Ο Κήπος των Φίντσι Κοντίνι

3

Ξενόγλωσσο Όσκαρ και Χρυσή Άρκτος στο Φεστιβάλ Βερολίνου για ένα ακαδημαϊκό, ορθογραφημένο ιστορικό δράμα βισκοντικής μελαγχολίας.

O_kipos_ton_Finzi_Contini

Από τους κορυφαίους δημιουργούς του ιταλικού νεορεαλισμού ("Λούστρο Παπουτσιών", "Κλέφτης Ποδηλάτων", "Θαύμα στο Μιλάνο", "Ουμπέρτο Ντ."), ο Βιτόριο ντε Σίκα άρχισε να νιώθει έξω από τα νερά του όσο οι αλλαγές των καιρών άρχισαν να επιβάλλουν σταδιακά νέα αφηγηματικά ήθη, οδηγώντας τον σε έναν λαϊκό ακαδημαϊσμό. Γνώρισε μια σειρά επιτυχιών στις αρχές της δεκαετίας του ’60 συνεργαζόμενος με τη Σοφία Λόρεν ("Η Ατιμασμένη", "Χθες, Σήμερα, Αύριο"), αλλά μετά το "Γάμο αλά Ιταλικά" (1964) έπεσε εμφανώς σε παρακμή.


Η καλύτερη ταινία της ύστερης περιόδου του είναι αναμφίβολα ο "Κήπος των Φίντσι Κοντίνι", βασισμένος σε δημοσιευμένο το 1962 ημιαυτοβιογραφικό μυθιστόρημα του Τζόρτζιο Μπασάνι. Εκτυλίσσεται στη Φεράρα του 1938, όπου ο Τζόρτζιο, νεαρός Εβραίος της μεσαίας τάξης, μπαίνει στον κύκλο των πλούσιων, επίσης Εβραίων, Φίντσι Κοντίνι. Ερωτευμένος από μικρός με την απρόσιτη κόρη τους Μικόλ, θα επισκεφτεί για πρώτη φορά την τεράστια έπαυλή τους, ζητώντας στο εξής αφορμές για να επιστρέψει. Κι ενώ η Μικόλ ετοιμάζεται να φύγει για σπουδές στην Βενετία, οι αντισημιτικές διώξεις του μουσολινικού καθεστώτος κορυφώνονται.


Ο Βιτόριο ντε Σίκα μένει πιστός στη μυθιστορηματική πλοκή, αν και μερικές απλοποιήσεις της ενόχλησαν τον Μπασάνι, ο οποίος ζήτησε να αφαιρεθεί το όνομά του από τη λίστα των (εννέα ανεπισήμως) συνσεναριογράφων. Η δική του προσέγγιση στη σχέση προσωπικών παθών και ιστορικών γεγονότων είναι πιο υπαινικτική και μελαγχολική, πιο βισκοντική μ’ έναν τρόπο, ενώ η ταινία επιλέγει ένα πιο ξεκάθαρο διηγηματικό μονοπάτι, αυτό του ακαδημαϊκού, ορθογραφημένου δράματος εποχής. Βυθίζει σταδιακά τις εικόνες της από το λαμπρό καλοκαιρινό φως στη χειμωνιάτικη συννεφιά και περιγράφει πειστικά τους δύο βασικούς χαρακτήρες της, εκπροσώπους μιας γενιάς η οποία, φοβούμενη το μέλλον, επιστρέφει διαρκώς στο παρελθόν. Μοιάζει όμως να κρατάει μια ψυχρή απόσταση από γεγονότα και συναισθήματα, κάτι που δεν την εμπόδισε να εξελιχθεί σε μεγάλη καλλιτεχνική επιτυχία, κερδίζοντας το ξενόγλωσσο Όσκαρ και τη Χρυσή Άρκτο του Φεστιβάλ Βερολίνου.

Ιταλία, Γερμανία. 1970. Διάρκεια: 94΄. Διανομή: AMA FILMS

Περισσότερες πληροφορίες

Ο Κήπος των Φίντσι Κοντίνι

Il Giardino dei Finzi Contini
3
  • Δραματική
  • 1970
  • Διάρκεια: 94 '
  • Βιτόριο ντε Σίκα

Στη Φεράρα του 1938, ο Τζόρτζιο, νεαρός Εβραίος της μεσαίας τάξης, μπαίνει στον κύκλο των πλούσιων, επίσης Εβραίων Φίντσι Κοντίνι. Ερωτευμένος από μικρός με την απρόσιτη κόρη τους Μικόλ, θα προσπαθήσει να την κατακτήσει την ώρα που οι αντισημιτικές διώξεις κορυφώνονται.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Αγγελική Παπούλια πώς βρέθηκες στη Σλοβενία για τον "Τελευταίο Ήρωα";

Η καταξιωμένη Ελληνίδα ηθοποιός μιλά στο "α" για τη συμμετοχή της στη σπιρτόζικη δραμεντί όπου υποδύεται μια εκπρόσωπο πολυεθνικής που αναστατώνει μια μικρή φτωχή κοινωνία.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
25/04/2024

Επαγγελματίας Υπνοβάτης

Ενδιαφέρουσα ιδέα που μένει απλά υποσχόμενη, μιας και υλοποιείται με σεναριακή χοντροκοπιά, ερμηνευτική ανεπάρκεια και αφηγηματική προχειρότητα.

Μην Ανοίγεις την Πόρτα

Η πρώτη ταινία των Unboxholics είναι ένα ψυχολογικό θρίλερ με υποβλητική ατμόσφαιρα, αλλά ελάχιστο ψαχνό. Δραματικά ισχνό και σκηνοθετημένο μονότονα, κορυφώνεται χωρίς την παραμικρή έκπληξη.

Οι Αντίπαλοι

Σεναριακό υπόδειγμα αθλητικού (μελο)δράματος πάνω στις απρόβλεπτες διαδρομές των ανθρώπινων επιθυμιών. "Χορογραφημένο" με ερωτική ένταση και σκηνοθετημένο με φλασάτη, βιντεοκλιπίστικη αυταρέσκεια.

Ζωντανό Πνεύμα

Δύο κόσμοι και τρεις γενιές συγκρούονται σε ένα δράμα ενηλικίωσης με στοιχεία μαγικού ρεαλισμού, κωμωδίας και θρίλερ, το οποίο, όμως, ασθμαίνει για να βρει την ιδανική ισορροπία.

Ο Τελευταίος Ήρωας

Κουστουριτσική, ξέφρενη και βιτριολική σάτιρα, η οποία βγαίνει απ’ τα νερά της όταν προσπαθεί, αδίκως, να σοβαρευτεί και να περάσει "μηνύματα".

Σούπερ Μάγκι

Σίκουελ ενός διεκπεραιωτικά στημένου αυστραλέζικου animation, το οποίο καταγγέλλει απλοϊκά τους κινδύνους της υπνωτιστικά γοητευτικής νέας εικονικής πραγματικότητας.