ΠΡΟΣΩΠΑ

Το παράδοξο είναι ότι όλη αυτή η τιτάνια προσπάθεια καταλήγει σε μια εντελώς μινιμαλιστική ταινία, με μοναδικούς χώρους δράσης δύο διαμερίσματα και ένα νυχτερινό μπαρ. Ο Κασσαβέτης θίγει τα αγαπημένα του θέματα (η κρίση των σχέσεων, η διάλυση της οικογένειας, το αλκόλ, η απουσία επικοινωνίας ανάμεσα στους ανθρώπους, η βία των λέξεων, η υστερία) μ' ένα τελείως προσωπικό και ιδιόμορφο ύφος, που άφησε κυριολεκτικά άφωνη την παγκόσμια κριτική το 1968. Τα «Πρόσωπα» χαρακτηρίστηκαν «αριστούργημα», «το πιο χαρακτηριστικό δείγμα ανεξάρτητου αμερικανικού σινεμά», προτάθηκαν μάλιστα για 3 Όσκαρ (σεναρίου και ερμηνείας για τους Λιν Κάρλιν, Σέιμουρ Κάσελ). Σήμερα, ωστόσο, εντυπωσιάζουν λιγότερο. Κυρίως γιατί στη συνέχεια της καριέρας του ο Κασσαβέτης γύρισε πολύ πιο δυνατές δραματουργικά ταινίες («Νύχτα πρεμιέρας», «Μια γυναίκα εξομολογείται»). Παραμένουν όμως μια μοναδική κινηματογραφική εμπειρία. Αρκεί να είναι κανείς προετοιμασμένος για να δεχθεί στην οθόνη 130 ' χειμαρρώδους λόγου και εναλλαγές προσώπων σε γκρο πλαν.