Ο Κήπος Του Θεού

Αν και αληθοφανής ο περίγυρος της ταινίας, τα όσα διαδραματίζονται, αλλά κυρίως οι χαρακτήρες, είναι ένα σεναριακό αποκύημα της φαντασίας του δημιουργού της ταινίας. Το οποίο δεν μπορούμε να πάρουμε στα σοβαρά, γιατί κυριαρχεί κάτι το ψεύτικο πάνω του. Ομολογούμε ότι υπάρχουν επιμέρους σκηνές ιδιαίτερα δυνατές (όπως η εξέγερση των κρατουμένων), όμως αυτό δεν αρκεί. Ο ρυθμός δράσης είναι δυσβάσταχτος, οι διάλογοι εξωπραγματικοί και το ύφος της ταινίας παραπαίει ανάμεσα σε θέατρο του παραλόγου και ειρωνικές πλακίτσες (της σχολής Νίκου Νικολαίδη). Ο ελληνικός κινηματογράφος δυναστεύεται από ελπιδοφόρους σκηνοθέτες, που αδυνατούν όμως να ελέγξουν και να αξιοποιήσουν το σεναριακό υλικό τους. Δεν είναι, λοιπόν, το ταλέντο που λείπει από τον Σπυριδάκη. Την επόμενη φορά όμως που θα προσπαθήσει να κάνει ταινία, ας κοιτάξει πρώτα να έχει γράψει ένα συνεκτικό και µε ειρμό σενάριο.