ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΗ ΡΑΓΚΟΥΝ

Η άγρια φύση πάντα ενέπνεε τον Τζον Μπούρµαν. Όπως στο «Όταν ξέσπασε η βία», στο «Δύο λιοντάρια στον Ειρηνικό» και στο «Σμαραγδένιο δάσος», η ζούγκλα αποτελεί ένα καταφύγιο του ατόμου από τον πολιτισμό και τους κινδύνους του, αλλά και μια δοκιμασία για τους ήρωες, γιατί εδώ, στο άγριο τοπίο, ο άνθρωπος αποκαλύπτει τον αληθινό εαυτό του. Ωστόσο, αυτή τη φορά ο Μπούρµαν έχει στα χέρια του ένα μονοδιάστατο σενάριο, χωρίς ιδιαίτερες εκπλήξεις, που επιμένει στα εξωτερικά στοιχεία της περιπέτειας (υπάρχουν υπερβολικά πολλές καταδιώξεις), παρά στην πραγματική περιπέτεια της ψυχής. Ίσως πιο ενδιαφέρον θα είχε να γινόταν μια ταινία για τη Ουνγκ Σαν Σόύου Και, παρά, γι' αυτή την Αμερικανίδα τουρίστρια, που καταλήγει να γίνει µέλος των Γιατρών Χωρίς Σύνορα. Ένα εποικοδομητικό επιμύθιο, σε μια ταινία αγνών προθέσεων, µε καλή ερμηνεία από την Πατρίτσια Άρκετ, αλλά και απλοϊκή φιλοσοφία.