Ναυαγοί

Ο Χίτσκοκ θέλησε να δώσει έναν μικρόκοσμο της κοινωνίας την εποχή του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, γι’ αυτό κάθε πρόσωπο είναι σχηματοποιημένο (ο κομμουνιστής μηχανικός, ο φασίστας βιομήχανος, ο κακός Γερμανός, κλπ.). Είναι όμως λάθος να δούμε την ταινία σα μια ακόμα προπαγανδιστική ταινία αντιναζιστικού περιεχομένου. Αυτό που χαρακτηρίζει τα πρόσωπα στις δραματικές καταστάσεις που αντιμετωπίζουν είναι ο ηθικός εκφυλισμός τους, η αδυναμία να ενωθούν και ν’ αντιμετωπίσουν έναν κοινό κίνδυνο. Στο τέλος, το έργο κλείνει με μια αντιστροφή των ρόλων: η ενοχή βαραίνει όλους και όχι μόνο το Γερμανό. Ήταν μια καινοτομία του Χίτσκοκ, που το κοινό της εποχής δεν αποδέχτηκε κι έτσι οι «Ναυαγοί» στάθηκαν μια μέτρια επιτυχία, ενώ σήμερα συγκαταλέγονται στα κλασικά αριστουργήματα του Χίτσκοκ.