούτο στο ρόλο του Κολόμβου. Έχω ακούσει ότι είναι καλός ηθοποιός στο θέατρο, του λείπει όμως η φωτογένεια που χρειάζεται ένας ζεν πρεμιέ στο σινεμά. Και φυσικά δεν συγκρίνεται με τον Ζεράρ Ντεπαρντιέ, ο οποίος αναμένεται να είναι το κάτι άλλο ως Κολόμβος στην ελπίζουμε- πιο φιλόδοξη ταινία του Ρίντλεϊ Σκοτ, με το ίδιο θέμα.