ΔΙΑΦΘΟΡΑ

Όλη η ταινία δεν είναι παρά η «φλιπαρισμένη» περιπλάνηση ενός ετοιμοθάνατου, ενός ξεγραμμένου, που προσπαθεί μέσα σε κάποιες αναλαμπές του διαλυμένου από την κόκα εαυτού του, να βρει τη λύτρωση στη θρησκεία, στον εξαγνισμό, στο μαρτύριο. Εκπληκτική η ερμηνεία του Χάρβεϊ Κάιτελ, που παίρνει όλη την ταινία πάνω του. Ωστόσο, μας βρίσκει ασύμφωνους η πλήρης απουσία δράσης και δραματουργικής εξέλιξης. Ο Φεράρα εγκαταλείπει κάθε έννοια σασπένς, για ν’ αφεθεί στο μυστικισμό και το θρησκευτικό συμβολισμό, χωρίς όμως να έχει και το ταλέντο του Σκορτσέζε ώστε να αποφύγει κάποιες αφελείς σκηνές.