Ακατόνε
- Accattone
- 1961
- Α/Μ
- Διάρκεια: 120'
O Ακατόνε, ένας μικρο-προαγωγός στις λαϊκές συνοικίες της Ρώμης, χάνει την πηγή των εισοδημάτων του, όταν η αστυνομία συλλαμβάνει την "κοπέλα" του. Προσπαθεί να μπάσει στο επάγγελμα τη Στέλλα, μια αθώα και αφελή κοπέλα που είναι ερωτευμένη μαζί του, δοκιμάζει ακόμα και να δουλέψει, σύντομα, όμως, επιστρέφει στην παρανομία, βρίσκοντας τραγική κατάληξη. Η πρώτη ταινία του Παζολίνι είναι ένα κράμα όψιμου νεορεαλισμού και χριστιανικής αλληγορίας, με φόντο το υπο-προλεταριάτο της Ρώμης, έναν κόσμο που γνώριζε τόσο καλά ο ποιητής του "Μια βίαιη ζωή".
Σκηνοθεσία:
Με τους:
Η πρώτη ταινία του Παζολίνι, πολύ κοντά στη φόρμα του νεορεαλισμού, έχει ως ήρωες το λούμπεν προλεταριάτο της Ρώμης, έναν κόσμο που ο ποιητής γνώριζε πολύ καλά. Οι ήρωές του δεν είναι σε θέση να συνειδητοποιήσουν την κοινωνική τους κατάντια, ζουν «εν πλήρη σύγχυση αθώοι», όπως οι ήρωες της αρχαίας τραγωδίας. Ο Ακατόνε γίνεται επικός ήρωας, εξαιτίας τελικά της εξαθλίωσης και της έλλειψης αυτοσυνείδησής του. Οι ερασιτέχνες ηθοποιοί (πλην 2-3 πρωταγωνιστών) και η αυθεντικότητα των χώρων, εντείνουν την αίσθηση ότι έχουμε να κάνουμε με ένα μυθοπλαστικό ντοκιμαντέρ. Ωστόσο ο Παζολίνι ξεφεύγει έντεχνα από την παγίδα του νατουραλισμού, επεμβαίνοντας ποιητικά πάνω στη φιλμαρισμένη πραγματικότητα, όπως η αντιστικτική χρήση της μουσικής του Μπαχ στις λαϊκές γειτονιές της Ρώμης. Ο Ιταλός δημιουργός ήθελε το «Ακατόνε» να είναι μια χριστιανική αλληγορία πάνω στο υποπρολεταριάτο με τραγικές διαστάσεις. Δυστυχώς η ταινία αποδείχτηκε προφητική, και μερικά χρόνια αργότερα ο σκηνοθέτης πέθανε με τον ίδιο βίαιο και παράλογο τρόπο όπως ο ήρωάς του.
