ΠΕΣ ΤΟ ΣΤΟΝ ΓΟΥΟΛΙ

Το «Πες στον Γουόλι» θα μπορούσε να γίνει μια εξαιρετικά εύστοχη σάτιρα για τα ήθη και το χαρακτήρα της τηλεόρασης, των πολιτικών, αλλά και της Αμερικής ολόκληρης. Θέλοντας όμως να µη δυσαρεστήσει κανέναν, αφήνει τη σάτιρα στην άκρη και αναλώνεται σε μια συρραφή εξωφρενικών καταστάσεων που προκαλεί ο άξεστος και ατζαμής Γουόλι (θυμίζοντάς μας έντονα ανάλογες γκάφες των «επίλεκτων» της «Μεγάλης των Μπάτσων Σχολής»), αλλά και χονδροειδή αστεία µε σεξουαλικά υπονοούμενα που σπανίως προκαλούν γέλιο. Σαν να µην έφταναν όλα αυτά, η ταινία καταλήγει σε μια απροκάλυπτη προπαγάνδα υπέρ των ιερών δεσμών της οικογένειας, της αξιοπρέπειας και του άμεμπτου ήθους των Αμερικανών γερουσιαστών, και την έκπληξη της τηλεόρασης, η οποία πάντα φέρνει την αλήθεια στο φως! Τα μόνα τελικά που μένουν σαν θετική ανάμνηση είναι το καλοφτιαγμένο μοντάζ διάσημων τηλεοπτικών εκπομπών που συνοδεύει τους τίτλους της αρχής και οι περιστασιακές, στιγμιαίες αναλαμπές κωμικής έμπνευσης του γουρλομάτη τηλεοπτικού (τι σύμπτωση) σταρ Ρόντνεϊ Ντέιντζερφιλντ.