ΚΑΝΕΙΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΤΕΛΕΙΑ

Η σκηνοθεσία του αναδίδει την ίδια ασχήμια και κακογουστιά του περίγυρου που θέλει να σατιρίσει (το φολκλορικό κιτς των τραβεστί) ή και να καταγγείλει (η νεοϋορκέζικη γειτονιά με του γκάνγκστερ, τις πόρνες και τους ντίλερ ναρκωτικών). Αλλά και η ίδια η ίντριγκα πηγαινοέρχεται ανάμεσα στις σχέσεις των δύο κεντρικών ηρώων και την γκανγκστερική δράση των μαφιόζων της γειτονιάς, με αποτέλεσμα να μην ξέρουμε τι βλέπουμε: ψυχογράφημα, κωμωδία, αστυνομική περιπέτεια ή ριμέικ από το "Κλουβί με τις τρελές";