Οι Δικοί μου Άνθρωποι

3,5

Βραβείο κριτικών στις Κάνες για το πικρό, ειλικρινές και διεισδυτικό πορτρέτο μιας κλειστής κοινωνίας, σκηνοθετημένο κι ερμηνευμένο (από την πρωτοεμφανιζόμενη Ντάρια Ζόβναρ) με καταιγιστική συναισθηματική ένταση.

Οι Δικοί μου Άνθρωποι

Βραβείο κριτικών στις Κάνες για το πικρό, ειλικρινές και διεισδυτικό πορτρέτο μιας κλειστής κοινωνίας, σκηνοθετημένο κι ερμηνευμένο (από την πρωτοεμφανιζόμενη Ντάρια Ζόβναρ) με καταιγιστική συναισθηματική ένταση.

Οι Δικοί μου Άνθρωποι - εικόνα 1

Αν και οι περισσότεροι συμπατριώτες του πρωτοεμφανιζόμενου Καντεμίρ Μπαλάγκοφ, οι οποίοι κατοικούν στις παρυφές του Καυκάσου και στη ρώσικη δημοκρατία της Καμπαρντίνο-Μπαλκάρια, είναι μουσουλμάνοι, οι ήρωες της ταινίας του είναι Εβραίοι. Πιο συγκεκριμένα, η τετραμελής οικογένεια ενός μηχανικού αυτοκινήτων που νιώθει μειονότητα μέσα στην προ εικοσαετίας καθημερινότητα της πόλης του Ναλτσίκ. Αποξενωμένη από το οικογενειακό περιβάλλον της νιώθει και η 24χρονη Ιλάνα, η οποία δουλεύει στο γκαράζ του πατέρα της και προσπαθεί να συνεννοηθεί με την καταπιεστική μητέρα της.

Όλα ανατρέπονται όμως όταν ο αδερφός της και η αρραβωνιαστικιά του απάγονται από αγνώστους. Οι οικογένειες δεν έχουν να πληρώσουν τα λύτρα και απευθύνονται στην τοπική εβραϊκή κοινότητα για βοήθεια, γεγονός που τους θέτει μια σειρά από ηθικά διλήμματα. Με έναν τραχύ ρεαλισμό που φέρνει στο νου τη «Ροζέτα» των Νταρντέν, ο φακός ακολουθεί από κοντά την Ιλάνα σε έναν αναπόδραστο λαβύρινθο από αποφάσεις, οι οποίες, αν και την αφορούν, λαμβάνονται ερήμην της.

Οι Δικοί μου Άνθρωποι - εικόνα 2

Η μακρινή φωνή του ιμάμη και τα βίντεο φρικιαστικών σφαγών (από τον πόλεμο της διπλανής Τσετσενίας) που «απολαμβάνουν» οι νεαροί Καμπαρντιανοί υποβάλλουν μια διαρκώς υφέρπουσα βία, ενώ οι κλειστοί χώροι και τα κοντινά πλάνα προκαλούν αίσθηση ασφυξίας­. Ο αυθεντικός τίτλος της ταινίας­ («Tesnota», που σημαίνει «στενότητα») περιγράφει ακριβώς αυτό­ το συναίσθημα που κατακλύζει την εγκλωβισμένη ανάμεσα στους «δικούς της ανθρώπους» και στο απειλητικό περιβάλλον ηρωίδα. Ερμηνευμένη με ελεγχόμενη ένταση από την εκπληκτική πρωτοεμφανιζόμενη Ντάρια Ζόβναρ, η Ιλάνα (προσωποποίηση μιας παγιδευμένης σε εσωτερικές διαμάχες Ρωσία) θα λυτρωθεί όταν πάρει την τύχη στα χέρια της, στο πικρό και διεισδυτικό πορτρέτο μιας κλειστής κοινωνίας και μιας απέραντης χώρας.

Ρωσία. 2017. Διάρκεια: 118΄. Διανομή: SEVEN FILMS.

Περισσότερες πληροφορίες

Οι Δικοί μου Άνθρωποι

Tesnota / Closeness
3,5
  • Δραματική
  • 2017
  • Διάρκεια: 118 '
  • Καντεμίρ Μπαλάγκοφ

Στο Ναλτσίκ της Νότιας Ρωσίας ο γιος μιας εβραϊκής οικογένειας απάγεται. Εκείνη, ανήμπορη να συγκεντρώσει τα απαιτούμενα λύτρα, στρέφεται για βοήθεια στους ομοεθνείς κατοίκους της πόλης.

Διαβάστε ακόμα

Τελευταία άρθρα Σινεμά

Οι ταινίες "Χάρι Πότερ" επιστρέφουν στους κινηματογράφους

Τα "Epic Movie Nights" φέρνουν ξανά στη μεγάλη οθόνη το franchise που λατρεύουν οι millennials.

ΓΡΑΦΕΙ: ΓΙΑΝΝΗς ΚΑΝΤΕΑ-ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟς
19/04/2024

"Αγαπούσε τα Λουλούδια Περισσότερο": Η νέα ταινία του Γιάννη Βεσλεμέ στο φεστιβάλ της Τραϊμπέκα

Ο σκηνοθέτης της "Νορβηγίας" ετοιμάζεται για παγκόσμια πρεμιέρα στη σημαντική νεοϋορκέζικη διοργάνωση.

Οι Άλεξ Γκάρλαντ & Κίρστεν Ντανστ μιλούν στο "α" για τον "Εμφύλιο Πόλεμο"

Ο σκηνοθέτης και η πρωταγωνίστρια της πολιτικά φορτισμένης δυστοπικής περιπέτειας απαντούν στις ερωτήσεις του "α" γύρω από τη δημιουργία μιας αγωνιώδους ταινίας, η οποία απεικονίζει έναν ανησυχητικό μελλοντικό κόσμο.

Εμφύλιος Πόλεμος

Πολιτική περιπέτεια γυρισμένη με ρεαλισμό, προβλέψιμα απλοϊκή στην εξέλιξή της και μονοδιάστατη στην παραβολή της για τη σύγχρονη αμερικανική πραγματικότητα.

Η Αρπαγή

Δομημένη σαν ψυχολογικό θρίλερ, μια ιστορία εμμονής αποκαλύπτει τη συντριπτική δύναμη των κοινωνικών ρόλων σ’ έναν κόσμο ψυχολογικής ανασφάλειας κι έλλειψης επικοινωνίας.

Το Περασμένο Καλοκαίρι

Αρκετά πιστό ριμέικ της δανέζικης "Βασίλισσας της Καρδιάς". Ενός τολμηρότερου ερωτικού δράματος, το οποίο διέθετε ένα διαφορετικό, αιχμηρό φινάλε.

Αμπιγκέιλ

Το μυστήριο συναντά το horror και το απενοχοποιημένο φαν, σε ένα διασκεδαστικό μιξ αναφορών και χαβαλέ, μέχρις ότου χαθεί ο έλεγχος και κυριαρχήσει η σαχλαμάρα.