Μια χιλιοϊδωμένη ιστορία φυλετικού μίσους δίνει στην οσκαρική σκηνοθέτιδα του «The Hurt Locker» πάσα για ένα αγωνιώδες όσο και εκβιαστικά διδακτικό –αλά Όλιβερ Στόουν– θρίλερ, βασισμένο σε αληθινά γεγονότα.
Ξεχωριστή θέση στη γεμάτη βίαιες διαμάχες που αφορούσαν τα πολιτικά δικαιώματα των Αφροαμερικανών δεκαετία του ’60 κατέχει η εξέγερση του Ντιτρόιτ. Οι αιματηρές και καταστροφικές για τη βιομηχανική πόλη του Μίσιγκαν ταραχές που ξέσπασαν στις 23/7/1967 κράτησαν πέντε ολόκληρα μερόνυχτα και τελικά κατεστάλησαν έπειτα από επέμβαση του στρατού και της εθνοφρουράς.
Πολλοί και σαφείς οι πολιτικοί λόγοι που τα συγκεκριμένα γεγονότα μυθοποιούνται τώρα από το Χόλιγουντ, το οποίο μέσα από μια σειρά ταινιών, με πιο πρόσφατες το «Τρέξε!» και την «Αποπλάνηση», αντανακλά το διχαστικό κλίμα του «εμφυλίου πολέμου» που κυριαρχεί όλο και πιο έντονα στην αμερικανική κοινωνία. Η βραβευμένη με 2 Όσκαρ Κάθριν Μπίγκελοου, μάλιστα, ειδικεύεται σε πολεμικές ταινίες που προσπαθούν να αποτυπώσουν αυτό το κοινωνικό τραύμα, το οποίο –ως φόβος, οργή ή ψυχολογικό στρες– μεταφέρεται από την πρώτη γραμμή στο «σπίτι», την προσωπική και οικογενειακή καθημερινότητα («The Hurt Locker», «Zero Dark Thirty»).
Απαράμιλλη δεξιοτέχνις, η Μπίγκελοου υιοθετεί κι εδώ ένα ψευδο-ντοκιμαντερίστικο στιλ, που με κοφτά, νευρικά πλάνα, πυρετικό μοντάζ και καταιγιστικό αφηγηματικό ρυθμό συμπλέκει, αλά Όλιβερ Στόουν, μυθοπλαστικές και πραγματικές («σκηνοθετημένες» κι αυτές φυσικά) εικόνες, οι οποίες τοποθετούν την κάμερά της στην –πλαστή– θέση του αντικειμενικού παρατηρητή. Έτσι, αφού περιγράψει γλαφυρά την αστική κόλαση που γέννησε η καθεστωτική λευκή καταπίεση, μας περνάει αθόρυβα από το «αντικειμενικό» στο «υποκειμενικό».
Η αφήγησή της αποκτά, λοιπόν, καλούς και κακούς ήρωες – τους Αφροαμερικανούς ενοίκους ενός ξενοδοχείου και μια ομάδα λευκών αστυνομικών που εισβάλλουν σε αυτό ύστερα από ψεύτικους πυροβολισμούς που ακούν αντίστοιχα δραματικές αντιπαραθέσεις, ηθικά διλήμματα και μια αγωνιώδη ένταση που χτίζεται μεθοδικά και περίτεχνα. Πρόκειται για ένα κλειστοφοβικό, συναρπαστικά ενορχηστρωμένο θέαμα που ξεχειλίζει κατασκευαστική μαεστρία και πολιτικό διδακτισμό σε ίσες δόσεις, χρησιμοποιώντας μελοδραματικά σεναριακά κλισέ, απλοϊκές κοινωνιολογικές παρατηρήσεις και άψυχους, σχηματικούς χαρακτήρες για να εκβιάσει το εύκολο και προκατασκευασμένο συναίσθημα. Αυτό που γεννά η αποϊδεολογικοποιημένη αίσθηση της αδικίας, την οποία το «σύστημα» (με Αφροαμερικανό πρόεδρο-σταρ) έχει πλέον διορθώσει.
ΗΠΑ. 2017. Διάρκεια: 143΄. Διανομή: ODEON.
Περισσότερες πληροφορίες
Detroit: Μία Οργισμένη Πόλη
Το καλοκαίρι του 1967 εκτεταμένες φυλετικές ταραχές ξεσπούν στην πόλη του Ντιτρόιτ, στην οποία κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος. Ένα βράδυ, μια αναφορά για πυροβολισμούς οδηγεί αστυνομικούς και εθνοφρουρούς σε ένα ξενοδοχείο γεμάτο Αφροαμερικανούς, με την ένταση να κλιμακώνεται επικίνδυνα.