Δυστυχώς για τον Κιάνου Ριβς, ο Τζέφρι Ναχμάνοφ δεν είναι αδερφοί Γουατσόφσκι (της περιόδου των ’90s) και το «Πιστό Αντίγραφο» δεν μπορεί –ούτε θα μπορούσε ποτέ– να γίνει «Matrix». Το περιορισμένου μπάτζετ sci-fi με τα ελάχιστα εξωτερικά πλάνα και τα μπόλικα φτηνά CGI εκτροχιάζεται σεναριακά από την αρχή, όταν o νευροεπιστήμονας Γουίλ Φόστερ χάνει σε τροχαίο την οικογένειά του και αποφασίζει να τους κλωνοποιήσει στο σπίτι (!), με τη βοήθεια του συναδέλφου του Εντ.
Ζητήματα επιστημονικής ηθικής συγκρούονται ξώφαλτσα με τη λαχτάρα για την ανάκτηση της οικογενειακής γαλήνης, σε ένα φιλμ που ανά δεκάλεπτο εμφανίζει και μια τεράστια σεναριακή αυθαιρεσία, φτάνοντας πολύ γρήγορα στα όρια του γκροτέσκο και του γραφικού. Μέσα σε όλα αυτά ο ώριμος (ηλικιακά και όχι ερμηνευτικά) Κιάνου Ριβς αδυνατεί να εκφράσει τον χαρακτήρα «ενός νευροεπιστήμονα σε απόγνωση», υποδυόμενος τον ήρωα με μια διεκπεραιωτική νωθρότητα. Το τέλος απλώς απογειώνει τον αφηγηματικό «ο,τινανισμό» της ταινίας, αποτελώντας ένα πολύ καλό case study για το ότι η επιστημονική φαντασία πρέπει να βασίζεται περισσότερο στην πιστευτή επιστημονική εξήγηση και λιγότερο σε παραληρήματα της φαντασίας.
Ηνωμένο Βασίλειο, Κίνα, ΗΠΑ. 2018. Διάρκεια: 107΄. Διανομή: ΣΠΕΝΤΖΟΣ FILM.
Περισσότερες πληροφορίες
Πιστό Αντίγραφο
Ο νευροεπιστήμονας Γουίλ Φόστερ χάνει σε τροχαίο την οικογένειά του και αποφασίζει να τους κλωνοποιήσει με τη βοήθεια του συναδέλφου του Εντ, οπότε κι έρχεται αντιμέτωπος με μια σειρά από ηθικές και νομικές επιπτώσεις.
