ΠΟΛΥ ΟΜΟΡΦΗ ΓΙΑ ΣΕΝΑ

Ο Μπλιε, με τις πρώτες κιόλας εικόνες της ταινίας, συνοψίζει όλα τα δεδομένα του δράματος. Η υπόλοιπη, όμως εξέλιξη της ιστορίας, δείχνει την πλήρη αδυναμία του να εκμεταλλευτεί τη βασική σεναριακή ιδέα, κι έτσι αρχίζει να αυτοεπαναλαμβάνεται. Κρύβει, όμως, αυτή τη σεναριακή αδυναμία με μια ψευτομοντέρνα σκηνοθεσία, όπου κυριαρχεί μια ονειρική και πομπώδη ατμόσφαιρα (κάτω από τη μουσική υπόκρουση του Σούμπερτ), όπου ανακατεύεται χρονικά η δράση, ενώ συχνά δεν ξέρουμε αν πρόκειται για μια πραγματικότητα ή ονειρική φαντασίωση.Πρόθεσή του είναι να δώσει στη δράση τη ρευστότητα ενός βιντεοκλίπ (βοηθούμενος κι από τη φωτογραφία του Φιλίπ Ρουσλό), παραείναι, όμως, θεατρικός για να καταφέρει κάτι τέτοιο. Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών του είναι πάντα πολύ καλές, αν και δύσκολα γίνεται πιστευτό ότι ο ογκώδης Ζεράρ Ντεπαρντιέ ενσαρκώνει ένα ευαίσθητο και εύθραυστο ψυχολογικά άτομο.