Χαμένη Λεωφόρος
- Lost Highway
- 1996
- Έγχρ.
- Διάρκεια: 135'
Ένας σαξοφωνίστας που πιστεύει ότι η γυναίκα του τον απατά οδηγείται στο έγκλημα. Καταδικάζεται σε θάνατο, όμως εξαφανίζεται μυστηριωδώς, και στη θέση του στο κελί των μελλοθανάτων βρίσκεται ένας νεαρός, άγνωστο το πώς και το γιατί. Από τις πιο δύστροπες νοηματικά ταινίες του Λιντς, κινείται σε μια δική της, γοητευτική, λογική.
Σκηνοθεσία:
Με τους:
Ταινία για φανατικούς του Λιντς που δεν είναι και λίγοι στην Ελλάδα. Πολύ καλύτερη από το κινηματογραφικό «Τουίν Πικς», εν απευθύνεται σε όσους πιστεύουν ότι τα κινηματογραφικά μυστήρια πρέπει οπωσδήποτε να επιλύονται. Το πρώτο εικοσάλεπτο είναι εξαιρετικά αργό και βαρετό, αλλά τόσο τυπικά «λιντσεϊκό» με στοιχεία της οικείας πραγματικότητας να μετασχηματίζονται σε παραδοξότητες. Το δεύτερο μέρος εκτυλίσσεται σε νέογοτθικό φιλμ νουάρ, με ξανθές μοιραίες γυναίκες, προδομένους γκάνγκστερ και αφελείς νεαρούς, αλλά κι εδώ κυριαρχεί ένας αφηγηματικός σχιζοφρενικός παραλογισμός. Έντονη αισθησιακή ατμόσφαιρα, με την Πατρίτσια Άρκετ για πρώτη φορά σε ολόγυμνες πόζες, απογειωμένη μουσική του Άντζελο Μπανταλαμέντι και ένα παλαβό σάουντρακ που περιέχει από γερμανικό χέβι μέταλ μέχρι Τρεντ Ρέζνορ (Nine Inch Nails).
