Παρότι διανύουμε την εποχή που ο δημόσιος διάλογος γύρω από τις σχέσεις γίνεται πιο ανοιχτά από ποτέ, ο εμπορικός κινηματογράφος και δη τα ρομαντικά είδη του, δηλαδή τα κατεξοχήν ποπ πολιτισμικά εργαλεία σχολιασμού των ερωτικών συνηθειών, έχουν μείνει χαρακτηριστικά πίσω. Είναι ενδεικτικό ότι την τελευταία φορά που το σινεμά υπήρξε όντως επιδραστικό σε αυτό τον τομέα, η Μπρίτζετ Τζόουνς δεν ήταν ακόμα franchise και ο Χιθ Λέτζερ ζούσε, την ώρα που σήμερα οι καθαυτό ερωτικές σχέσεις έχουν μετασχηματιστεί ραγδαία. Η πρόσβαση στο ευκαιριακό ή μη σεξ έχει διευκολυνθεί μέσω των σχετικών apps και πλέον μοντέρνοι όροι όπως η ηθική μη μονογαμία, μεταξύ άλλων, αποτελούν κομμάτι της κουβέντας που –καλό είναι να– κάνει όταν γνωρίζεται ένα ζευγάρι.
Μέσα σε αυτό το κλίμα κινηματογραφικής στασιμότητας, η ταλαντούχα Σελίν Σονγκ ("Περασμένες Ζωές") επιχειρεί να ξαναβάλει τα rom-coms στο παιχνίδι με μια ταινία η οποία, δίχως να επανεφεύρει τον τροχό, καταφέρνει να διασκεδάζει και να ανατρέπει, ταυτόχρονα, τους κανόνες του είδους, κρατώντας μια ιδιοσυγκρασιακή ισορροπία μεταξύ μοντερνισμού και παράδοσης.
Η παραπάνω αντίφαση συμπυκνώνεται στο χαρακτήρα της κεντρικής ηρωίδας, της Λούσι (Ντακότα Τζόνσον), μιας καθόλα σύγχρονης Νεοϋορκέζας, η οποία εργάζεται ως προξενήτρα. Ένα, κακά τα ψέματα, παλιομοδίτικο επάγγελμα το οποίο στην πραγματικότητα του ύστερου καπιταλισμού πλασάρεται ως niche στην αγορά πολυτελείας όπου δραστηριοποιείται η πρωταγωνίστρια. Καθήκον της, κοινώς, η ανεύρεση tailor-made συντρόφων για πελάτες που εμπιστεύονται περισσότερο τα στείρα data παρά το θολό ένστικτο, άποψη που αναπόφευκτα ενστερνίζεται κι η Λούσι στην προσωπική της ζωή. Τα "πιστεύω" της, όμως, κλονίζονται συθέμελα, όταν φτάνει η ώρα να επιλέξει ανάμεσα στον άντρα που μοιάζει ως το τέλειο ταίρι και τον ελαττωματικό πρώην ο οποίος, ωστόσο, την ξέρει καλύτερα από τον καθένα.
Περισσότερο συντηρητικό, ετεροκανονικό και εγκεφαλικό απ’ ό,τι θα του… ταίριαζε, αλλά επίσης διαπεραστικά μεθυστικό, φαν και ηλεκτρισμένο, το ανήσυχο φιλμ αρπάζει την προσοχή επειδή θίγει ένα μάλλον καθολικό άγχος: την πιθανότητα να έχουμε συμβιβαστεί με έναν άνθρωπο για τους λάθους λόγους. Άραγε οι επιλογές μας είναι συνέπεια μιας στείρας συναλλαγής –θυμηθείτε την εναρκτήρια "πρωτόγονη" σεκάνς–, κι αν ναι, τι μετράει παραπάνω αν τα έχεις όλα; Η απάντηση μπορεί να μην ξαφνιάζει κινηματογραφικά, κρύβει βέβαια μέσα της μια πικρή αλήθεια: ότι, τελικά, μπορεί να είμαστε πολύ περισσότερο επιφανειακοί και μικροαστοί απ’ όσο θέλουμε να παραδεχθούμε. Και αυτό είναι άλλο ένα ατού της ταινίας: μας φέρνει αντιμέτωπους με τα χαμηλότερα ένστικτα και τις επιθυμίες που, ίσως, ντρεπόμαστε να ομολογήσουμε μέχρις ότου χρειαστεί, υποχρεωτικά, να διαλέξουμε.
ΗΠΑ. 2025. Διάρκεια: 116΄. Διανομή: FEELGOOD ENT.
Περισσότερες πληροφορίες
Ταιριάζουμε;
Μια επαγγελματίας προξενήτρα βρίσκεται σε ένα δυσεπίλυτο ερωτικό δίλημμα όταν καλείται να διαλέξει ανάμεσα στον άντρα που μοιάζει το τέλειο ταίρι για εκείνη και τον ελαττωματικό πρώην ο οποίος, όμως, την ξέρει καλύτερα από τον καθένα.
