Τέλος Εποχής

Αν και έχει την ίδια ηλικία με τους ήρωές του, ο Κόκκινος δεν κάνει μια νοσταλγική ταινία για τα χρόνια της εφηβείας που πέρασαν ανεπιστρεπτί. Απλώς σκιαγραφεί το κλίμα μιας εποχής κατά την οποία στην Ελλάδα υπήρχε δικτατορία και το να έχει κάποιος πειρατικό ραδιοφωνικό σταθμό ήταν κάτι το τολμηρό και καινοτόμο, το να ανεβαίνει από μαθητική ομάδα μια ερασιτεχνική παράσταση του «Ρινόκερου» του Ιονέσκο ισοδυναμούσε με πράξη αντίστασης κατά της χούντας, οι έφηβοι είχαν ανησυχίες, δεν έβρισκαν όμως εύκολα απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα, η πόκα ήταν μια τελετουργία, η μοναδική μουσική εκπομπή που σε ενημέρωνε για το ξένο ροκ ήταν αυτή του Πετρίδη... Εντάξει, υπήρχαν και πολλά άλλα πράγματα, ενδεχομένως πιο σημαντικά, τα οποία ο Κόκκινος αγνοεί ή δεν ενδιαφέρεται να τα θίξει. Όμως, καταφέρνει να κάνει μια ταινία με φρεσκάδα, που συνάντησε μεγάλη εμπορική επιτυχία.