ΝΙΞΟΝ

Ο σκηνοθέτης του «J.F.K.» κάνει μια ολότελα συγκεχυμένη και μπερδεμένη ταινία, όπου ο πολιτικός λόγος παραμερίζεται για να εικονογραφηθεί ο βίος και η προσωπικότητα του Νίξον σαν να ήταν σαιξπηρικός ήρωας! Ο Ρίτσαρντ Νίξον λοιπόν, κατά τον Όλιβερ Στόουν, είναι μια τραγική φιγούρα του πολιτικού βίου της Αμερικής, σκληρός σαν τον «Ριχάρδο τον Τρίτο» (έχει μάλιστα και την καμπούρα του), δολοπλόκος σαν τον «Μάκβεθ», προδομένος από τους δικούς του σαν το «Βασιλιά Λιρ», άτομο µε αμφιβολίες όπως ο «Άμλετ», ημιπαράφρονας που βλέπει σε οράματα το φάντασμα της μητέρας του, αλλά οπωσδήποτε μια μεγάλη προσωπικότητα, παρά τις αντιφάσεις της. Έτσι εξηγείται η επιλογή του Άντονι Χόπκινς να υποδυθεί τον 37ο πρόεδρο των Η.Π.Α. µε τον οποίο δεν έχει την παραμικρή ομοιότητα. Ο Στόουν δεν ήθελε έναν ηθοποιό κλώνο του Νίξον, αλλά ένα σαιξπηρικό ταλέντο, για να σηκώσει το βάρος μιας εντυπωσιακής, ομολογουμένως, ερμηνείας, τοποθετημένης όμως σε μια ολότελα λαθεμένη βάση. Γιατί όσο κι αν ο Στόουν κοπιάζει να µας πείσει για το ενδιαφέρον της προσωπικότητας του ήρωά του, ο Νίξον παραμένει για µας ο μακελάρης του Βιετνάμ, που είχε ένα τέλος αντάξιο των βρώμικων ιντριγκών του.