ΔΕΝ ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΓΓΕΛΟΙ

Κι όμως η ταινία ξεκινά πολύ καλά: Το 1953 ένας καταδικασμένος σε θάνατο δραπετεύει, συμπαρασύροντας μαζί του δυο άλλους κατάδικους, που βρίσκουν καταφύγιο σ’ ένα συνοριακό χωριό δίπλα στον Καναδά μεταμφιεσμένοι σε ιερείς. Δυστυχώς γι’ αυτούς, κάθε φορά που θα επιχειρούν να περάσουν τα σύνορα συμβαίνει κάτι που έχει σχέση με την ιερατική τους ψευδοϊδιότητα, κι έτσι η φυγή στον Καναδά θ’ αρχίσει να φαίνεται όνειρο απατηλό. Δυστυχώς από ένα σημείο και μετά η ταινία κάνει κοιλιά, έχει ελάχιστη πλάκα κι επιπλέον ο Ντε Νίρο είναι ανυπόφορος με τις ηλίθιες γκριμάτσες του. Όσο για τον Σον Πεν, απορούμε γιατί τον αφήνουν να παίζει.