ΧΕΝΡΙ ΚΑΙ ΤΖΟΥΝ

Με δεδομένο το ενδιαφέρον του θέματος, τη γνώση της ευρωπαϊκής κουλτούρας απ' τον Φίλιπ Κάουφμαν και της επιτυχίας της προηγούμενης ταινίας του («Η αβάσταχτη ελαφρότητα του είναι»), θα περιμέναμε μια μεγάλη ταινία και όχι αυτό το ατελείωτο γαϊτανάκι των ερωτικών σκηνών, που είναι φιλμαρισμένες μ' ευαισθησία και εικαστική φροντίδα, αλλά χωρίς αληθινό ερωτικό πάθος. Το «Χένρι και Τζουν» είναι μια μονοδιάστατη δραματουργικά ταινία, χωρίς κορυφώσεις, με εικόνες κλισέ από το Παρίσι του '30 και χωρίς εσωτερικό ρυθμό. Ο Κάουφμαν αποτυγχάνει να μας μεταδώσει το περίπλοκο της σχέσης Αναΐς - Χένρι - Τζουν, όπως και τον καλλιτεχνικό «οργασμό» αυτών των χαρακτήρων, αρκούμενος στην κινηματογράφηση ημίγυμνων σωμάτων. Ο Φρεντ Ουόρντ αποδείχτηκε ανεπαρκής για το ρόλο του Μίλερ, σε αντίθεση με τη νεοφερμένη από την Πορτογαλία Μαρία ντε Μεντέιρος, που, επιπροσθέτως, η ομοιότητά της με την Ανας Νιν είναι εκπληκτική. 'Όσο για την Ούμα Θέρμαν, τα κάλλη της μας υποχρεώνουν να της συγχωρέσουμε τις ερμηνευτικές της αδυναμίες!