ΜΑΥΡΗ ΓΑΤΑ, ΑΣΠΡΟΣ ΓΑΤΟΣ

Θα μπορούσαμε να γεμίζαμε ολόκληρες σελίδες περιγράφοντας τα παράδοξα μιας ταινίας, που φέρει εξαρχής τη χαρακτηριστική σφραγίδα του Κουστουρίτσα. Κι όμως, ο σκηνοθέτης του "Underground', θέλοντας να αποτίσει φόρο τιμής στους τσιγγάνους του Δούναβη, εγκαταλείπει το όποιο λυρικό ύφος και αφήνεται να παρασυρθεί από ένα ιδιόμορφο βαλκανικής έμπνευσης μπουρλέσκο, όπου ο παγανισμός και η πηγαία καρό της ζωής συνυπάρχουν µε το κιτς, την γκροτέσκ υπερβολή και το σκατολογικό. Υπάρχει αναμφίβολα μια φελινική διάσταση στο συνεχές πανηγύρι του Κουστουρίτσα, αλλά κάπου η επανάληψη των ίδιων μοτίβων κουράζει, ενώ η απουσία κάποιου νοήματος τείνει να δώσει στην ταινία το χαρακτήρα φάρσας επιθεωρησιακού χαρακτήρα.