ΟΙ ΠΕΡΙΠΕΤΕΙΕΣ ΕΝΟΣ ΑΟΡΑΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Ούτε ακριβώς κωμωδία ούτε όμως και περιπέτεια καταιγιστικής δράσης, η τελευταία ταινία του Τζον Κάρπεντερ μας αφήνει σχετικά ανικανοποίητους. Ο σκηνοθέτης επιμένει κυρίως στη μοναξιά του αόρατου ανθρώπου, ο οποίος είναι αόρατος όχι μόνο στα μάτια των άλλων αλλά και στα δικά του. Η πιο πετυχημένη στιγμή της ταινίας είναι αυτή που παρομοιάζεται η κατάσταση του Τσίβι Τσέιζ με εκείνη ενός ευνουχισμένου ατόμου. Δυστυχώς η εμμονή του σεναρίου στο κυνηγητό των πρακτόρων της CΙA κάνει την ταινία μονότονη και αυτοεπαναλαμβανόμενη. Τα ειδικά εφέ, πάντως, είναι εντυπωσιακά, κι είναι προς τιμήν του Κάρπεντερ που τα χρησιμοποιεί με λιτότητα και όχι με το γνώριμο εφετζίδικο στυλ των περισσότερων χολιγουντιανών ταινιών.