Ένα χρόνο μετά το "Πιο Πολύ Από Ποτέ" με τους Βίκι Κριπς και Γκασπάρ Ουλιέλ, η τηλεοπτικής προϋπηρεσίας ("Killing Eve") Βερολινέζα Έμιλι Άτεφ σκηνοθετεί ακόμα ένα γυναικείο πορτρέτο, αυτήν τη φορά με άμεσες πολιτικοκοινωνικές αναφορές. Το καλοκαίρι του 1990 και λίγους μήνες μετά την πτώση του Τείχους, λοιπόν, η 19χρονη Μαρία ζει λίγα χιλιόμετρα μακριά από το χωριό της, στο αγρόκτημα των γονιών του αγοριού της Γιοχάνες. Εκείνοι την έχουν σαν κόρη τους, ο Γιοχάνες τη λατρεύει, αυτή όμως θα γνωρίσει τον Χένερ, έναν αρκετά μεγαλύτερό της σε ηλικία, μοναχικό και κακόφημο αγρότη που ζει εκεί κοντά, και θα τον ερωτευτεί κεραυνοβόλα.
Η ταινία της Άτεφ τρέχει πάνω σε δυο παράλληλες ράγες. Η μία είναι αυτή της Μαρίας, μιας γυναίκας ανάμεσα σε δυο ηλικίες, δυο τόπους, δυο άντρες. Της ίδιας της αρέσει να διαβάζει, αλλά γοητεύεται περισσότερο από τον ωμό, άγαρμπο στη συμπεριφορά του Χένερ (η Άτεφ γίνεται εδώ οριακά… γραφική), παρά από τον ονειροπόλο Γιοχάνες, ο οποίος θέλει να σπουδάσει φωτογραφία. Ταλαντεύεται ανάμεσα στην κοινωνική υποταγή και το πάθος της, δοκιμάζοντας τα όριά της – το σθένος της και την πίστη στον εαυτό της. Η άλλη ράγα είναι η ενοποιημένη Γερμανία, η οποία έρχεται κι αυτή αντιμέτωπη με μια καινούργια πραγματικότητα. Ποια είναι τα δικά της όρια – το χρέος της απέναντι στην ισονομία και την κοινωνική δικαιοσύνη;
Η πολιτική και ο έρωτας διασταυρώνονται μάλλον αμήχανα σε μια σχηματικά απλή ιστορία, η οποία λειτουργεί μόνο στο επίπεδο ενός προβλέψιμου δράματος χαρακτήρων. Αν και το σκηνοθετικό στιλιζάρισμά του είναι στιβαρό, οι σεναριακές ραφές δεν κρύβονται εύκολα και το φινάλε τακτοποιεί τις αντιθέσεις με πονηρή ευκολία.
Γερμανία. 2023. Διάρκεια: 129΄. Διανομή: ROSEBUD.21
Περισσότερες πληροφορίες
Κάποια Μέρα θα Πούμε τα Πάντα ο Ένας στον Άλλον
Στην Ανατολική Γερμανία του 1990, η 19χρονη Μαρία, η οποία ζει στο αγρόκτημα των γονιών του αγοριού της Γιοχάνες, ερωτεύεται κεραυνοβόλα τον Χένερ. Έναν αρκετά μεγαλύτερό της, μοναχικό και αμφιλεγόμενο αγρότη που ζει εκεί κοντά.