ΠΕΡΙΠΑΤΟΣ ΣΤΑ ΣΥΝΝΕΦΑ

Ο Αλφόνσο Αράου, πολύ μακριά από το ύφος του «μαγικού ρεαλισμού» της προηγούμενης ταινίας του («Σοκολάτα σε καυτό νερό»), αποδεικνύεται ένας συμβατικός σκηνοθέτης, που αδυνατεί να δώσει πνοή σε αυτή την παλιομοδίτικη, αλλά συμπαθητική ιστορία. Η ταινία χάνεται ανάμεσα στις υστερικές κρίσεις του αυταρχικού πατέρα (ο Τζιανκάρλο Τζιανίνι, καθόλου πειστικός στο ρόλο του), τις γραφικές παρατηρήσεις για τη ζωή του «µπον βιβέρ» παππού (Άντονι Κουίν), το προβλέψιμο γλυκερό φινάλε και το φολκλόρ των αμπελώνων. Οι αδελφοί Ζάκερ, που τυχαίνει να είναι παραγωγοί, φαίνεται ότι έβαλαν το χεράκι τους, μια και φημίζονται για τις εμπορικές τους επιδόσεις, όχι όμως και για το λεπτό τους γούστο («Λάνσελοτ», «Τρελές σφαίρες»).