Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΜΙΑΣ ΚΑΜΑΡΙΕΡΑΣ

Διαβάζοντας στα ζενερίκ ότι πρόκειται για ένα βιβλίο της Μάργκαρετ Άτγουντ που διασκεύασε ο Χάρολντ Πίντερ, το λιγότερο που περιμένει κανείς από τον Φόλκερ Σλέντορφ είναι έστω μια μέτρια ταινία. Κατά κανένα τρόπο όμως αυτό το βαρετό φιλμ, που προσπαθεί μέσα από εικόνες- κλισέ να περιγράψει μια μελλοντική κοινωνία α λα Όργουελ. Το λάθος του σκηνοθέτη είναι ότι επικεντρώνει το ενδιαφέρον του στον ψυχολογικό τομέα και όχι στην ανάλυση των δομών εξουσίας ή έστω σ’ ένα εικαστικό ντελίριο α λα «Μπραζίλ». Καταλαβαίνουμε τις ενοχές του ως Γερμανού, μια και οι τελετές του καθεστώτος που μας δείχνει στην ταινία παραπέμπουν στο ναζισμό, αλλά πού βρίσκεται εδώ ο πάλαι ποτέ προικισμένος σκηνοθέτης του «Ταμπούρλου» και της «Χαμένης τιμής της Καταρίνα Μπλουμ»;