Οι Άγριες Μέρες μας

Στο "American Honey" της Άντρεα Άρνολντ, το οποίο κέρδισε το βραβείο της Επιτροπής στο Φεστιβάλ Καννών του 2016, αλλά δεν προβλήθηκε ποτέ στη χώρα μας, η Σταρ είναι μια δυναμική κοπέλα που αποφασίζει να εγκαταλείψει την Οκλαχόμα και τον κακοποιητικό πατέρα της, ακολουθώντας μια παρέα εφήβων. Γεμάτοι ενέργεια και απελευθερωτική διάθεση, θα διασχίσουν με το βανάκι τους τις μεσοδυτικές πολιτείες, πουλώντας συνδρομές σε περιοδικά κι ανοίγοντας το δρόμο της απελευθέρωσης στη Σταρ, μια άλλη Αλίκη στην αλήτικη χώρα των θαυμάτων. 

Παράλληλη είναι και η πορεία της Χλόης (μια αποστομωτική Δάφνη Πατακιά), μιας ανυπότακτης εικοσάρας η οποία τσακώνεται με την οικογένειά της, αλλά και τη φίλη της, μένοντας άστεγη. Αποφασίζει να αφήσει την Αθήνα για να βρει τη μεγαλύτερη αδελφή της, η οποία ζει στον Έβρο. Στο δρόμο θα γνωρίσει μια ομάδα νέων ανθρώπων οι οποίοι γυρίζουν την Ελλάδα με ένα τροχόσπιτο και βοηθούν ανθρώπους που ζουν στα όρια της φτώχειας. Συνεπαρμένη από τα ιδανικά και την εκκεντρικότητά τους, θα προσπαθήσει να γίνει μέλος της παρέας τους και κερδίζοντας τελικά την εμπιστοσύνη τους, θα τα καταφέρει.

Με πρεμιέρα στο Φεστιβάλ Βερολίνου, το "μεγάλο" σκηνοθετικό ντεμπούτο του βραβευμένου με Χρυσό Φοίνικα μικρού μήκους στις Κάννες για το "Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό κι Εμάς" Βασίλη Κεκάτου δεν αντιγράφει το "American Honey", αλλά αναζητά κι αυτό, μέσα από τη φόρμα του road movie, την ταυτότητα μιας γενιάς που ζει τις τελευταίες "άγριες μέρες" της. Η Χλόη και οι φίλοι της θέλουν να ξεπεράσουν τα όρια που τους βάζει μια κοινωνία κομφορμιστικών αξιών, αλλά καταλαβαίνουν πως οι δεσμοί με το παρελθόν τους (εδώ με τη μορφή της οικογενειακής νοσταλγίας) δεν είναι εύκολο να κοπούν οριστικά. Με σκηνοθετικό στιλιζάρισμα που συνδυάζει ένταση, νοσταλγία, φρεσκάδα και μελαγχολία (φωτογραφία του Γιώργου Βαλσαμή και μοντάζ του Λάμπη Χαραλαμπίδη), ο Κεκάτος αποτυπώνει τη γλυκιά παραζάλη της ενηλικίωσης, η οποία φέρνει μαζί της πρωτόγνωρα συναισθήματα, ηδονή, απογοητεύσεις, λυτρωτική απελευθέρωση και ανεβασμένη αδρεναλίνη. 

Όλα αυτά ξεχύνονται με φόρα στην οθόνη, αλλά μοιάζουν να φλερτάρουν με τον εξωτισμό και να "εξατμίζονται" άμα τη εμφανίσει, καθώς δεν υποστηρίζονται δραματικά από ένα πυκνό και στέρεο σενάριο. Μετά το πρώτο μισάωρο, η ταινία αρχίζει να ανακυκλώνει τις ιδέες της, απλά αλλάζοντας ντεκόρ και στήνοντας εντυπωσιακές σεκάνς – μικρού μήκους φιλμάκια που αποτυπώνουν ενσταντανέ, στιγμές, αισθήσεις. Η αδιαμεσολάβητη αλήθεια τους διαθέτει δυναμισμό κι αυθεντικό ρομαντισμό, αλλά μένει μετέωρη χωρίς υποστηρικτική ιστορία, η οποία όταν μάλιστα παίρνει τις δραματικές στροφές της φορτώνεται και με έναν αχρείαστο "ποιητικό" στόμφο.  

Ελλάδα, Γαλλία, Γερμανία. 2025. Διάρκεια: 90΄. Διανομή: CINOBO

Περισσότερες πληροφορίες

Οι Άγριες Μέρες μας

2,5

• Δραματική
• 2025
• Διάρκεια: 104 '
• Βασίλης Κεκάτος

Μένοντας άστεγη, η Χλόη αποφασίζει να εγκαταλείψει την Αθήνα για να ζήσει με τη μεγαλύτερη αδελφή της στον Έβρο. Καθ' οδόν συναντάει μια ομάδα νέων οι οποίοι γυρίζουν την Ελλάδα με ένα τροχόσπιτο και βοηθούν ανθρώπους που ζουν στα όρια της φτώχειας. Γοητευμένη από τον αντισυμβατικό τρόπο ζωής τους, η Χλόη γίνεται μέλος της παρέας.