ΠΟΘΟΣ ΚΑΙ ΕΚΔΙΚΗΣΗ

Όπως καταλαβαίνετε, πρόκειται για μια σάτιρα της μεγαλοαστικής τάξης της Αυστραλίας, των δεσμών που συνδέουν την τέχνη µε το χρήμα, αλλά και τη σχέση τέχνης και έρωτα, ψυχοφαρμάκων και ανατολικών θρησκειών και άλλων παραμέτρων της αυστραλέζικης κοινωνίας. Η ταινία παρακολουθείται, σίγουρα, µε ενδιαφέρον, θα θέλαμε όμως οι κριτικές παρατηρήσεις της να είχαν περισσότερη ειρωνεία και λιγότερο διδακτισμό (μαρξιστικής προέλευσης). Το μεγαλύτερο μέρος της δράσης αναλώνεται σε συζητήσεις που συχνά καταντούν κουραστικές ή δεν ξεφεύγουν από ορισμένα κλισέ (ο εβραϊκής καταγωγής γκουρού που υποστηρίζει ότι απαρνήθηκε το χρήμα, ενώ στη συνέχεια αποκαλύπτεται η υποκρισία του). Το τέλος όμως είναι πραγματικά πρωτότυπο και πανέξυπνο ως εύρημα.