Αμέσως μετά το "Μετέωρο Βήμα του Πελαργού" (1991), η έννοια των συνόρων επανέρχεται στο έργο του Θόδωρου Αγγελόπουλου, ο οποίος προσθέτει στη γεωγραφική αναφορά τους εκείνη της κινηματογραφικής διάστασης. Αλλά τα όρια του βλέμματος έχουν πλέον περιοριστεί δραματικά και ο σύγχρονος καλλιτέχνης έχει δημιουργικά τυφλωθεί. Έτσι, ο Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης Α(;) αναζητά την απολεσθείσα αθωότητα του σινεμά στα φλεγόμενα Βαλκάνια και στις χαμένες μπομπίνες μιας ταινίας των αδελφών Μανάκια, των πρώτων κινηματογραφιστών της περιοχής.
Πιο μεγαλόσχημος από ποτέ, ο διεθνής Έλληνας σκηνοθέτης ταξιδεύει σ’ όλη τη νοτιοανατολική Ευρώπη, στην οποία πέφτει βαριά η σκιά της πολύπαθης Ιστορίας της. Τα αδιέξοδα τα οποία συναντά δεν είναι όμως μόνο εθνικά, πολιτικά ή κοινωνικά, αλλά εκφραστικά και βαθιά υπαρξιακά. Όταν επικοινωνούνται με εικόνες, διαθέτουν πολλές φορές ένα εικαστικό μεγαλείο (ένας συναρπαστικός διαλογισμός πάνω στο χώρο και το χρόνο), αν και συχνά υποκύπτουν στο δέλεαρ της "ποιητικής" αγγελοπουλικής σινε-υπογραφής, ενώ η σεναριακή διάστασή τους παραμένει μέχρι τέλους επιδεικτικά στομφώδης – "Μωρή φύση, μόνη σου είσαι. Μόνος μου είμαι κι εγώ. Πάρε ένα μπισκότο!".
Ελλάδα, Γαλλία, Ιταλία. 1995. Διάρκεια: 176΄. Διανομή: NEW STAR
Περισσότερες πληροφορίες
Το Βλέμμα του Οδυσσέα
Ένας Ελληνοαμερικανός σκηνοθέτης αναζητά στα φλεγόμενα Βαλκάνια τις χαμένες μπομπίνες μιας ταινίας των αδελφών Μανάκια, των πρώτων κινηματογραφιστών της περιοχής.
