ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΣ ΠΩΣ ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

Η κατάληξη αυτή αποτελεί το πιο συζητήσιμο, όχι όμως και το μοναδικό προβληματικό σημείο της ταινίας. Η οποία σε καμιά περίπτωση δεν συνηγορεί αλλά και δεν µας πείθει για τις πράξεις του κεντρικού ήρωα. Χρειαζόταν λ.χ. να δούμε µε λεπτομέρειες το πώς ετοιμάζεται η κόκα, ή τον ήρωα να παίρνει μέρος σε μια ηλίθια παρτούζα µε μια πόρνη, για να οδηγηθούμε στο (αναπόφευκτο) συμπέρασμα, τη µη δυνατότητα δηλαδή να υπάρξει σήμερα μια γνήσια ρομαντική πράξη; Υπάρχουν, ωστόσο, αρκετά ενδιαφέροντα πράγματα (ένα υπέροχο ταξίδι στην Ιταλία των ρομαντικών ή η πρόθεση του σκηνοθέτη να συνοψίσει όλα τα «κακά» που βαραίνουν τη γενιά του) τα οποία καθιστούν την ταινία, αν µη τι άλλο, αντικείμενο συζήτησης και προβληματισμού.