ΠΡΟΣΟΧΗ: Η κριτική περιέχει spoilers. Προτείνεται να διαβαστεί από όσους έχουν δει την ταινία.Aφού περιπλανήθηκε με δύο ταινίες στην αγροτική (προ και μετεμφυλιακή) Αμερική του 18ου αιώνα, ο Κουέντιν Ταραντίνο επιστρέφει στο Λος Άντζελες το καλοκαίρι του 1969, όταν μια ταραγμένη δεκαετία μπαίνει στην τελική της στροφή, αφήνοντας μια γλυκόπικρη αίσθηση. Κοινωνικοί αγώνες δικαιώνονται και μια νέα γενιά περνάει δυναμικά στο προσκήνιο, επιβάλλοντας τις δικές της αξίες – από τα σεξουαλικά ήθη μέχρι τη μουσική και τις ταινίες. Ταυτόχρονα φιλελεύθερες πολιτικές προσωπικότητες δολοφονούνται, ο Ρίτσαρντ Νίξον εκλέγεται πρόεδρος και ξεσπά ο πόλεμος του Βιετνάμ, ενώ εκείνη τη χρονιά διοργανώνεται το Γούντστοκ, το «Απόλλων 11» προσσεληνώνεται και ο Τσαρλς Μάνσον γίνεται πρωτοσέλιδο.
Η Αμερική γυρίζει σελίδα σε κάθε επίπεδο, αλλά ο φακός του Ταραντίνο εστιάζει στο Χόλιγουντ και στη βιομηχανία του θεάματος. Ο αέρας της αλλαγής φυσάει και για τον τηλεοπτικό σταρ Ρικ Ντάλτον, πρωταγωνιστή του γουέστερν σίριαλ «Bounty law», ο οποίος δεν κατάφερε ποτέ να κάνει το επιτυχημένο πέρασμα στη μεγάλη οθόνη. Καταλαβαίνει πως η μπογιά του έχει πάψει πια να περνάει και σκέφτεται σοβαρά την πρόταση ενός παραγωγού να γυρίσει ένα γουέστερν σπαγγέτι στην Τσινετσιτά.
Είναι ο λαμπερός μα αποπροσανατολισμένος εκφραστής μιας εποχής που τελειώνει (οι χίπηδες τού τη δίνουν), ανέτοιμος να προσαρμοστεί στις απαιτήσεις της καινούργιας που ξεκινάει. Ο Ταραντίνο ρίχνει δίπλα του έναν εντελώς διαφορετικό χαρακτήρα, έναν «αόρατο» εργάτη της show biz βγαλμένο απ’ την αληθινή ζωή. Ο κασκαντέρ και φίλος του, ο Κλιφ Μπουθ, είναι ένας πρώην βετεράνος του πολέμου που βοηθά το αφεντικό του σε κάθε δουλειά. Τον οδηγεί με το αμάξι στο πλατό και στα διάφορα ραντεβού του ή κάνει μερεμέτια στη βίλα του στο Μπέβερλι Χιλς, ακριβώς δίπλα στην έπαυλη του Ρομάν Πολάνσκι και της εγκύου συζύγου του Σάρον Τέιτ.
Παίρνοντας το χρόνο του, το «Κάποτε στο... Χόλιγουντ» περιγράφει με σπιρτόζικο και ταυτόχρονα νωχελικό ταραντινικό στιλ μια φαινομενικά χαλαρή και αστεία καθημερινότητα στη Μέκκα του θεάματος. Σινεφίλ αναφορές και inside jokes πέφτουν βροχή, μια απρόσμενη συνάντηση του Κλιφ Μπουθ με τον Μπρους Λι μάλιστα εξελίσσεται με ξεκαρδιστικά απομυθοποιητικό τρόπο. Ακόμη και όταν ο Ντάλτον αποφασίζει να ταξιδέψει στη Ρώμη, η ταινία «χαραμίζει» μισή και πλέον ώρα στις περιπέτειές του εκεί. Μα καθώς τα κινηματογραφικά ανέκδοτα πληθαίνουν, ο Ταραντίνο αρχίζει να φέρνει στην επιφάνεια των φλασάτων εικόνων του ό,τι καλά κρυμμένο κουβαλούν αυτές από την πραγματική ζωή στην οθόνη.
Η παρουσία των χίπηδων πληθαίνει, όπως και οι αναφορές στο Βιετνάμ, ο Τσαρλς Μάνσον κάνει μια σύντομη εμφάνιση κι ένα μικρό κορίτσι δείχνει στον Ρικ Ντάλτον πως ανάμεσα στο σινε-σκουπιδαριό μπορεί να βρει κάποιος διαμάντια αληθινής καλλιτεχνικής έκφρασης. Τίποτα δεν είναι όπως δείχνει εδώ λοιπόν, τόσο στον αληθινό όσο και στον χολιγουντιανό, τον παραμυθένιο («ήταν κάποτε…») κόσμο. Η εκθαμβωτική ομορφιά, όπως αυτή της Τέιτ, μπορεί να είναι τραγικά καταδικασμένη και η πιο φτηνή αρπαχτή, όπως ένα γουέστερν σπαγγέτι της συμφοράς, να εξελιχτεί σε γνήσια κινηματογραφική συγκίνηση.
Στο magnus opus του ο Ταραντίνο σχολιάζει καυστικά την ποπ κουλτούρα, την οποία λατρεύει. Διασκεδάζει και την ίδια στιγμή ειρωνεύεται την αυτοαναφορική εγωπάθειά της (η Σάρον Τέιτ παρακολουθεί ευχαριστημένη τον εαυτό της στην οθόνη), νιώθει δέος απέναντι στο πώς μεταπλάθει την πραγματικότητα σε μυθοπλασία κι αισθάνεται θλίψη για το πώς μπορεί να επιβάλει αυτήν τη μυθοπλασία ως (νέα) πραγματικότητα.
Η ταινία κορυφώνεται με τη διαβόητη νύχτα των «φόνων του Μάνσον» και η τελική μεγάλη σεκάνς ξεκινάει «ανάβοντας τα φώτα» (το σούρουπο πέφτει και οι νέον πινακίδες του Λος Άντζελες φωτίζονται η μία μετά την άλλη). Ακολουθεί –νομίζουμε– η αληθινή ιστορία, αλλά δεν πρόκειται παρά για άλλο ένα σόου· με το πιο σοκαριστικό, αγωνιώδες, βίαιο και μακάβρια αστείο twist, το Χόλιγουντ ξαναγράφει την ιστορία, απαλύνοντας την οδύνη μας και προσφέροντάς μας το πλέον καταπραϋντικό χάπι. Το χάπι εντ.
ΗΠΑ. 2019. Διάρκεια: 161΄. Διανομή: FEELGOOD ENT.
Περισσότερες πληροφορίες
Κάποτε στο... Χόλιγουντ
Στο Λος Άντζελες του 1969 ο τηλεοπτικός σταρ Ρικ Ντάλτον και ο κασκαντέρ του Κλιφ Μπουθ προσπαθούν να προσαρμοστούν στις αλλαγές της βιομηχανίας του θεάματος.
