Για τους Κόρε. Ύδρο., πρώτα άκουγες να μιλάνε γι’ αυτούς και μετά τσέκαρες κάποιο κομμάτι τους. Το κερκυραϊκό συγκρότημα αποτελεί τοτέμ των gen Xers που τριαντάρισαν λίγο πριν τη λαίλαπα της κρίσης, αφού ήταν η πρώτη (όντως) σπουδαία, ντόπια μπάντα που γεννήθηκε μπρος στα μάτια τους. Ο Τύπος είχε χρησιμοποιήσει κάθε διονυσιακή υπερβολή για να αποδώσει τόσο την πολυτιμότητα της μουσικής τους όσο και τη διαπεραστικότητα των θρυλικών σήμερα συναυλιών τους στο "Gagarin 205" και στο πρώιμο "Six d.o.g.s.". Θυμάμαι ακόμα, στο λύκειο, να διαβάζω αυτά τα άρθρα και από τη μία να θαυμάζω τον δημοσιογραφικό οίστρο, από την άλλη να αναρωτιέμαι "τι φάση αυτοί οι Κόρε. Ύδρο."; Όταν, λοιπόν, φτάνει η ώρα για το παρθενικό "play" είναι μάλλον δύο τα τινά. Αφενός να ταυτιστείς με το μεταμοντέρνο σμίξιμο της ελληνικής μουσικής παράδοσης και του θορυβώδους ηλεκτρικού ήχου, κοινώς απενοχοποιώντας όσους άκουγαν Sonic Youth και Nirvana, σνόμπαραν τα μπουζούκια, αλλά γίνονταν "τάπα" στο "Batman" τραγουδώντας Μπιθικώτση. Αφετέρου, να γυρίσεις τα μάτια από ετεροντροπή στο άκουσμα μιας έντεχνης ρομαντικής επιτήδευσης, αλλά και μερικών συνθέσεων που ενίοτε θύμιζαν τα 90s riffs των Καρρά-Παπαδόπουλου-Ζαμπέτα στις Τρύπες. Παραδόξως(;), προσωπικά, μου έλαχε η πρώτη περίπτωση.
Οπότε αυτομάτως ένα ντοκιμαντέρ σαν το συγκεκριμένο συνιστά ενδιαφέρον και χορταστικό θέαμα. Διότι, συν τοις άλλοις, όπως κάθε σημαντική μπάντα, η κερκυραϊκή παρέα είχε να επιδείξει και μια ταραχώδη προσωπική - καλλιτεχνική ζωή. Κάτι που συνοψίζεται στις έριδες ανάμεσα στους δύο "πυλώνες" του σχήματος Παντελή Δημητριάδη και Αλέξανδρο Μακρή, οι οποίοι έγραψαν τη δική τους ιστορία μέχρι την οριστική(;) και αναπάντεχη διάλυση. Το αφηγηματικό στίγμα της ταινίας δίνεται ήδη από τον άψογο τίτλο του. Σήμα κατατεθέν των Κόρε. Ύδρο. ήταν ο παθιασμένος και αφιλτράριστος θαυμασμός του κοινού, αίσθημα μεθυστικό, για κάποια από τα μέλη και εγκλωβιστικό. Πρόκειται για μία από τις πιο ενδιαφέρουσες πτυχές που θίγει ο πρωτοεμφανιζόμενος Βύρωνας Κριτζάς, ο οποίος αποδεικνύεται εξαιρετικά διαβασμένος, αμήχανος, όμως, στο ρόλο του σκηνοθέτη.
Βασικός λόγος, η εκφορά του ντοκιμαντέρ από την τυπική, αν και συγκινητική, μορφή ενός talking head, στο οποίο λείπει ένας σταθερός σεναριακός άξονας. Είναι ενδεικτικό πως, ενώ αρχικά διατηρείται μια απολαυστική ισορροπία μεταξύ 00s νοσταλγίας και παρασκηνίου, αιφνιδιαστικά η προσοχή στρέφεται σχεδόν αποκλειστικά στην προσωπικότητα του Δημητριάδη. Επιλογή εύλογη όσο και άβολη, διότι ο frontman βρίσκεται στο μεταίχμιο της περφόρμανς και της ειρωνείας, πλαισιωμένος από ένα ανοικονόμητο μοντάζ δίχως σαφείς προθέσεις. Είναι ορισμένες από τις ατέλειες ενός φιλμ που, ωστόσο, αποτελεί καίρια καταγραφή ενός μουσικού σχήματος που στιγμάτισε και άλλαξε ζωές για πάντα.
Ελλάδα. 2025. Διάρκεια: 89΄. Διανομή: WEIRD WAVE.
Περισσότερες πληροφορίες
Εδώ Μιλάνε για Λατρεία
Η ιστορία των Κόρε. Ύδρο., του συγκροτήματος που ξεκίνησε από την Κέρκυρα και αναδείχθηκε σε ένα από τα σημαντικότερα εγχώρια γκρουπ της τελευταίας 25ετίας.
