Ο ΝΕΟΣ ΕΦΙΑΛΤΗΣ

Η ιδέα μπορεί να φαίνεται λίγο απλοϊκή, επιτρέπει όμως στον Γουές Κρέιβεν να προχωρήσει σε μερικούς εύστοχους στοχασμούς για την επίδραση και τη λειτουργία των ταινιών τρόμου στη σύγχρονη κοινωνία. Και ταυτόχρονα να ξαναπιάσει το αγαπημένο του παιχνίδι του «εφιάλτη μέσα στον εφιάλτη», δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα συνεχούς τρόμου, εφ' όσον αγνοούμε εάν αυτό που βλέπουμε είναι η πραγματικότητα ή ένα όνειρο. Δυστυχώς, προς το τέλος αφήνεται να παρασυρθεί από τα ψευτοεφετζίδικα στοιχεία των προηγούμενων ταινιών της σειράς, κλείνοντας την ταινία µε μια κιτς µπαρόκ σεκάνς όπου η Χίδερ αντιμετωπίζει στην Κόλαση τον Φρέντι και τον νικά µε μια σχετική, και αναληθoφανή, ευκολία.