Ναυαγός

Μια αργή σε ρυθμούς ταινία, σιωπηλή στο μεγαλύτερο μέρος της, χωρίς κατάχρηση δραματικών εφέ (ακόμη και η μουσική είναι χαμηλόφωνη). Τούτη η μοντέρνα εκδοχή του Ροβινσώνα Κρούσου αποτελεί μια αλληγορία πάνω στο χρόνο που φεύγει ανεπιστρεπτί, ρυθμίζοντας αμετάκλητα τη μοίρα του ανθρώπου. Στο νησί, ο ήρωας έχει ως μοναδική επιλογή να αγωνιστεί για την επιβίωσή του ή να αφεθεί να πεθάνει. Αργότερα, όταν επιστρέφει στον πολιτισμό, οι συνειδησιακές επιλογές που πρέπει να κάνει αποδεικνύονται πολύ πιο οδυνηρές σε επιπτώσεις από την πάλη του με τη φύση. Ο χρόνος είναι και πάλι ρυθμιστής μιας μοίρας, που δεν μπορεί να αλλάξει και εκείνος αναπολεί την περίοδο της ζωής του στο νησί, όπου τα ερωτήματα ήταν πιο απλά. Χρυσή Σφαίρα για τον Τομ Χανκς.